Alle inzendingen over erfenis OR lijk OR herleven

Elke dag leid ik een vreedzaam leven hier waarvan ik geniet ofschoon de oorlog, de pijn teleurstellingen en verdriet in mij zijn geworteld; het is de erfenis die mijn vader in mij achter liet.…

De erfenis die hij ons heeft gegeven: het understatement tot een kunst verheven.…

Zo leerde ik door deze erfenis dat geven eigenlijk ontvangen is.…

Geluk en gelukkig zijn vind ik in herinnering, opgeslagen als erfenis. Als dat ligt in wat ik nog weet (en zolang ik niet vergeet) mijmer ik in het hier en nu, wat weldra deel uit kan gaan maken van wat is geweest, en de rest is gewoon geschiedenis.…

Ik adem jouw glimlach dieper in leven laat stromen bedaren als lage rivier die ik veilig doorwaad naar de oever waar jij staat te wachten tot mijn starre lippen herleven…

Momenten als deze doen jou weer herleven alsof jij nog bij me bent.…

o, wat zijn die bomen kaal zo vaal en anorexiaal niet twee - niet twaalf maar abnormaal niet eentje niet maar allemaal lijken ze skelet die geef je hooguit een kwartaal dan gaan ze dood- kalm en massaal voor plantaardig vet…

Die God, die hij hier heeft gevreesd, Is bij hem in zijn dood geweest; En houdt dit lijk in waarde. Al is de ziel van ’t lichaam af, Al daalt het lijk in ’t donker graf, Dat moet u niet doen ijzen. Geloof het toch, de goede God Zal zelfs dit lelijk overschot Veel schoner doen verrijzen. Ach, lieve kinders!…

Je ziet ze regelmatig in de krant Maar in een expo (en niet in een graf) Dan is de Baantjer-feel er wel van af En staan er heel veel dooien in het pand Waarbij een leerrijk doel wordt nagestreefd Zoals wie of de x-factor nog heeft…

hoe vaak kun je sterven aan dodelijke blikken de bodem raken van een glas bloedrode wijn hoe sterk moet je zijn om te kunnen overleven tussen andermans wanen die zo realistisch lijken hoe lang ben je in staat de zure druiven te slikken waarvan je weet dat ze niet rijpen zonder warme lucht en hoe blauw is het antwoord op al deze ongestelde…

Opnieuw weet Peter R. de Vries van wanten Hij stelt juridisch falen aan de kaak En zorgt op televisie voor vermaak Zo snijdt het mes dus wel mooi aan twee kanten En altijd als justitie zit te dutten Heeft Peter R. weer iets om uit te putten…

Zij was al dood voordat ik was geboren. 't Is daarom dat ik haar nooit heb ontmoet. Haar foto breng ik elke dag een groet, want dat portret kan mij intens bekoren. Ik heb dan straks geen vel meer op m'n been maar toch kan ik postuum eroverheen.…

vanuit mijn wens droom ik op een witte ondergrond helder is het zicht met kleuren van de dood contouren die mij vertellen over hen die mij dierbaar zijn en straks waren…

De herfst een beetje crimineel overal een blad te veel verval grijpt om ons heen de esdoorn opulent in vreugde en verdriet een roodborstje dat geluidloos landt begrijpt die herrie niet van groen naar rood tot goudbrokaat dat stil vergaat er sluipen geruchten in mijn tuin van oudsher van her en der verhalen met een happy end lijk…

Zijn erfenis valt zeker te besmeuren Want Neverland had nooit mogen gebeuren…

Ze lag al onder vuur sinds 'Scheveningen' Dossiers die stapelden zich hoger op De vonkenregen kostte haar de kop En zonden, die haar wethouders begingen Haar erfenis een spoor van onvermogen Te licht bevonden en te licht gewogen…

Zijn “erfenis” in vele illustraties fungeren vaak als werkplaatsdecoraties. Toch doet zijn heengaan mij een beetje zeer. Ik heb mijzelf beloofd - om hem te eren - dat ik zijn werk opnieuw ga bestuderen.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Als Uderzo de hulp had kunnen vragen Van helden die hij zelf ooit meebedacht Dan had een exposé van brute kracht De Franse fiscus bont en blauw geslagen De erfenis waarvoor hij heeft getekend Wordt achteraf wel heel zwart wit berekend…

Hoe kan ik door rakend onhandelbare zaken heen kijken als ik door zicht op ze de andere kant niet doorgrond; het is al moeilijk zat en met jou te gaan over lijken, wezenlijk te verstaan dat de mens eens rechtop stond.…

in de mars der lijken voert grauwheid de toon het dof gekletter der botten kent geen verschil tussen armen en rijken op muziek van de stilte waggelt men voort door de donkere steeg van de ijzige kilte her en der sluiten kornuiten zich aan om het peloton te versterken met wezenloze botten zo gaat men voort donkere gaten tegemoet…

waarom maak jij voortdurend cirkels in los zand het begin noch het eind worden blootgelegd laat zinnen zwijgen liefde had nooit klanken nodig of fluisteren die paar korrels nog een laatste letter ?…

Hij wacht op haar iedere morgen weer wanneer de zon opkomt schudt hij zijn veren en raakt haar even aan minzaam knikt hij naar het grauwe ganzenpaar dat nieuwsgierig waggelend iets dichterbij komt en de witte reiger strekt statig haar nek maar zwijgt in de lucht wordt al klapwiekend gebeden voor het laatste avondmaal…

Mijn stem verwaait in dove oren van een feodaal gezicht jonkvrouw in ivoren toren neerbuigend naar het volk gericht geen liefdesluit zal haar bereiken in de kilte van kantelen hartenvrouw gaat over lijken om gepeupel te bespelen smeer haar in met pek en veren geen laken het ontsnappen waard wil haar laatste vloek bezweren vanuit de schede…

ze tilden zichzelf uit bed met gestrekte benen iedere morgen weer werd gezocht naar ogen zonder spijlen wind rook naar de kamer en een enkel wisseldeken nog immer waait hij over nachten en jaren heen met schimmen, zo dichtbij als gister aldoor slijpen zij dromen in halfzijdigen wrijven tussen hart en steen eens als de adem zich vernedert…

Na de zon, komt altijd weer regen, na de regen komt meestal de zon, maar het lijkt als of met zijn allen alleen de regen maar zien vallen! Want geen mens zul je vandaag horen dat de zon schijnt.…