Alle inzendingen over fluweel

ogen blonken donker je hand streelde het zwart fluweel in licht onbehagen wist de vleug aandacht te vragen het arrogante trekje rond je mond krulde weerspannig om geen afwijzen en vertragen je vroeg vriendelijk of ik het niet meer wilde dragen…

spetterwatergolven spelen links en rechts komen en verdwijnen bootjes deinen honden dansen viervoetig op de kade een bal rolt en rolt onder een bomentriade de wind speelt gretig streelt het fluwelen groen duizendschonenparadijsje in een zomerzoen * een dagboeknotitie…

ik vlinderde rond kleuren bruin en geel en zocht je honing jij liet mij landen op fluweel bij jou was ik de koning je kelkte dieper dan ik dacht maar wist je schat ik nam je stuifmeel mee elkaar bevruchten was voor ons nog meer dan Gods beloning…

de ambachtelijke handen werken als fluwelen handschoenen aan het werkstuk en zijn gedachten zijn verzonken in stilte mediterend........... overdenkend.......... mijmerend............ een donderend gevloek maakt zich meester van tijd en ruimte het werkstuk telt niet meer, zomer wordt winter door die ellendige rot splinter…

Onze liefde is pril als een bloem in de knop de zon in de lente het licht in de morgen Laten wij haar wiegen in fluweel koesteren in zijde planten in schoonheid Zodat ze sterk wordt als de storm helder als de hemel zuiver als de bron waaruit ze ontstond…

Ze kunnen zonder kathedralen zonder fluwelen troon of spitse toren geen tromgeroffel of cymbalen ze worden majestueus geboren Geen valkenhof of dansende nar ze doen het zonder de lakeien geen rijtuig doch een boerenkar ruilen oprijlaan voor de kasseien Ze schrijven in distels en het dode hout onleesbare gedachten in glanzend goud…

Bloesem ik mis je in deze koude tijd Je roze schoonheid geur van vergetelheid Bloesem ik mis je zo zacht als fluweel Witter dan sneeuw aan je groene steel Bloesem ik mis je wonder der natuur Fontein vol bloemen mooi frêle en puur…

de langzame draai gevolgd door fluwelen stilte de lach een grimas op een late avond dansen de herinneringen door de lange sloppenwijken gekweld door oude melodieën het zigeunerorkest speelt tot de laatste gast vertrekt de vuren doven maken de nacht tot wat donker is…

Misschien met sprong, misschien fluweel.…

totale amnesie kan mijn stuipen nog wat rekken vitrificatie van een vol decennium allicht stop de mutilatie van dat fijn en rozig wicht dat koningskind geworpen in een schoot met duizend vlekken die yoghurt maakt op jeans en broek en zwarte pantalon laat mij leven nog heel even ook al braak ik steen geworden zaad in een hoerige salon waar de…

Zoet-zacht glanzend in hun sap, zacht-zurig tussen tong en tanden, vol-rood rondom en teder-blank van binnen, zuur-zacht de wangen tot elkaar getrokken, fluwelig, niet-melig. Heerlijk en onontbeerlijk. Zoals jij eigenlijk.…

hij zoekt haar hij zoekt het op de gracht het portiekje in de nacht hij bromt rood geblomd kom kom nou gauw zijn handen grijpen zoeken haar wespentaille de fluwelen gesp herinnering groeit in zijn val naar tranendal hij huilt ginder roeit een nachtelijk bootje…

je doorprikte haar met woorden felle hagelstenen kerfden een voor een zwartomlijste zinnen in de cirkel van geween een ingesloten schreeuw bedekte jouw fluwelen adem het zachte kleed van dromen gedragen tot de nacht verscheen droge ogen keken achter sterrenruiten toe…

blikken als fluweel draag je waaruit je tovert en lacht heupen draaien en dansen in lijnen van begeerte je adem laat sporen na in heuvels van warmte je mond spreekt spraakwater in zilver jouw gedachten draaien als een geluksgevoelen als een ware dans om mijn gedaante…

blikken als fluweel draag je waaruit je tovert en lacht heupen draaien en dansen in lijnen van begeerte je adem laat sporen na in heuvels van warmte je mond spreekt spraakwater in zilver jouw gedachten draaien als een geluksgevoelen als een ware dans om mijn gedaante…

rozenblaadjes zacht vertellen me van de pracht hoe mooi de eeuwigheid zal zijn als ik met mijn ogen streel over de rijkdom van het fluweel elk blaadje zie, zo teer en fijn hoe het hartje zich openvouwt zo zichtbaar vertrouwd de regendruppel toelaat dan weet ik er is geen nergens dat er ergens een hand van liefde bestaat…

