3144 resultaten.
Emoties & Muziek
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 155 Een muziekstuk
kàn helemaal
geen emoties
bevatten,
het is immers
geen subject
dat ervaringen
ondergaat.
Muzikale klanken
zijn geen
echte emoties
Ze klinken
alleen net
zoals emoties
voelen.…
Het laatste woord
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 323 In de kern is doodgaan goed.
Angst is het echte kwaad.
Vader van geweld en moord.
Geef angst daarom liefde.
Nooit het laatste woord.…
Onweer
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 838 Bliksem en donder
Verdriet en woede
Alles tegelijk
Een uitbarsting is gekomen
Een diepdreigende uitbarsting
Van verdriet en woede
Opgekropte emoties
Het lijkt net onweer
Maar geen onweer in de lucht
Maar in een ziel
Een ziel die is verwoest
Verwoest door emoties
Emoties van woede en verdriet…
mijn antwoord
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 489 Mijn antwoord op de dood is,
mocht ik sterven van verdriet,
doodgaan van angst,
overlijden aan een erge ziekte,
dan heb ik één wens.
laat mij niet alleen gaan,
laat mij in angst gaan,
maar laat mij niet sterven van seniliteit,
van een dementiewolk boven mij.
Mijn antwoord op de dood is:
ik leef nú.…
Ongebonden Vrijheid
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 595 belaagd
Door gevoelens verblind
Het leven vertraagt
Wanneer liefde je vindt
Een donkere kijk
Is dit op het leven
Maar ik wacht zonder klagen
Tot mij ware vrijheid wordt gegeven
Doodgaan is niet mijn wens
Ik zal nooit gaan voor die laatste trein
Ik wil alleen wat wordt verlangd door elk mens
Volledig zonder voorbehoud vrij kunnen zijn…
zo wij zijn
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 171 hoezo ben je nog als de dood
voor als hij komt,
alsof de angst je klemvast
houdt in zijn verkilde greep
je weet, dat maakt mij machteloos
en boos, alsof de dood
niet bij het leven hoort
de vrouw die zwanger is
weet zeker dat zij eens moet baren
het doodgaan past de mens
we zijn ervoor geschapen…
vervliegende dromen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 38 als een droom zo vervliegend
ik wil niet zomaar doodgaan
voor wie ik liefheb wil ik zijn…
Schilferpijn
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 340 in het avonddwalen
wanneer de nacht
zich hees jankt door
het knarsen van de tijd
breekt mijn oog
meer dan ooit
door langzaam geweld
van woekervrees
onder het steenstof
van mijn laatste schaduw
schilfert het zwijgen
in elk stilstaand ogenblik
want meer dan toen
heb ik het doodgaan begrepen
nu de dag me ontglijdt
in ieder gebroken…
Vragen des levens
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 76 Kan ik met opgeheven hoofd doodgaan?…
Dood geluk
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.774 Als zelfs de liefde vergankelijk is
Hoe geloofwaardig is dan geluk
Hoe kan ik trouw nog hopen
Als dromen doodgaan
Stuk weer stuk
-’t Is als een vlinder
in de lucht
het geluk zit hem
in haar vlucht-
Kan liefde nog edel geloven
In een enkel verganklijk ogenblik
Als dromen doven
Stuk na stuk
Hoe…
Voor het donker werd
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 438 De roepende stem
uit de woestijn,
golven van verwondering:
een medestander, die doordrong
tot de verstandsverbijstering:
onvoorwaardelijk de overgave,
een uitputtend doodgaan
voorlopig in de kiem gesmoord.…
In elke druppel
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 860 Laat me sterven
in gebeden
van de wind
Laat me
doodgaan
wanneer de zon
de eeuwigheid
overwint
Laat mijn tranen
in de wortels
van de bomen
verzinken
Mijn verdriet
zal in de stilte
van een rivier
weerklinken
Maar laat mijn leven
verdampen
in eeuwige fonteinen
van het licht
Ik zal bestaan
in elke druppel
van de regen…
Parels
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 1.533 Zo wil ik het ook wel:
doodgaan met frêle, zere parels op de rug.…
Rode regen
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 32 ik schreef
liefde in de lucht
op mijn vlucht
die in rode
regen eindigde
vlaag gewijs
klapwiekte zwarte
neerslag op
mijn hartenklop
voorbij weg van mij
nog zag ik
mijn letters
in het blauw
verrafelen door
opkruipende kou
er klonk geen
hemelse muziek
koud zweet en
hysterische paniek
dekte mij toe
hoorde druk
menselijk gestamel…
Tijd
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 1.469 Zo ongemerkt of oneindig lang
tergend langzaam als je wacht
maar kijk je even achterom
toch veel sneller dan je dacht
Geduldig, maar ook genadeloos
zeker, stellig, gewis
steeds sneller, voelend als een flits
als het je laatste seconde is
Het volgend moment, haast schreeuwend stil
volslagen rust op je gezicht
naar waar je was, voor je ontstaan…
Bij de dood van een appelboom
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 863 Een zware dreun. De appelboom begraaft zichzelf.
De zon blijft schijnen maar de vlammende trompetten
buigen zich neer, resten verhullend met een groen gewelf,
lijken daarmee het zicht op rotting te beletten.
