Alle inzendingen over gat in je hoofd

Er is een uiterst groot zwart gat ontdekt Dat slokt de zonnen op als pepernoten Straks gaan we met zijn allen naar de kloten Of was die informatie niet correct Want Zwart schrijf je niet met een kleine letter Dat is racisme: Potver, Donnerwetter…

Het gaat toch om het plezier. Een behulpzaamheid dat zoekt naar zijn eigen zegeningen. De afwegingen van het door een samenspel gevoeld vertier; maakt de vriendschap tussen mens en dier één van de betere maatschappelijke verenigingen.…

Wat dreigt en opeist en wat schreeuwt, dat alles gaat voorbij en wat gevangen is en roept: Laat mij los, ik wil vrij en wat verlamd is en geen woorden vinden kan van schrik of als je kracht krijgt door de liefde in haar blik en de boosdoener die kwaad verspreidt, of de held tijd van wie gepest wordt, of wie in vrijheid wordt gesteld.…

de zon vonkt de meeuw zweeft de zee dreunt de boom ruist het riet buigt de vos sluipt het vuur vreet de valk bidt de berg brandt de steen rolt de tijd kruipt de geest stijgt…

Nooit gesproken woorden op het puntje van mijn tong, die aan jou toebehoren maar die ik steeds verdrong. Woorden zo breekbaar als glas gebroken in mijn mond, die ik je graag nog had willen vertellen, maar waarvoor ik de moed niet vond...…

Het hoofd, een benen doos waarin wat wij zien als het hoogste, kroon op de schepping: hersens het uitgespogen kauwsel van de goden, de schedel kwispedoor, waarin een grijze kauwgom of stinkende pruim --------------------------------------------------- uit: Van cadmium lekken de bossen, 2002…

Ledig je hoofd, weg die gedachten. Laat ons nu smachten, naar de levenskrachten.…

De tranen zitten erg hoog hopelijk hou ik het droog ik kijk naar de tv en wat ik zie dat valt niet mee het is ook hartverscheurend wat je ziet is niet opbeurend mensen met zoveel haat je weet dat het bestaat gelukkig is het ver van je bed en de tv is zo weer uitgezet maar als ik dan mijn ogen sluit zit het in mijn hoofd en dat zet je niet…

met zachte mist bedekt de beelden in mijn hoofd scherpe pijn vervangen zo werd het me beloofd weemoed kleurt geheugen vergetelheid verzacht slikt u maar, mevrouwtje per dag een stuk of acht het wandelen in nevelen geprogrammeerd gevoel wat kan ik nog geloven zelfs ogen tranen koel…

verdrink niet in de strijd van mijn persoon wandelen door mijn hoofd wanhoop te koop met beleid geschreven wandelen door verhalen rustig de geest vertalen samen rollen in een dubbelrol de rol in mijn binnenkamer daar gaat de film spelen de film speelt zich af binnenkamers van onbegonnen zelfvertaling…

spinnen in mijn hoofd zo klein weven mijn verwarde gedachten tot het lijnrechte zinnen zijn…

Waarom zit jij in mijn hoofd, Je hebt me van mijn slaap beroofd. Wegdromen kan ik nu niet meer, Jij bent degene die ik adoreer. Ik ben het niet waard, dit mooie gevoel, Als je hetzelfde hebt, weet je wat ik bedoel. Nu breek jij me op deze manier af, Je lieve lach was alles wat je me gaf.…

Het is een ding met muziek erin dat deel uitmaakt van mijne wereld: op een plank staande of liggende op een schrijftafel en soms op een hoofdkussen of zoals nu opengeslagen naast de vuilnisbak op mijn balkon - een papieren ooievaar kan niet vliegen en wolken zijn mij geen kamelen in de lucht en mijn huis is ook geen rots bezocht door Griekse…

gespannen in m'n hoofd waslijnen van prikkeldraad verzwaard met knijpers veel te strak geveerd woorden dragend in een taal die ik nooit heb geleerd…