Traag strijkt haar stralende lach over het oogverblindend wit en tovert met speels gemak een tapijt met duizend diamanten Beroert vervolgens zacht en teder het duistergroene woud met handen vol fluwelig dons Liefkoost met haar koele warmte mijn waterkoud gezicht.…

de woorden achter de woorden de zwierige of de de valstrik-woorden van fluweel? zijn het de denkbeeldige woorden de lichtvoetige of die van spervuur en metaal? ik ben mijn leven niet zeker sommige woorden zijn dat wel…

de wind strijkt tegen de haren in van de schuwe solitaire jager wacht sluip wacht op ongehoorde fluweel zachte kussentjes almaar dichterbij saamhorig verticaal gestreept met het hoge gras in het scherpe vizier het argeloze leven leven en jagen alleen…

woorden hard als staal verbrijzelden haar liefde splinters in haar hart beelden zwart en wit verdoezelden haar leven maakten haar verward streling zacht als wol begrijpende gebaren geven haar nu rust stemmen als fluweel verhelderende woorden tranen weg gekust…

ik vier de vreugde van de druiven het zoete feest langs jouw ranken streel bladeren met vingertoppen terwijl een zomerwind getuigt van zuchtende klanken mijn fluwelen deerne plukt de gerijpte vruchten met kwetsbare élégance laat ze mijn mond raken op mijn lippen dansen…

Je geur zo hemels, omhelst me, maakt me gelukkig Je kleuren, betoverend, maken me blij, steeds weer Je geluiden, zacht als fluweel, doen me nederig zwijgen, -ik geniet- Je kussen, niet van een sterveling, maar van een godin, nu dan de mijne Mijn ogen gesloten -je bent er eventjes niet- maar ik proef je, ik proef je nog…

Langs de oevers der stromen Beuren roos en papaver Hun fluwelen petalen. Sta op! Over heuvels en dalen Is de lente gekomen! --------------------------------- uit: 'Gedichten 1938-1992', 2001.…

Tussen ernst en degelijkheid even een kleine pauze om alles weer in 't juiste perspectief te zien; om te weten hoe relatief alles is en dat juist het betrekkelijke het belangrijkste is: Niets gaat er boven het rood van de late zomerroos; de geur van de halmen na de regen; het fluwelen kleed van de vlinder; jouw glimlach naar mij.…

herfst domineert in mozaïek van seizoen en viel met de deur in haar territorium met een barbaars temperament groef ze zomer uit met zongoten energie de tastbare warmte werd door haar donkerte toegedekt haar passen zijn gezet in een zuiging van fluweel in haar stopbewegingen van najaarswaaier zet ze zomer in een ingescheepte stilstand…

vaal blauw fluweel in een doosje van verschoten zwart dat langs de tijdlijn is gekropen door handen heen die te gretig of verstard maar altijd open en leeg weer dicht net als de mond die ooh en aah en altijd samen altijd trouw tot weer dat licht met eensgegeven teruggegeven goud op blauw…

Zachte lijnen jouw gezicht fluwelen streling ogen dicht teder aaiend open mond tong die traag de jouwe vond hand verwarmend langs je wang gevoelens niet meer in bedwang kom en voel hoe ik bemin dit was 't einde van 't begin ...…

Bloesem roze zo zacht verfijnd bijna fluweel Prachtig en kwetsbaar aan hun tengere steel Het gras niet meer groen maar een mix van kleuren Vol blaadjes en bloemen vergeven van zoette geuren Betoverd is de natuur de zon is mijn vriendin Haar stralen heb ik lief vanaf het allereerste begin…

De zomer laat met haar vuurrode longen lijsterbessen, rozenbottels, en wilde bessen zingen dwaalt langs de fluwelen binnenkant van een beukennotendop eikels steken een pijpje op kastanjes tonen hun stekels het warme brons nog verborgen tot aan de herfst in vruchtbaar genot zwerft de zomer door het bos…

In haar fluwelen huid vocaal verdronken. Heeft haar vurige octaaf mij nooit verveeld. De toon die zij aanhoudend kon inzetten. Geflest door haar royaal begerige vocht. Verslikte ik mij eens maar nooit meer! Nu ik jou voor het laatst heb bezocht.…