14132 resultaten.
DE RIMPELS VAN LENTE
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 155 Nu al kan ik
de rimpels van lente tellen
April grillig
weet niet wat ze wil
Er is wind
uit allerlei hoeken
Er is regen
en hagel herinnert aan winter
Wie mint er...
zo'n lente?
Misschien de vogels
in hun spiegels van water
Misschien de vogels
bouwend aan hun nest.…
Februari,
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 507 door weer en wind
geen zondagskind
vier weken in de schaduw
tussen maretak en bladerdak,
geen droomhuis voor de zwaluw
maar noch door zwart of groen of grijs
laat jij je camoufleren,
fier tussen ijs en ereprijs
staan je klokjes te flaneren…
Februari
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 858 Oh zalige maand van vier keer zeven dagen,
waar in het begin het einde mij al roept,
waardoor de snelheid van de winter floept
en Valentijnse rozen vele harten plagen,
je hebt mijn plichten heerlijk ingekort,
en als er aan mijn werk een uurtje schort,
zeg ik mijn baas: 't Is nu februari:
wie zeurt van langer tijd, verkoopt slechts larie.…
februari
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 599 de zon
jaagt de nevel
uit de bomen
mosgroen
lachen zij
hun takken bloot…
Februari
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 205 Het is februarikort, te veel
De kou moet weg, ik ben het zat
Genoeg vriesgelopen op het ijs
Bijna warmer, bijna lente
Het mag kapot, het ijs gebroken
De kou moet weg, ik ben het zat
De februarikou, de laatste kou
Bijna warmer, bijna lente, bijna...…
Februari
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 423 De tweede maand heeft altijd minder dagen.
Je vraagt je af: heeft God dat ooit bedacht?
Heeft hij over ons leven zoveel macht
Dat hij ons met zo’n korte maand kon plagen?
De tijd die blijkt steeds full speed voort te jagen
En niemand kan ontsnappen aan die jacht.
Een dag gaat meestal sneller dan je dacht
En valt verdomme nooit eens te vertragen…
Februari
gedicht
2.0 met 45 stemmen 16.026 Hoor de lente.
Wat al ruikbaar is moet nog te voorschijn komen
het kan eenvoudig toegevroren, februari,
verijsde rietpluimen aan metalen water.
Toch doet een reeds vergeten geur geloven
dat het komen zal. De dolle pimpelmees
weet er al van, net als de vlier aan het diepje
dat zich een weg slingert door modderig gras.…
Februari
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 156 Je moet wel oppassen
dat je niet wegdrijft
op de gratie van haar grijs
en je zodanig laat verrassen
dat je voor altijd blijft
verkleumen in haar ijs…
Februari
poëzie
3.0 met 1 stemmen 869 De dagen worden langer al,
Al is 't ook een klein beetje;
Maar, lieve vrindjes, weet-je,
Een beetje is meer als niemendal:
Elk beetje brengt ons voet voor voet
Weer 't lieve voorjaar te gemoet.
Komt, laat ons eens naar buiten gaan,
Naar 't bos en naar het veld;
Daar zien wij nergens bloemen staan,
Maar 't is er naar gesteld.
Die arme…
Februari
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 206 Toch is er één die volop staat te bloeien:
de winterprunus met haar roze kruin
belooft op voorhand lente in de tuin.…
FEBRUARI
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 378 hoestsiroop neusdruppels
koortsdemper stopmiddel
dampozalf gorgeldrank
kruidenbouillon
dropwater oordruppels
acetosalpoeder
grog vitaminecomplex
saridon…
februari
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 96 ik kijk door mijn raam
dubbelglas in een vierhoek
daarachter een kwart van steen
en buren met een eigen boek
de rest is grijs als de winter
met kale takken als decor
mijn blik is flinterdun vernauwd
een vangnet waar ik me niet aan stoor
met een haast afgebakend gevoel
dat traagheid boekt en het heden vertrouwt…
Februari
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 208 De louwmaand is maar net voorbij, dit jaar
En ik ben al meteen uit de roulatie
Mij wachten weken van revalidatie
Ik werd een sukkelende rijmelaar
De orthopeed schonk mij een nieuwe heup
Dus hoop ik dat ik strakjes minder kreup…
Februari
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 50 Vele voeten in het natte zand
De zee komt en gaat
Geeft en neemt
Geven wij hem aan de zee?
