Alle inzendingen over einde OR afscheid OR dood

Ze hebben altijd naast elkaar bestaan, Maar nu brengt hen de dood tot slot tezamen: Nadat wij eerst van Derrick afscheid namen Is nu dan ook Horst Tappert heengegaan. Of zou diens dood ook onnatuurlijk zijn? Dat wordt dan nog een zaak voor Harry Klein.…

Wandelen met jou is het einde weer naar het begin brengen praten over kwaliteit van leven wat zo heerlijk is op een Noordzee strand tijdens een regenachtige zomerdag terwijl wij maar geen afscheid kunnen nemen nog eens terug gaan naar toen we in bomen konden klimmen en zandkastelen maakten we naderen het einde van het verhaal en komen…

Je stopte met vechten Je was het leven moe Je kon niet meer Je vond het zinloos Waarom nog vechten Als het sterker is dan jij Je gaf de strijd op En liet je gaan Je wou het niet langer rekken Stilletjes naderde het einde En je nam afscheid Van je familie Van je vrienden En van mij…

om zelf ons einde te bepalen voordat de dood ons komt halen of blijft er een toeval een lot het is aan degene die geloven in een god om de mens toe te staan de dood als diepste wens persoonlijk aan te gaan…

Kijk eens heel goed van binnen Ik weet niet eens goed hoe ik moet beginnen Vertel me wat je ziet, voel je wat er gaat komen En kom ik dan nog wel voor in jouw dromen Vergeet het verleden, laat het rusten Kan alleen maar denken aan toen we kusten Niets liever wil ik nog een keer je hand vastpakken Maar het wordt tijd om die knoop door te hakken…

Het afscheid was voor even Althans, zo moest het zijn Door haat en hoop omgeven Door liefde en door pijn Het afscheid was voor even Althans, dat was het doel Tot liefde ging herleven Terugkeer van gevoel Het afscheid was voor even Althans, dat was mijn hoop Die hoop bleef jij me geven Tot ik erin verzoop Het afscheid is gekomen…

wij lopen met een feestende menigte mee, dan, de buik gevuld, gestreeld, een speling der natuur gespeeld - En verder weer, naar wat al het begin van afscheid is, de kleine vervreemding. vijfentwintig uur terug in een doos voortgesleurd maakt mij bang en boos. ------------------------------------ uit: 'Gedichten', 1984.…

Wij waren vrienden in een ver verleden van nachtfilms, zangersfeesten, parken, dromen. Wij waren minnaars op de hoge treden van lustpaleizen tussen bonte bomen. De maan bescheen de vijvers van Granada, de zon bescheen de zuilen van ons Thebe. Je arm was broedplaats voor de vogels van Messina, mijn dieren trokken jou per winterslede. In welk…

Je zei: 'Lang geleden ging er iemand dood. Iemand die probeerde maar wist van niets.' ------------------------------- uit: Tirade 1996, nr. 1.…

Mijn leven loopt op zijn eind. Ik bleef door jullie liefde overeind. Mijn enige angst is jullie alleen achter te laten. Dus hou elkaar na mijn heengaan goed in de gaten. Het is goed zo, ik ben klaar, we hebben het fijn gehad met elkaar. Huil maar niet te veel om mij: ik ben nu vrij. Weet dat ik er altijd ben om over jullie te waken.…

Toen de dauw nog sprankelde Op de wankele broze takken Was ik het, die wankelde Eindelijk weg van de pijnloze ongemakken Toen de mist eindelijk verdween Kwam je langzaam naar me toe En jouw oneindige lach verscheen In mijn allerlaatste beetje moe Het licht kaatste in duizenden stukjes Echo's van de laatste regenbogen Duizelend van al deze…

(afscheid nemen doet altijd pijn, maar is vaak onvermijdelijk..)…

Snelle luchten passeren de hemel, vluchtig als de tijd. Symbool van leed dat is geleden. vervaging van de strijd. Zon die strijdt om haar plekje, als hoop aan de horizon. Zij deed de wolken en regen verbleken, zoals de donkere nacht niet kon. Vooruitgegaan door regenbogen, als bannieren van de overwinning. Helaas won het niet…

een einde noch begin…

Wij moeten hem dood zien te krijgen. ---------------------------- uit: 'Moedertaal', 1994.…

