Alle inzendingen over film OR oscar OR wit licht

spoelen toch blijven ze op mijn netvlies staan in al mijn denken en voelen Mijn leven als in een film voorbij langzaam afspelend, soms een stilstaand beeld een film die ik niet alleen hoef te zien maar waarvan de meeste beelden worden gedeeld.…

De film speelt zich af haperend als het tikken van een onregelmatige klok van vroeger naar later in een wezenloos geworden trein In klanken en kleuren heerst het verlangen naar het kale leven We zitten en we wachten tot het doek valt of we vluchten samen de zaal uit…

Geert Wilders hoeft hier enkel maar te dreigen Met het nog lang niet uitgewerkte plan Een film te maken over de Koran Of heel Den Haag roept dat we heibel krijgen. Tja, als ze dat al ongezien voorspellen Dan vraag je onze moslims wel om rellen.…

De PVV is voor het vrije woord Maar actievoerders willen ons uitleggen: Je kunt niet altijd alles zo maar zeggen En dat wordt dan weer in de kiem gesmoord Wat dan weer onterecht is volgens Geert Waartegen morgen wordt gedemonstreerd…

Ik bleef op televisie steeds maar kijken Naar de herhaalde beelden van Karst T En ook op Youtube wilde ik persé De bloedende gewonden zien, de lijken Al heb ik alles niet echt meegemaakt Ik ben nu toch nog door die Swift geraakt…

Zij kijkt over haar linker schouder ziet de rozenstruiken langs het pad kijkt nogmaals achterom en stapt uit…

Ik heb gehoord dat aan het einde van ons leven een film van ons leven flitst voor onze ogen. Zo, hier zit ik nu, in mijn ouderdom, in mijn gemakkelijke stoel te wachten voor de film zal beginnen. Waar begint het? met mijn conceptie, mijn geboorte, mijn jeugd?…

We zagen een film Richard en ik in de bioscoop het was warm genoeg en het was een Chinese film een soort crimi in de winter met een plot en een afloop maar wat we vooral zagen zeiden we later, met biertje en Cola was China zoals het is op z'n alledaags en vol hoewel we maar weinig mensen zagen maar wel een vrouw die vol was…

in de film was er een beeld van tranen die langs een trap naar beneden stuiterden als knikkers je ziet tranen langs wangen maar kijk je beter zijn het de parels van het verdriet en van het geluk natuurlijk hield hij van haar en zij net zo hard van hem maar..…

Het oude gouden kalf gaan ze nu doden Zoals in vroeger tijden Mozes deed - toen broertjelief een afgod had gesmeed - En hij de berg afkwam met 10 geboden Genderneutraal: man… wat een nobel streven Maar gaan ze straks een vaars- of stierkalf geven!…

De oorlog dreigt de Oscars af te romen Jamai z'n single is nog net op tijd In Tilburg woedt een ander type strijd Gewikkeld rondom muzikantendromen En da's jammer, want wie is er nu meer eigen En zou zó ´n Duiveltje kunnen verkrijgen?…

het klopt dat je naar films kijkt en soms een beetje huilt wat ook wel erg is: huilen bij een film terwijl het niet echt is zit je op de bank te huilen bij onechte film jouw werkelijke tranen waarom huil ik nou is wat je denkt als het nog denken is tenminste…

Tracht altijd in het leven voor anderen iets te zijn, dan breng je in je omgeving beslist veel zonneschijn! Het zijn soms kleine dingen, die maken 't leven goed: een woord, een stille glimlach, een hartelijke groet! Mijn ziele heeft naar 't grote gehunkerd en gehaakt, maar 'k werd in 't leven meestal door 't kleine blij gemaakt!…

hij dichtte in exsilium geroemd op zijn www waar hij woest leeft als beatpoet met saxbom celebrities and royalty deed ooit zijn confessies als master of ceremonies zij sadder wiser vlucht vol sentimenten voelt weer haar lente vraagt met een zucht give me stronger wine and madder music* wil zielsgraag naar het gevoel terug toen oscar…

Het witte doek deed er niet toe in een stilte die geruislozer was dan verzwegen woorden … hoe de dag ook wandelt in de zware klei met sporen die sjokkend de wandelaar laat herkennen zijn bedoelingen de wolken die ik streel gelaten verfrist de wind mijn geest en trotseer de regen met liefdevolle dagen, de film die is geweest…

