Alle inzendingen over februari OR tent OR worsteling

De dagen worden langer al, Al is 't ook een klein beetje; Maar, lieve vrindjes, weet-je, Een beetje is meer als niemendal: Elk beetje brengt ons voet voor voet Weer 't lieve voorjaar te gemoet. Komt, laat ons eens naar buiten gaan, Naar 't bos en naar het veld; Daar zien wij nergens bloemen staan, Maar 't is er naar gesteld. Die arme…

Zo hier en daar hangt in een tuin verwaaid nog kerstverlichting in de kale bomen. Zij brandt niet meer, dat zal waarschijnlijk komen omdat het elektriek is uitgedraaid. De merels hoor je niet en ook geen mussen. Ze zijn er wel maar hebben het te koud voor kwinkeleren in het winterhout en barsten van de honger ondertussen. De perken ogen…

hoestsiroop neusdruppels koortsdemper stopmiddel dampozalf gorgeldrank kruidenbouillon dropwater oordruppels acetosalpoeder grog vitaminecomplex saridon…

ik kijk door mijn raam dubbelglas in een vierhoek daarachter een kwart van steen en buren met een eigen boek de rest is grijs als de winter met kale takken als decor mijn blik is flinterdun vernauwd een vangnet waar ik me niet aan stoor met een haast afgebakend gevoel dat traagheid boekt en het heden vertrouwt…

De louwmaand is maar net voorbij, dit jaar En ik ben al meteen uit de roulatie Mij wachten weken van revalidatie Ik werd een sukkelende rijmelaar De orthopeed schonk mij een nieuwe heup Dus hoop ik dat ik strakjes minder kreup…

Vele voeten in het natte zand De zee komt en gaat Geeft en neemt Geven wij hem aan de zee? Of neemt de zee hem mee? Kleine belletjes van lucht Vragen eigenwijs om aandacht En dan spoelt de zee Met één groot gebaar Alles glad Vele natte voeten in het zand Terwijl hij, zonder een stap te zetten Blijft komen en gaan En blijft geven…

ik worstel en geraak in een beenklem heerlijk jouw houdgreep tik nog even niet af…

Morgen weer een dag als deze nog niet is afgesloten worsteling met alles in mijn gedachten zullen ze morgen vrij zijn of zal ik wederom zeggen morgen weer een dag…

Onwillige woorden schrijf ik die net niet zeggen wat ik denk teveel denk ik streep woorden in de strijd één woordje meer of minder raakt aan de essentie één verkeerde letter… weg woord ben de weg kwijt…

Een slechte worstelaar uit Hoven Bleef toch maar in zichzelf geloven Hij trok naar Zeeland Met het idee, want Daar is ’t “Ik worstel en kom bóven”…

farmaco-protocol En is het de stilte die Mijn denken overneemt Alles overheersende stilte Geen geluid meer te horen Geen beeld meer te zien Oorverdovende stilte die Als laatste bewoner nog In deze bovenkamer woont En ik, mijn ik, - wat nog rest Van de mens die ooit zo Genoemd werd - die in totale Eenzaamheid achterblijft Gevoelloos, worstelend…

mijn woorden zwerven langs blinde muren ze mompelen tegen kasseien mijn woorden zijn gevallen losgeraakte stenen op een steile bergweg mijn woorden zijn de loden kogels voor een koud en niet ontbrandend hart met vuursteen kras ik stalen woorden in kristallen die onzichtbaar zijn voor het ongewapend oog…

Ik zoek ik zoek naar woorden naar woorden om zinnen te formeren zinnen om gedachten mee te dichten om gedichten te creëren gedachten onder woorden ik zoek Ik worstel ik worstel met de zinnen maar ik worstel en kom boven wanneer ik de zinnen overwin vormen de zinnen strofen waarmee ik mijzelf bezin Ik vorm ik vorm mijn gedachten een…

zo'n echt ouderwetse strandstoel je weet wel met houten raamwerk en een gestreept linnen loper de theatrale worsteling waarmee het uitklappen gepaard ging...…

Er zijn tenten met teilen en tenten met matrassen voor de meisjes en de vrouwen midden in het kamp achter het front waar ze levend begraven zijn Begraven wie ze waren Verlangend te sterven van de pijn, weg uit de hel van onbekende soldaten die worden geëerd, want wat zij doen gebeurt niet Omdat het niet mag, dus zullen zij de bloemen…

Op de weg Naar mijzelf Ben ik mij aan het Los worstelen Van alles Wat mij verlamt En benauwd Op weg naar mijn zelf Op weg naar mijn vrijheid Op weg naar mijn zijn…

januari februari maart... het seizoen vliegensvlug aan flarden tijd heeft dikwijls heel veel haast dus klamp ik aan met een zweem van angst voor het onzekere…

Ik ben de doler van `t duisterrr dagen van nachtelijk óngure klagen WIE! durft mij de tijd te vrrragen of `t al twaalven heeft slagen WIE VAN JULLIE BLAGEN! IK!! kijk door het glaasje van dwaallantaarn tel de angstige ogen die naar me staren IK BEN DE DOLER, IK! - dwaal niet af van het pad, het kwade, de nacht, HET GRAF! volg mij, dapperen…

in het groene gras onder de afgebroken tenten die in drie dagen zich naar boven wenden, de tijd dat Jezus in de groeve lag Voorbode van de Grote Zomer.…

en onderweg je tenten opslaan op 'n paradijselijke plek goed bevonden voor 'n verblijf van een of meer nachten door 'n zakkende zon beschenen.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

De winter bereikt haar doel in wat wij ervaren als het februari-gevoel want dan pas krijgt de lente zin eerst lekker schaatsend de winter in!…

zo creëer ik eenzaamheid zei de kunstenaar en hij probeerde het beeld op te roepen in zijn worsteling weer boven te komen kwam hij tot niets…

vandaag verjaart mijn broer ik vraag me af of hij aan me denkt ik schenk hem mijn gedachten, in weerwil van een vreemd gevoel maakt ruime sprongen herwaarts, naar een tijd waarin een kleine jongen op zijn step de helm van mijn vader en een oude schuit morgen gaat mijn tijd weer door ik blaas de laatste kaarsen uit en schenk aandachtig…

de buurvrouw hangt haar was op tien witte tenten op één rij blij dat het haar waslijn is 't vrije uitzicht was van mij *…

Ze breken ze af hoor, de tenten…’…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…