Alle inzendingen over durf OR persoonlijkheid OR karakter

zien we elkaar weer Warme lach, omdat het mag Zie hoe mooi jij eigenlijk bent Iets wat wij al langer weten Wel gekneusd, maar niet getemd Lieve ogen, soms bedrogen maar vol leven en elegant tonen ons een sterk karakter IJzeren wil, maar zachte hand…

Haar karakter...ontgoochelend.…

Spiegeltje spiegeltje, Kom, hou me eens een spiegel voor Je kent me toch zo goed? Misschien dring je tot me door Weet jij wel hoe het moet? Toe dan als je durft Kom, hou me eens een spiegel voor Al doet het misschien pijn We worden er alleen maar wijzer door Ik zal niet beledigd zijn. Toe dan als je durft Kom, hou me eens een spiegel…

karakter dat zit in je zo ben je niet alleen... een simpel nummer!…

Je ogen glinsteren als kristal, Je lichaam strakker dan strak, Maar je karakter zo rot als een appel.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Ik durf je niet te bellen, ik hoop dat je me gelooft. Ik durf je niet te zeggen dat ik je wil zien. Kriebels in mijn buik ik bel je zo, misschien.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Mijn leven, mijn karakter, mijn aarde Ik vroeg mij af waar wij waren? Lopen en lopen, denken en denken, dwalen en dwalen, met m’n voeten onder de blaren. M’n eigen die ik spaarde, het besef van mijn eigen kwade. Mijn leven, mijn karakter, mijn waarde Ik vroeg mij af wat doe ik op deze aarde?…

zal ik niet zo kunnen leven Met een masker in het leven Ik schaam me niet voor mijn gevoelens en problemen en durf mezelf bloot te geven Waarom een toneelstuk geven Dit is het echte leven…

Ik wil de stilte best beitelen in de ziel en mijn karakter maar jouw toekomst te verzwijgen brengt mij eenzaam naar een graf.…

ik en mijn littekens zijn nauw met elkaar verbonden, we zijn één geworden door de tijd, smachtend naar momenten zonder striemen, zonder kneuzingen, zonder bloedingen. ik en mijn littekens herinneren mij aan de verdringing, ontkenning en verwerking van de inmense pijn, die ik in elke voetstap heb achtergelaten. ik en mijn littekens…

belangrijke samenkomsten waren er altijd velen te duiden aan de alom zeer bekende genealogische roots in hun naam door een vriendelijke zwaai van arm en hand en de eigen draai met groet voelde alles al goed lokaal waren jullie in de meerderheid als groep staken jullie zeer herkenbaar boven alles en iedereen uit een blond karakter…

Ik kan mijn leven niet indelen naar emotionele indrukken hoe verschillend ze ook zijn voor mij geen handgrepen; ik fiets met handen los van mijn stuur om zoveel stukken, het hoofd aan de vrouw tot functionele verplaatsing geweken.…

(Voor Lisa, Mara en Ivora) Prachtige huizen in een Glooiend landschap Oneindig Heuvels. Dom. 't Gewelf strakblauw Zonnebloemen Bootjes Vrolijk vliegende vlinders Zoals dat hoort Levendig De dagen prijzen jullie Nieuwelingen Deze eeuw Verwachtingsvol in jaren Gedijde tijd In toekomst...! Verona/Florence - Toscane; 2011…

de oudere mens deze Hollandse winter is baan verliezend…

kusten bouwde vogelpaleizen voor uitgestorven mussen was nooit ergens anders te bekennen dan onder moeders wil die grenzeloos en ontoereikend worstelde met Brabants verleden in eindeloze bossen gewonde soldaten die de rivier overstaken doodsgedichten prevelend afscheid nemend van alle vaders die moeder, een verpleegster om het karakter…

Knuffelen gaat niet zo goed. Ze roepen hé joh, je weet het hè, en lezen de krant. Over de rand kijken ze mee hoe je je huiswerk doet of niet. Je staat versteld van wat ze weten over de wereld. Meer dan van jou bijvoorbeeld. Vaders zijn zo. Ze laten niets merken tot er iets is. Dan leer je ze kennen als moeders. ------------------…

Kon ik jou nou maar vertellen, al was het maar door even op te bellen Kon ik nou eindelijk dat koppige laten varen En stoppen met uit het raam te staren Laten voelen hoe het nu eigenlijk is gewoon duidelijk maken dat ik je mis Kon ik jou nou maar overtuigen dat we om de beurt wel eens zullen moeten buigen En dat zelfs dat uiteindelijk wel…

als mijn linkerhand met al zijn waaierlijnen mijn rechter was kwam ik nergens op dit pad zou ik in dubio verdwijnen maar de linker mag niet kiezen mijn rechterhand bepaalt hij toomt de creativiteit waarin links mij zou verliezen twee zijden heeft mijn zicht in aanleg zo verscheiden rechts direct en doelgericht de linker zou ‘t verbeiden…

het windhooskapsel is kortgewiekt ingeleverd de wilde haren ik zal mijn beschaving bij elkaar vergaren totdat de ongetemde krullen mijn ware karakter weer onthullen…

’ - Ik durf niet zeggen dat die vreemdling liegt. Ik durf niet zeggen dat zijn gast de mijne is. Ach! ik durf niet zèggen dat hij niet bestaat, misschien. Want hij bestaat in mij.…

Mijn gouden trofee bracht ik bij je argeloos maar trots je sloeg haar mij uit handen onwetend maar genadeloos ik treur om jouw karakter....…

Ik heb één zus ze is nu 44 jaar veel jonger dan ik maar we hebben nu veel meer aan elkaar Een zus even groot maar uit een andere tijd onze ouders wezen ons de weg zonder en met strijd Een band voor het leven dat heb je met "zus aan zus" beiden een eigen karakter daar verander je niets aan dus Een eigen persoonlijkheid hulpvaardig…

Durf ik door te dringen, voorbij onzinnig denken? Durf ik terug te keren, naar vanwaar ik kwam? Durf ik dwars op te stijgen, door al mijn angsten heen? Dwars door mijn vage vuren. tot waar illusies reiken. Durf ik samen te voelen. Durf ik alleen te gaan? Durf ik eenzaam in te zien, dat dood niet ons einde is?…

Kansen tonen de geruisloze karakters. In de ogen ontmoet je pas het verschil. Mogelijkheden bevinden in je rugtas. De krachten wat zijn gedeeld. Door excursie van diverse karakters. Deel je in elkaars ogen het juiste beeld. Mogelijkheden door krachten gedeeld. Waakzaam maar niet star. De openheid maakt net dat verschil.…

Durf je of durf je niet?…