Alle inzendingen over gedicht OR maskers OR verwoorden

Gedicht in balans, staan zinnen open om zich verlicht te dopen. Paspoort van poëzie voelt zich een verstekeling, met of zonder gezicht. Na de woordsporen kwamen de maskers tot leven, weer doorgegeven. Muze is lijden, schaduw zien aan gene zijde, nooit ziet men het geheel.…

Een gedicht is een stopwatch die loopt, dan staat de stopwatch weer stil. Hij wil feestelijk uitgedoste mensen maskers afrukken en in hun gezicht zeggen dat alles niet te harden is. Een gedicht mag over de kosmos gaan, maar, zou hij zeggen, niet te vaak.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Als ik kan dichten mijn lief en mijn gevoelens kan verwoorden in een liefdesbrief en het zou voordragen aan jou bij het zien van jouw gezicht dan ontstaat mijn lief vanzelf het allermooiste gedicht Als ik kan dichten mijn lief dan heb ik woorden die geruisloos door de stilte worden verdoofd zinnen die vloeien…

Leven onmogelijk verwoorden. Temidden van pijn en onbegrip, blijven zoeken naar gedichten. Mysterieus leeft poëzie. Gevoelig.…

Met de Vastenavond, zo gezegd, Als het feest van de omgekeerde wereld wordt gevierd, Worden díe maskers afgelegd, Dan weet ik dat dit masker ook mij niet heeft gesierd. Masker, bij Vastenavond gaat het óók om zich goed te verkleden, Daarom masker, en zeg nu niet ajakkes, Heb ik door mezelf dáárvoor goed aan te kleden, niet geleden.…

van Helena jij met de Hebreeuwse letter. ---------------------------------------------- uit: 'Handgeschreven gedichten', 1999.…

Het is een gruwelijk spel ruk het masker af op het liggende masker ligt een ander masker ruk het af - kijk het volgende en volgende, tot in het oneindige men is helemaal masker in deze vreemde komedie De beschaving moeder! (Want ik had lust naakt over straat te gaan. Maar in Parijs?)…

gedicht, snapshot van ‘n moment waarin de dichter emotie en sfeer verwoordt en deelt met soulmates foto’s tonen wat zijn ogen zagen z’n gedicht verwoordt bijhorende dimensie van gedachten en gevoel dichter zijn we door het dichtvuur om onze sensaties te verwoorden als gevoel ‘t verstand overweldigt dansen woorden op vleugels van…

Ik ben geen woordkunstenaar die snel gedichten maken kan moe van drukke dagen maakt m'n hoofd er 'n potje van. Hoe verwoord ik, ik ben blij haar te hebben ontmoet 't voelde als ouwe vriendschap het deed ons beide goed. We zijn na maanden mailen niet op elkaar afgeknapt wat had kunnen gebeuren dan was ik sneller opgestapt.…

Schrijven wil ik een gedicht waar ik mijn vingers van aflik indruk maken op jullie lezers me onderscheiden van alle meesters rijmen dichten alles zonder naam voor eer, glorie, alle faam ik kan gevoelens het best verwoorden daarin ben ik uniek de manier van schrijven, de techniek elke zin, elk woord, iedere letter vermoorden enkel, de droom…

Kind, je huid laat een bloemengeur toe je bent je vaders gedicht mijn Ierse roos je rijdt op wilde paarden en je spreekt wijze taal. Ik luister naar het sterven van mijn moeder, terwijl de dood aan jouw masker begon te kerven. ----------------------------------------------------- Uit: Het feestmaal, 1997.…

Weet hij van haren die in slangen veranderen van babbelzieke kraaien sist hij gedichten zonder lezers? Kent hij de plaats van de strijd de verslindende macht wie achter de maskers wonen weet hij van goed en kwaad?…

dacht vannacht weer morgenvroeg vind ik ze wel dit keer en dan na een poos overzie je je bureau overwoekerd met proppen vol verdwaalde woorden die niet dat gevoel verwoorden wat je in gedachten had en je kijkt en kijkt nog beter en ziet daar ligt het voor je in woord en beeld een in proppen gevangen alles verbeeldende gedicht…

Kan ik wel leven zonder masker? is de leegte niet te groot, die binnen in mij schuilt? Ik zet het op, maak het stevig vast word één met mijn masker Zijn zoals ik wilde, als de persoon wie ik was Maar mijn maskers verpulverden mij tot as.…

Letters worden mooie woorden Woorden worden mooie zinnen Hiermede kunt u mooi verwoorden Wat u voelt voor mooie dingen U krijgt al snel een mooi gedicht Die de bijzondere mooie zaken Selecteert en mooi belicht En u ontroerend mooi kan raken Het woordje mooi zo vaak beschreven Ik weet niet wat u van dit mooie vind Maar ik laat het u mooi…

Laat het gaan, verwoorden mag. Want niemand die het ziet. Het stil zwijgen verwoorden in een lach. Dat is...wat ik toen dacht.…

Ik lach omdat ik anders huilen moet. 'k Ben een clown en de vele verflagen verhullen mijn ware gezicht. Daarom lach ik omdat ik anders huilen moet…

mijn gezicht versteent in een treurig masker met elk niet-uitgesproken woord wordt mijn rust verstoord keer op keer versplinteren je gebaren die stilte om me heen waarom streel je mijn glimlach niet waarom dans je niet met mijn lippen waarom omhels je mijn handen niet koester mijn adem die naar je zucht fluister jouw lied in mijn…

marmer gezicht van wit met doodse wijde ogen de blik staart star, ruw met lachrimpels verfijnd traant 't gelaat verdriet in koele blikken verstilt de wangen rood, blosjes warm 't zicht kleuren totdat hemelse ogen de levenslust proeven en maskers hard, snel breken tot pulver zilver…

Is er dan helemaal niemand Die snapt wat je bedoelt Niemand ziet jouw eenzaamheid De angst achter je gevoel Een clown met een traan in zijn oog De symboliek van jouw bestaan Dat masker van gemaakte vrolijkheid Kan dat nu niet weggaan?…

Vluchtend in dans en gil betogen wij dat wij leven zoals het andermans masker betaamt, en niet ons Vlaamsch gezicht van kwetterende dwergen.…

Tot het ontluisterend moment dat schijn en maskers moeten vallen en je de angsthazen herkent die met hun geklaag je tijd vergallen; nog voor hun voorspelbare gezeur vlucht je door de achterdeur.…

het licht en de wolken der hemelstreken met het masker op ons gelaat nu de corona golf ten tweede male over ons heen slaat elk zijn eigen weg in eenzaamheid en wellicht later, veel later pas ontdekken wat covid 19 was…

Onder de sluier van de nacht heb ik mijn maskers afgezet Lig ik kwetsbaar in mijn bed Confrontatie met mijn diepste wezen Onder de sluier van de nacht kan ik mijn tranen laten stromen Is mijn angst niet in te tomen Ben ik eindelijk wie ik ben.…

Ik draag een masker, Overal draag ik een andere, Ik zou graag willen zijn zoals ik ben, Maar dat kan niet meer, Omdat jij kwam, Als jij niet was gekomen, was ik nu wie ik ben.…

Een ding is veranderd, ik kom nu achter het masker vandaan.…

Met masker veilig bijna eng, omdat ik zelfs mezelf nauwelijks ken. En als ik voor de spiegel sta stel ik mezelf de vraag: ben ik dat waar ik nu naar kijk? Of is dat het masker dat ik draag?…