Reading: schrei niet, hier is het wreed gebouw Waar een dichter in de tredmolen liep, Dorst leed, honger, op een plankenbed sliep Teedre handen stuk trok aan 't geteerd touw. In een tredmolen: loop, dat niet de grond Uw voeten breekt, die onder uw voet wijkt; Kramp vast uw handen, als uw kracht bezwijkt Slaan wentlende treden uw voeten wond…

Mijn rondte begint voor de morgen schijnt, Jacht naar weelde en winst drijft door uur en uur En hart en voeten in rustloze duur Later dan 't licht boven Londen verdwijnt. Is niet beter 't lot van wie in zijn cel Al de ijdelheid zag van zijn bont bestaan En heeft met machtige handen afgedaan Wat kort bekoort en laat rustloos gekwel?…

Ik probeerde luchtig te klinken We bespraken de slechte film.…

Te overduidelijk de verhalen en genoeg gelachen voor vandaag, want toegegeven: alleen vanuit de afbraak heb je huisgehouden en beter is het voortaan de leegte te schrijven van hoe je het soms probeert te spelen, open deuren binnentuimelt, maar onherroepelijk de verkeerde -…

er was eens een moedervlek ze brandde op het witte doek met twee knapzakjes vol talenten schijnwerpers streelden slaafs haar huid zo kleverig als vliegenstrip zelfs de presidentiële vlag ging uit maar ze kreeg de wind van onderen want achter de glamour in pilvorm zwierf een kind alleen door lege straten geen steen die daar je vriend is…

het is laat en het vriest naar de film geweest waar we over napraatten nu weer terug in mijn huis denk ik nog aan die beelden en al die woorden beelden en woorden nu in het donker zien ze je niet een liedje op de radio een paar tranen hou je adem nu maar in en stik niet…

Die eerste avond zeiden we niet veel. Ik liep verlegen naast je, zat wat onwennig bij je in het restaurant. Maar later, op het donkere stille strand, sloeg jij je jasje om me heen. Ik wist, ik ben niet meer alleen. * * * * * *…

De film is bekeken wat overblijft is een dorre woestijn Geen camerabeelden verhalen over de voetstappen en het droge gras op de rotsen We waren nomaden gingen van oord tot oord tot de lens de plek vergrootte die eens onze thuishaven was…

mijn leven lijkt een film er was een begin een midden en een einde zegt de schrijver maar hopelijk wordt het boek beter…

verstomd staan gapen met die ogen zo treurig die wit blauw geschapen op een heide zo fleurig het gras laat je smaken een stukje wilde natuur geen harde noten te kraken op deze wei, vol passie elk uur ik slenterde verder... wat doelloos langs die bomen en heide geen rook en geen auto's, alleen... een koe op de weide!…

ze komen meestal na mijn dromen passioneel, met lichte regenvlagen ik stel mezelf wel duizend vragen waarom moet mij dat overkomen er speelt een film in mijn hoofd die wordt steevast weer herhaald door de losse stukjes onvertaald worden hartverlangens uitgedoofd zijn zo'n dromen dan bedrog of komt de waarheid aan het licht twijfels en…

van jouw religie ik had de film willen geloven de witte zeilboot kunnen uitzwaaien in mijn heilig harnas had ik mij niet mogen vergissen toen je me achterliet maar dat deed ik wel ik vergiste mij absoluut toen ik de witte boot zag vertrekken wist ik dat er een geschiedenis voorbij was gegaan je niet meer zou terugkeren in mijn…

bleven in de lethargie van jouw religie ik had de boeiende film willen geloven de witte zeilboot kunnen uitzwaaien in mijn heilig harnas had ik mij niet mogen vergissen toen je me achterliet maar dat deed ik wel ik vergiste mij absoluut toen ik de witte boot zag vertrekken wist ik dat er een geschiedenis voorbij was gegaan je…

Ik ben in termijnen van ijdelheid - het met verf doordrenkte vod, een aan staren verknocht lijk in morse belerende zonnen. Ik ben in verhaal het aanzetstaal dat de penselen streelt - in tekening het marginale, clichématige deel. In portret - de rimpels om flinterdunne lippen, in gevoel, koperpoets lekkend, de lijst…

het leven trok als film aan je voorbij in zwart en wit vervlogen kinderjaren de puberteit (een duister navelstaren) het witte doek gescheurd door averij de rolprent kleurde, maar de wilde haren wekten weldra lach en spotternij de eb werd nu het heersende getij het scherm zou nooit de diepgang openbaren je bent een vage figurant gebleven…