De jonge klimster hielp hem ’t leven wat te rekken,
gaf hem een jeugdig aanzien, maar zijn hart ging dood:
haar vrolijke oranje dekte wel…
Onherroepelijk gaan de linden weg
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 601 Heel binnenkort gaan onherroepelijk
de grote linden hier voor het huis weg.
Natuurlijk is daar een goede reden voor maar
ze leven nu nog en gaven de voorbije zomer
zoveel geur en vrolijkheid aan droeve dagen.
Zo hebben we ook heel veel vragen
bij het heengaan van al die lieve mensen die
nu nog leven onder ons, dichtbij en ontmoetbaar
maar…
Afspraak
gedicht
2.0 met 275 stemmen 48.591 Ik zou willen dat je niet wacht als mijn moment daar is.
Je mag me nog even onderstoppen, maar ook niets meer dan dat.
En als je tijdens dat mij onderstoppen ook nog heel lief lacht
zal ik jouw geveinsd geluk jou voor die keer toch wel vergeven.
Maar daarna moet je gaan, en de deur dichtdoen.
Ga niet naast bed de wisselvallige intervallen
van…
ik geef om je
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.069 Ik zou doodgaan!…
Geluk bij een ongeluk.
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 237 Over doodgaan hoeven wij niet na te denken.
Het overkomt je gewoon een keer.
Je flikkert driehoog van een trap
of wordt aangevallen door een beer
en dan heb je 't wel gehad.
Daar hoef je dus geen aandacht aan te schenken.…
Met grote ogen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 295 je hebt je
kleden afgelegd
en alles op een rij gezet
met grote ogen
in een smal gelaat
kijk je de wereld aan
of wij passanten zijn
die af en toe nog
even naast je staan
jij kon niet duiken
voor die steen of schuilen
voor de bui die je zag hangen
nog is er het verlangen
dat ongemerkt het leven
de dood geen kans zal geven…
Je opstandig lichaam
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 258 terwijl de spiegel zei
dit is het einde
keek jij terzijde
wilde leven
met de mensen mee
je ogen huilden nee
hoe je ook probeerde
je opstandig lichaam
kon de pijnen niet negeren
het strijden moe
heb jij wat over was
eens goed bekeken
wist toen in overgaaf
jouw ziel kon in
dit lijf niet verder leven…
Een uitzonderlijk warm jaar
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 142 Zeg lief mens, mag ik je even ontvoeren,
meetronen naar kleuren en geuren
om deze grauwe dag even op te vrolijken.
Je hoeft nog niet om vrees te bevriezen
nog niet te kiezen tussen de kleuren
laat staan de muziek of hun klanken
ik wek je , zonder te janken
nog elke dag weer een keer tot leven.
Al weet ik , vele illusies zijn al gestorven…
Wie volgt ?
snelsonnet
3.0 met 3 stemmen 181 Wanneer ik een begrafenis meemaak,
Dan geeft dat een gevoel van onbehagen.
Wie volgt, zit ik me angstig af te vragen,
Wie van de mensen hier is straks de Sjaak?
Voor één keer pas ik voor het langste strootje,
Je wint dan wel, maar je legt ook het loodje.…
emotioneel
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 436 teleurstellingen in onze dagen
blijven ons plagen,
in het diepste dal
komen de echte emoties
zoals het komen zal.…
herfstsonate in melancholie
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 689 bij het waaien van
wolkenbrengende oostenwind
ben ik haast bang om te kijken
hoe het bladerrijk in de intense koude
wordt ontdaan van haar groene sappen
dit is echt doodgaan..…
droomnevel
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 58 in de vroege ochtend komt een schim voorbij
zo een die er soms is maar nooit weggaat
dieper dan schemer als een schip met averij
op een zee waarin doodgaan niet volstaat
op een zuchtend eiland waart een ijl fantoom
dat als verstekeling eeuwig achterblijft
en zoals dat hoort in een vroege ochtenddroom
nooit in iemands herinnering beklijft…
Afstandelijke weken
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 103 Zonder vastigheid
lijken dagen op elkaar
de laatste weken
Soms weet je niet meer
welke dag het ook weer is
je mist van alles
maar dan denk je weer
wat ben ik toch een zeikerd
gezond en zeurend
terwijl elke dag
duizenden mensen doodgaan
of erg ziek worden
de tijd van afstand
zal nog wel even blijven
ongewoon gewoon…
Kastanjes
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 196 Zoals kastanjes doodgaan of ontkiemen,
of door kinderen toevallig worden gevonden.
Zoals toevallige gedichten worden ontdekt,
door grote mensen die zichzelf nog zoeken,
of door kinderen die zichzelf gebleven zijn.…
Onze hooiberg
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 39 Stoppelveld
kafjes in de lucht
droge zomergeuren
populieren langs de wetering
onze hooiberg op het eind
daarbinnen uit het zicht
ons hol
getrokken en geduwd
in het lange gele gras
ik droom er met jou
bloot te liggen
als pasgeboren dieren
dat is alles
er hoeft niets meer
we kunnen doodgaan
dat is ons geheim
mama begrijpt het…