Alle inzendingen over farizeeer OR waan OR verachten

Een waan is een Onjuiste gedachte Volgens deskundigen Soms waan ik mij gelukkig En da's helemaal zo gek nog niet…

Een waan is Een onjuiste gedachte Meent de deskundige Soms waan ik mij gelukkig En da's helemaal zo gek nog niet…

had ik al gezegd dat ik jou mis in de zwaartekracht waar liefde onmiskenbaar geketend is aan macht en duiventillen wit uitslaan door stront wat men zo veracht ik kan niet houden van, want telkens als mijn node jou hoereert spreekt mijn gestoelte in onrust, sneeuwt het loze beloftes en drijft de nacht op verachtelijke gewoontes draverijen…

Wat ze niet verwacht dat ze je veracht maar uiteindelijk smacht naar je liefde!…

Achter de waan van de dag, wentelen trouwe planeten, straalt onze zon. Achter de waan van onze illusies, blijft trouw ons hart kloppen, stroomt ons bloed. Achter de waan van domme macht, leven sterfelijke gedachten, wachtend op de dood. Achter de waan van blindheid, zien blinden licht. Licht laat leven. Licht dat liefde is.…

'k Zou , meelij smekend, knielen op de straat, Maar mijn verachting spuw ik voor de voeten Der huichelaren in hun plechtgewaad.…

Waan der wanen. Vergrootglas. mier en mij. U lacht. Met tranen.…

Ze zeggen, de farizeeërs dat ik U te veel bemin, en dat ik het hoofd verlieze en rake verward van zin. Zij juichen: hoe zoet de kussen van bloeiende lippekens zijn, de volle schaal smaakt zoeter met schuimende zuiderwijn.…

Voel je je door je tattoo veracht ? Word dan bandiet : steel, moord of verkracht ! In je gratis cel wacht 't lasertoestel. Het wordt per helicopter gebracht.…

denk je aan iemand als je hem verwisselt verwacht of veracht? is iemand weg als je hem verliest verlaat of vervloekt? is iemand er als je hem verbergt verdraagt of verandert?…

Hoog boven de waan van de dag, vliegen vogels naar de horizon, waar geen mensen onrustig jagen. Diep onder de waan van de dag, stromen ondergrondse rivieren, waarin dromen zwemmen naar de zee. Voorbij de waan van de dag, dromen zieners over de toekomst. Kinderen fantaseren met hen mee.…

je bent door de wereld van staal veracht je kiest voor liefde boven praal en pracht de liefdemacht iets dat je voelt met de warmte van mensen iets dat je proeft dat smelt als koninginnehoning op je tong je bent door de wereld van staal veracht geboomte gevlochten uit plicht en gewoonte de schaduw die je glimlach verbergt…

Laat mij nog maar even in die staat van verrukking die eeuwig lijkt te duren laat mij nog maar even in de volle waan dat waan zin heeft in ieder geval zolang de droom nog duurt…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Wij, mensen, leven slechts: in wanen! Van de ene waan in banen geleid, tot een nieuw Fata Morgana. Van geesten in hokjes, titels, cijfers, vervreemden wij van elk waarheidsgevoel! We trekken anderen maar, in de waan, die wij hebben gecreëerd, dat het dan moet worden.. .…

Quillama godistar berustende suprematie in navolging van bevochten en geschonken eeuwig leven uitbouw van intelligent leven verachting van zonde de GOEDE MENS bestaat waarachtig MANAN!!…

Ik ben een rups in ’t diepst van mijn gedachten Men krijgt van mij zo’n vreselijke jeuk Dus ga ik binnenkort maar naar een beuk, opdat de mensen mij niet meer verachten Verheugt u op een zomer zonder hinder: Dankzij de beukenboomprocessievlinder…

Eens zullen wanen weer worden, tot wat ooit zin en zinnigheid was.…

Het is die waan van elke dag waarin menigeen altijd moet scoren, zichzelf -tot vervelends toe- wil horen, of het nou nodig is, kan of mag. Dus in diezelfde dagelijkse waan is onze huidige politiek ontstaan.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

De kiezer die zijn stemrecht heeft veracht, wil wèl, zo heeft hij kennelijk gehoord, want hij houdt het al jaren in de smiezen, dolgraag zijn eigen burgemeester kiezen.…

het verwonden van de tijd kent geen aanknopingspunt waarom een mens toch lijdt het verachtelijke ligt verscholen ergens dieper dan de spijt doch kent berouw geen waarheid want wie we ook mogen zijn het is de afstand van geboorte…

Nu schijnbaar plotseling het paard van Troje zich onmiskenbaar tussen ons bevindt om in het donker onder vrouw en kind zijn schokkende verachting rond te strooien, zal men gastvrijheid, zo laat zich vermoeden, verbinden met verbolgenheid en woede.…

Een vage vraag, een wazige verwachting… dat duidt niet op respect maar op verachting.…

De arbeid die de Hollander veracht, bij louche kiloknallerfabrikanten, wordt uitgevoerd door legertjes migranten. Die moeten ook een plekje voor de nacht. De baas vindt twintig in een huis niet tjok: 'Er gaan veel makke Polen in een hok.'…

Zie mezelf van boven Moeilijk te geloven hoe angst mijn wil kon verdoven Hoor mezelf tot stilte manen Voel mijn luide storm van wanen Geen stenen huis gebouwd Nuchter beschouwd alleen vol van alcohol Hoofd nòg op hol Voor niks uitgesloofd Wil terug naar mezelf…

zo dreef de laatste, lieve waan voorbij.…

de laan wordt allengs smaller bomen stappen kleiner langszij wanneer het oog blijft puilen is het waas der waan nabij geen vogelkreet bekrast de lucht er zijn slechts wolven, zij huilen vlucht, vlucht, ijlt de noordenwind verdwijn uit dit verdichte woud in de ruimte sluimert het kind zijn bed voelde nooit zo koud…

Velden zonder eind doch met kraters en vluchtende meeuwen ontnemen het zicht aan getemde vatbaarheden die eens gerangschikt mij de weg wezen tussen hoge struiken met spreekwoordelijke doornen nu snijd ik me aan filmloze stunts waar zwarte klavers de toekomst lijken te omheinen van een wedergeboorte in een schoot die ik zonder liefde mag…

aan de stalen tafel schrijft hij zijn annalen zijn pen gevuld met vitriool de data en de namen, de onbekwame, de gegeselde en de gek hij haat hen, ze kennen zijn gebrek vanuit het raam ziet hij de rozentuin, de rotsen en het getraliede hek zijn hoofd staat niet naar strepen die schuinweg de tegels delen licht en donker hij tekent…