Het is een warboel in m'n kop, gedachten vloeien samen. Het lijkt een wereld, niet van mij ik kan niet mijn bestaan beamen. Misschien getracht te zoeken naar iets wat niet bestond; misten uitgegooide ankers steeds de vaste grond. Drijfzand en verharde wegen doorkruisen het bestaan. Probeer m'n hart te volgen om de juiste weg te gaan…

hoger leek te worden het maakte haar nog meer huiverig maar waar ze ging een uitweg leek er niet het werd een berg op elk te volgen pad moedeloos werd ze ervan tot ze begreep dat er niet anders op zat dan zich er doorheen te graven het was haar trots die haar verboden had om het woord “sorry” uit te spreken toen ze eenmaal haar hoofd…

En streel ik je wakker in het morgenlicht, onderzoek waar jij in hebt beslist, vervloek het moment, waarin je z’n makker werd, verdoof hem met een duivelse list, of zitten spoken alleen maar in het hoofd ? "De geest die alle dingen leven schenkt is liefde." Oscar Wilde…

mijn hoofd is niet ovaal, haast vierkant van nature daarin die grote bolle ogen blauw geheten in de volksmond vervlakt grijs als ik het zeggen mag een neus met geringe Joodse inslag zorgt voor een verweesd gebaar de glazen hangen immers onder het vlak mijner blikken terwijl mijn lippen dun de bovenste de onderste dan wat meer…

Je stond je hoofd te schudden: "Waarom wil jij altijd de mooiste zijn?" Ik zei: "Ik heb niets anders, ik ben nu eenmaal zo".…

Jij danst in mijn Gedachten Musiceert in mijn Hoofd Bent aanwezig in mijn Zijn Jij knipoogt naar De zon Terwijl De maan jouw huid Voor eeuwig Streelt…

Ik schud wat met dat hoofd, waarboven het me groeit denk dan bij mezelf: het komt allemaal wel goed, toch?…

De wollige wolken aan de lucht geven precies mijn hoofd aan, mijn hoofd is wollig, met dit verschil dat er geen windje door mijn hoofd waaien kan, om de wolligheid te laten versluieren en vervolgens te laten verdwijnen.…

Oorlog in mijn hoofd ruzie tussen beide ze blijven allen schreeuwen ze blijven allen strijden Oorlog in mijn kop er zijn zoveel gewonden en als dit nog even doorgaat zo word ik straks dood gevonden Oorlog in mijn hoofd ik geef het bijna op en er is niemand die ziet dat ik een slagveld verstop…

Ik zie niets, ik hoor niets, wij spreken alleen zachtjes in mijn hoofd tegen elkaar het bovenstaande, het onderstaande: samen op het strand, geen beweging op de vloedlijn; gelukzaam thuis…

staar ademloos naar het ontzagwekkende terwijl de klei onder je schoenen kleeft lange puntige bladeren plukken neveldruppels als de oceaanmist over Socotraanse toppen jaagt waar is je oog voor ingekerfde wonden op stammen van duizend jaar het drakenbloed wordt duur betaald lees en laat Socotra rusten vaar in je hoofd…

naar lucht happen, wissen zo wijs als een herinnering het minder kan maken; zalig wordt het in je hoofd blijft vaag een blauwdruk na niet uit te gommen.…

zich aan neveldruppels laven Staar vastgenageld in het drakenbloed-bomen-bos naar de ontzagwekkende reuzen getooid met brede dichte kronen terwijl de klei zompig aan je schoenen kleeft Streel de ingekerfde wonden op duizendjarige stammen van duur betaald drakenbloed Laat de reuzen hun wonden likken vaar naar Socotra alleen in je hoofd…

Maar als je weg gaat uit de kleine hoek en dan rond gaat kijken. Je heel groot maakt om niet bang te lijken. Zie je dat alles een schim is in je hoofd. Die uiteindelijk gaan verdwijnen. Zodra het licht weer in je hoofd gaat schijnen. Fijne dag verder…

En weer Zak ik weg In dat onuitstaanbare gat Zeg tegen iedereen Dat het goed gaat Maar voel van binnen Nee het gaat Weer niet goed…

Dat het in het hoofd danst draait en wervelt strak waait omslaat en weer gaat rondwaart daar en daar en verder, dat is niet eens wat zwaar is. Maar dat het niet stopt niet slaapt en rust gaat liggen neervlijt en daalt.…