12,5 jaar lief en leed hebben wij gedeeld en dat ik was ik met jou deed. In al die jaren heb je verscheidene keren (door omstandigheden of niet) foutjes gemaakt, die ik je steeds vergaf. Nu ik een keer een fout maak, krijg ik meteen straf. Hierdoor voel ik me bedrogen en lijkt het of je me al die tijd hebt voorgelogen. Want blijkbaar ben…

Het einde bereikt in uitersten en ervaring is Rijker in glorie en groter dan franje in stadions Vol van gelijken in namen en woorden Afscheid van oude doch wezenlijke dingen Proberen niet mee te nemen in een nieuw begin waar Wij zullen staan als onwetende wetenden dat niemand zich Kan losmaken voor altijd Een vleugje verbrand een randje met…

Onze liefde geeft ons de prilheid Van de eerste zalige kus aan elkaar Het afscheid mag niet voorbij zijn Bij elkaar schuilen als de schaduw komt Onze liefde mag niet dood bloeden We kunnen samen deze zware storm aan...…

Dood Herinneringen Spijt De wonde heelt Mettertijd Dood Waarom Woede Onthoud vooral Het goede Dood Vaarwel Tot ziens De dood is geen einde Mijns inziens…

achter hun eigen normen en waarden zijn niet meer wie zij zijn geweest Afscheid genomen van een dode die nog niet gestorven is.…

poëzie laat zich niet sterven als de reis ten einde is schrijft in alle talen waar de dood te stil is om het te verbieden poëzie houdt niet op als het keerpunt eenzijdig het lichaam neemt, want de geest van een dichter is de jeugd die altijd blijft poëzie is de adem van de schrijvershand, het typt het zwart van inkt met gele stippen…

ik zag je gaan door de betraande waas van afscheid nemen kus en handendruk al lang voorbij alleen maar wij en jij die droomde er was geen wakker worden in confrontatie met het definitief van einde de overgang was toen de laatste adem floot die fluweelzacht stilte sloot…

Zwijgende stemmen delen de vergevende stilte met gebaren die een vriendschap beloven in het wakende moment van afscheid en de dood die alleen in woorden en graven op hun wacht…

Ik rook; drink; lijd met je mee op jouw golven; te pletter waarschuwen ze voor de vloed. Als jij er niet meer bent in de nacht; dan eet ik nooit meer een hamburger met uienringen want dat doet zeer.…

Vroeger op zondag, Met je ouders naar het strand. Vlakbij Heemskerk met je voeten in het zand. Blinkend het zonlicht ontvangen in je ogen. De toekomst nog lang niet vervlogen. Je hoofd nog vol van het heden. Dat is nu lang geleden.... Het is nu raar...en denk telkens... Ik hier jij daar. Dag lief mens.…

In een wereld zoals deze Zal ik bij het sterven Geen tijd meer hebben Om te denken Aan de dingen Waar ik zoveel van hou Amen!…

pijn is niet erg pijn is pijn dood is erg en onomkeerbaar dood is afscheid nemen en weggaan van alles wat je kent naakt een onbekende weg inslaan alles achterlaten uit je lichaam stappen om dood te gaan heb je vertrouwen nodig je durven overgeven aan vreemde armen de weg terug vergeten…

Tranen, die wellen, want afscheid doet zeer. Maar waarom dat kwellen: ik wil toch steeds meer? De rust is vervlogen, de onrust zet in. Is dit overwogen? Is dit het begin? Ik zweef boven het afscheid, mijn lief in mijn hart. Ik ruik de dood komen: hij komt zonder smart.…

Ik ben nog niet dood maar in de laatste fase van mijn voltooiing. Van de bevrijding van alle lijden en dood en alle waanzin. Het grote rusten is bijna aangebroken, het wordt al heel stil. Ik neem geen afscheid, want ben met god almachtig en zo gelukkig.…

Einde van een nog te leven leven, Einde van een nieuw begin. Einde van dit veelste korte leven, Geschreven door een beginneling. Begin van het einde, Nog niet dood maar herinnering. Het komt overeen met het ander, Het vers einde en een vers begin. Ga nu weer opnieuw het leven in.…