Of neemt de zee hem mee?
Kleine belletjes van lucht
Vragen eigenwijs om aandacht
En dan spoelt de zee
Met één groot gebaar
Alles glad
Vele natte voeten in het zand
Terwijl hij, zonder een stap te zetten
Blijft komen en gaan
En blijft geven…
Vreugdevol
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 94 Vliegensvlug veren
de vleugels door harde wind
vooruit de lente
nu vacht nog bevriest door mist
en ontdooit bij dageraad.…
katjestijd
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 383 zachte bosbeheerders splijtende stammen
bijen vlinders zoeken nu hun honingklieren
wij in vazen om geurend lente mee te vieren
zeg knotwilg zeg Nederland je zegt dammen
twijgjes in zand om golven te weerstaan
teentjes om op te lopen en te blijven staan…
'K ZAL MIJ VAN TE DICHTEN ZWICHTEN
poëzie
3.0 met 16 stemmen 3.544 Laat de lieve wonnenbronne,
laat het leutig zonnenvier,
laat de verse blommen kommen,
laat weerom de lente, alhier!
Dan ja, zal ‘k genezen wezen,
opstaan en, gespannen fel,
of ‘t een klare snare ware,
dichten ende deunen wel!…
eenzaamheid
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.222 De eenzaamheid spreekt uit mijn ogen
Hoewel mijn mond erover zwijgt
de opgewektheid is gelogen
erachter schuilt de bitterheid.
Ik woon nog samen in hetzelfde huis
waar onbegrip heerst
er is geen plaats meer voor liefde
er resten nog kilte en spijt
de onmacht waar wij elkaar steeds weer grieven.
Hoelang kan een mens gedwongen eenzaamheid…
alleen
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.181 Héél véél kon ik alleen
geen mens die dat betwistte-maar toen ik dacht,
dat ik alles kon (dus niemand nodig had)
bleek dat ik mij vergiste,
want-weet je wat ik niet kon?
mezelf kon ik niet omarmen
Nu ik dit opschrijf, schrik ik ervan:
zijn mijn woorden- is mijn houding
camouflage voor mijn angst?
ben ik bang dat ik toch niet alles kan?
en…
SLAAPSTER
gedicht
2.0 met 69 stemmen 17.660 Waar heeft ze dit geleerd, zo vredig
mee te deinen op een zuchtje wind?
Wie heeft haar wijsgemaakt dat leven
zo eenvoudig is? Ze ligt erbij als
hoorde ze muziek. Rust maakt geen
haast, geeft enkel wat zij neemt.
Waar heeft ze dit geleerd, zo stil
haar lijf alleen te laten op een bed?
Een wimper trilt, een hart tikt in haar
slaap.…
Remedie
gedicht
3.0 met 35 stemmen 10.105 Tegen de angst. Al wat ik schrijf
weerstaat mijn wanhoop, elke zin
waaraan ik ademloos begin
jaagt mij de stuipen van het lijf.
Want op papier ben ik niet bang.
Hier gelden vastgestelde wetten
die mij uit razernij ontzetten
en redden van de ondergang.
Kunst zet het leven naar zijn hand,
brengt het terug tot dunne lijnen
die zich, tegen…
De bewaarder
gedicht
3.0 met 19 stemmen 10.700 Hij gaf geen krimp. Hij had de tijd
steeds aan de lijn. Hij ging zijn gang
onaangedaan en zonder onderscheid
werd toegewijd zijn leven lang
al wat hem overkwam bewaard.
Niets ging verloren. Hij vergat
zorgvuldig alles wat in kaart
gebracht een codenummer had.
