Alle inzendingen over dra

' nu fiets ik zo verloren droef door deze buurt tussen de plastik rozen door begluurd door minnaars van een schone stoep Stil sta ik bij een kleine tronk wijl in mij zonk 't onwerkelijk leeg gevoel als dra het lentekleed wordt aangetogen wacht hem het onvermogen zijn voorjaarsvreugde weer te tonen stil, ingetogen met…

En dra lag onze Nijntje toen, heel netjes gefileerd, stil in een mooie schaal waarin ze werd gemarineerd. En wat er toen gebeurde, nu, dat kun je vast wel raden: ze werd gezouten en gekruid en daarna fijn gebraden. Het werd een ware smulpartij daar in dat grote huis, ja, iedereen genoot en riep: “Lang leve Nijntje Pluis !”…

Het draadje was gesponnen, Hij leî zich rustig neer, En, diep in 't groen gedoken, Spon hij geen draadje meer; Maar dra ontluikt hij weder Verjeugdigd, vrij en vlug, In andere gedaante, Met wiekjes aan de rug. Hij geeft aan 't oude nestje Een dankbare afscheidsgroet, En vliegt een ander leven Heel vrolijk te gemoet.…

Ruim is er pratensstof voorhanden, Maar dra is men uitgepraat, En zit dan, met de mond vol tanden, Te kijken op elkaars gelaat. Nu, ’t spreekwoord leert: ‘wie zoekt, die vindt.’ Ik heb gezocht en ook gevonden, En wil mijn middel hier verkonden Ten oorbaar van wie vrijt en mint.…

In 't land der leeljen en violen Moog' dra uw eerste stapje dolen; Het gras der weì, de bloem der heì Zij u tot wieg en wiegensprei, En streel de bloem, nog zonder kreuk, Uw kinderreuk. Maar neen in 't dierbaar land der Belgen, Moogt gij de melk der moeder zwelgen, Die zaligheid in u geniet.…

Stond in Voorspellingen van Nostradamus De wereld zou vergaan in schuim en as De Krakatau en de Tambora later Doofden 't licht der zon met wolkenlava Gods toorn om zondeval van 't mensenras De eerste bug sloeg angst in mensenharten Paniek voor duivels ondergangsgevaar Van 't heilig roomse rijk - tweeduizend jaar - Zou dra…

Ontzie een Koudkleum, zo 't kan wezen: Mijn levenskerfstof geeft u dra Zes kruisen met een krap te lezen.…

lijkt het maar klein bier -------------------- En in de oude Vlaamsche vlasschaard waar alreeds de schemer waart Klinkt aanstonds daar de luide galm van Klokke Roeland wijd vermaard Over sluime- rende dorpen pleinen dreven lege steden Vijf uur, zie de dag komt aan de laatste Ronde hoogste tijd Van oost tot west sluit dra…

Ontzie een Koudkleum, zo 't kan wezen: Mijn levenskerfstof geeft u dra Zes kruisen met een krap te lezen.…

En ach, wat daarbinne mij hart so deurkna'e ik wil dit nie mis nie al kan ik 't nie dra'e, die pijn wat genot is en mart'lend verlei. Ik kan jou nie haat en mag liefde nie gewe, so staat 't vermeld in die boek van ons lewe, O, smart, wat verdelend mij hart so deursnij!…

Ze tuimlen dra en deinzen, Met vloekend doodsgekerm. Hun bloed bespat de duinen, Rood danst het schuim der zee... Ze rukken, in de vluchtdrift Hun Wiking Harald mee. Hij, hij beschermt de Draken, Verdedigt iedre man, Die aan de wraak der Vlamings Bij tijds ontsnappen kan.…

Wen schettrend zich rept De vrolijke kok, En knetterend klept De koperen klok, Wen 't zwengelke zwaait En 't moleke draait, Dan zijgt in de la Het gemalene dra. 'ne rokende lucht Vol geur ons omringt, Wen 't kokende vocht De koffie doordringt. Wat kittlend gejeuk Veur smaak en veur reuk!…

' Gelijk der woelwater gewoonte was De twee vertrokken in de herbergnacht Tezamen als een rolmops opgerold Doldronken doch reeds vroeg voor dag en dauw Toog 't tweetal in de trekschuit langs het jaagpad Desanderendaags in hermandadse kleren Dra hoorden zij vier parlevinkers spelen Michiel, piet hein, jan-joris en corneel Ditmaal wou…

Maar al had zij horen praten, Dat hij dra wordt ingelaten Die 't ons op zijn luit bediedt - Niet te luist'ren naar zijn bede, Niet te naad'ren, ook geen schrede, Dat gedoogde 't hartje niet Op haar blote blanke voetjens Sloop zij zachtjens, sloop zij zoetjens Dies naar 't raam. Wat fraaie val! Hoor, hij zong niet: Wil mij minnen!…

Nu speelden Verveelden De honden zich dra, ‘t ‘Neen!’ zeide als: ‘Ja!’ O jagerke, spoed wat uw gangen: Ras is er een haaske gevangen! Daar wipt er een haaske zijn legerken uit, Het liefje, Dat diefje, Bemerkte die guit: ‘ Stout beestje, ’t Is feestje Nu kun je geen kwaad,’ Zei ’t loze gelaat. O jagerke, staak uw gangen!…

En, zal de tijd dra komen, Dat wolf en schaap gedwee Een toekomst zullen dromen Van onverstoorde vree? Eilaas, veel dient vervangen, Vél moet nog ingekort, En menig bord verhangen Eer alles beter wordt. Wij zullen ’t niet beleven, Dat duizendjarig rijk; Wij maken de achterneven De baan slechts wat gelijk.…

En, zal de tijd dra komen, Dat wolf en schaap gedwee Een toekomst zullen dromen Van onverstoorde vree? Eilaas, veel dient vervangen, Veel moet nog ingekort, En menig bord verhangen Eer alles beter wordt. Wij zullen 't niet beleven, Dat duizendjarig rijk; Wij maken de achterneven De baan slechts wat gelijk.…

.- Machtig echter werkt het dansgif Dra ook in heur rappe leden, En zij buigt zich, nijgt zich, zwaait zich, Wipt omhoog, duikt neer en draait zich Als een wilde tol in ’t rond.…

Sandokan voor Catweazle, nou even dan, ze zou ze demonstreren En Ome Willem deed er mee, hij deed zo leuk van knip-knap-knee met geitenbreiers op de plee, die broodjes moesten smeren hij klom omhoog met deze vuist vond Juffrouw Saartje daar nu juist die hij knock-out sloeg, onbesuisd, ze kon zich niet verweren En Eucalypta morste dra…

Tokkelend, Pakkend, Brokkelend, Knakkend Draait de molen, spuwt en spat; 't Boontje keert zich, 't Boontje weert zich, Onder 't rad; 't Boontje voelt zich, 't Boontje woelt zich Moe en mat; Maar het wordt er, klein of grof, Dra tot gruis en stof. Luister! 'k Hoor daar buiten zingen.…

Die snoeshaan zou ze dra de rug toekeren!…

Hóóg zweeft de duif - gevleugeld stipje – Dra onzichtbaar - Láng nog op dezelfde plek Blijft Bertha staan en tuurt zich d’ogen blind... Doch in haar kamer, bij ‘t half open venster Zit bleek en stil, strak starend voor zich heen Zij, wie de dood haar kindje uit d’armen stal.…