Zo vond zijn leven plaats. Totdat
hij, dwalend langs de schappen
zich met zijn…
Verloren voorwerpen
gedicht
3.0 met 14 stemmen 6.659 Hazenschedel. Zonder oren. Tot het
bot teruggebrachte waakzaamheid.
Onvindbaar verstopt aan een slootkant.
Herinneringetje van zilver. Kristallen
druppel hemel. Logeerliefde. In het
zwembad van mijn pink gegleden.
Eeuwen ongezien onder het tuinpad:
munr.Zeelandia. 1872. Luctorleeuw.
Verloren bij een weddenschap.
Lorgnet. Messing. ovale…
Weerzien
gedicht
2.0 met 187 stemmen 39.739 Je bent er nog. In deze zachte vreemde
heb je op mij gewacht. De deur staat aan.
Mijn lippen raken je. Ik neem de
stille bewijzen waar van je bestaan.
En naar de dood getekend door de jaren
hervinden wij met onze ogen dicht
het leven in eenvoudige gebaren.
De eerste merel zingt het donker licht.
De wandeling, de brug. Knotwilgen duiken…
De drinker
gedicht
2.0 met 444 stemmen 70.486 Hij groet zijn hand: klein glas.
De trage kamer groet hij, het vertrek
van zitkuil, eethoek, suite,
tot hij ze niet meer ziet.
Hij sluit de ogen, wacht.
Hij groet de zachte nacht, die langzaam,
langzaam, hem de laatste tonen van
gedachten horen doet.
De leegte groet hij,
toevluchtsoord.
De oude kat, de zwarte, streelt
zich met de hand…
Vrouw
gedicht
3.0 met 41 stemmen 13.741 Ik zie haar nog zitten: een simpele bank
met een simpele vrouw met twee simpele handen
omhoog naar de lucht, voor het rood van de
tuin in de zon, als een meisje zo rank,
als een kind zo verwachtingsvol, ondanks haar jaren.
Ze neuriede zacht en ze lachte daarbij
in geboeide vervoering. Ze keek niet naar mij,
ze keek naar haar handen. Die maakten…
Plaatselijke tijd
gedicht
3.0 met 1 stemmen 3.078 Hier is het morgen. We schrijven een datum,
kijken het raam uit, smeren een snee
brood en vrezen het ergste zonder dat het
ons bedreigt. Een ochtend aan de rand van
een gelaten stadje op de oever van stromend
water. Een kerkklok, een scheepshoorn: het is
tijd. Altijd. Dit roepen beweegt ons, drijft ons
onstuitbaar voort, hoe stil het grijze licht…
Wereld
gedicht
4.0 met 2 stemmen 3.396 Nooit een orka gezien in de dorpsvaart,
nooit een zebra in een weiland ontmoet,
geen kokospalm in de boomgaard,
maar wereld was er in overvloed.
Boer Bethlehem had een Duitse herder,
in de stal stond een Belgisch paard.
Het Guinese biggetje zonder staart
woonde op Elba, een steenworp verder,
waar een meisje Engelse ziekte had.
Haar grootmoeder…
Opdracht
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.105 Schrijf je nog wel eens jongen?, vroeg mijn moeder mij.
Je maakte van die mooie verzen vroeger en verhalen.
Ik vraag mij af: in wat voor wereld leven wij.
Moet je nog thee? Ik bedoel: dat banale,
ze schrijven over dingen waar geen woorden
voor zijn. Ze keek omhoog. Begrijp jij hoe
men zich zo kan verlagen, zich zo door de
maalstroom van deze…
Lente zit in de lucht
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 627 Lente zit in de lucht
Wolken lijken blijer
De wind waait met een zachte zucht
Lente zit in de dieren
De dagen worden langer
Vogels vliegen samen hun vlucht
Lente zit in de bomen
De zon wil vaker schijnen
Knoppen springen open in de laatste koude nacht
Lente zit in de grond
Wortels gaan weer groeien
Voelen het water dat weer stromen…