Alle inzendingen over gedicht OR schrijven

ik maak een gedicht met do en re met mi, fa, sol en la met toeters en bellen, met rinkeldekink en tralala-lala met koffie en thee, ranja en Rietje en Co-lala-lala ik maak een gedicht van aa en bé van ef, Gee en haha van zeuren en zemelen, haver en gort in vlalala-lala van heinde en ver, hiero en daaro en voilà-lala-lala…

Schrijf ik met leegte blikken vol niets zien wordt staren het idee vervliegt als ether vluchtig weg de stilte bijt zich vast in een tel en verglijdt in een moment van aarzeling het wit blijft wit zonder het zwart van de inkt zonder de kleur van het gedicht.…

Als ik ga schrijven is het al geboren: het schrijven is het knippen van de streng en het vooroverbuigen om te horen of het – men kan nooit weten van tevoren – een lieveling zal worden of een kreng.…

ik heb woorden gevangen maar de mazen van mijn net waren te klein er bleven teveel hangen zinnen groeiden strofen stapelden er kwam geen einde aan in dit doolhof lieten ogen mij zonder vragen gaan ik wil weer klein en overzichtelijk de ruimte in mijn leefnet is aan de schrale kant vangsten lopen uit de hand wil kwaliteit dat…

Je zachte woorden nevelen als dauw in een zomers morgenlicht Je schrijft de ongeschreven bladzij met het mooiste liefdesgedicht Je zachte woorden strelen als een geurende bloesem in mei Je laat de letters in liefde zweven over de roomwitte bladzij Je zachte woorden koesteren als de blauwe zee aan het strand Je schrijft de woorden in passie…

ik heb de eerste zin eens onderaan gezet om te voorkomen dat ik dit gedicht nog door de laatste regel zou verpesten misschien werk ik me hiermee in de nesten en geven critici mij een brevet van onvermogen, ze zijn opgelicht! de kenner, echter, zegt: "dat dichtwerk met het slot aan het begin, dat is zijn beste!"…

ik heb geprobeerd van de wind te leven de woorden vlogen langs er is er niet een gebleven heb met originaliteit gefuikt zij stopten heel even lieten zich zien maar exclusief was er snel uit van bruuskeren wilden zij niets leren in een wereld waar schermblauw alleen kou genereerde pas met zachte hand waren zij genegen zich in…

het wordt niks ik voel dat woorden blijven zweven ze willen niet weergeven wat ik ermee bedoel heb ze geschild van emoties ontdaan ze kijken me kaal aan zinnen hergroeperen werd een wanhopig allerlaatst proberen heb in armoe het werk weggedaan helaas bleef alles staan in het herlezen begon het langzaam vorm te krijgen…

ik heb ze gebouwd met eigen handen de stenen geraapt gehakt en gebakken maar de fundamenten waren al eerder gelegd stilaan ben ik begonnen natuurlijk met visie creatief door hoogte transparant in ruimte spelend met zicht in paradijselijk licht tierelantijnde decors zette snuisterijen in beeld construeerde arcades griekse pilaren…

Iedereen op deze site schrijft gedichtjes hartenkreten Enz. van putjeschepper tot vliegenier. Alles komt hier samen, geschreven op hun eigen manier. Allemaal met een betekenis, met achterliggende gedachten. Om de volgende te gaan lezen kan ik al haast niet meer wachten!…

(Het winnend gedicht van de Cultura sonnettenwedstrijd n.a.v. Gedichtendag 2008)…

gedicht ik verwelkom ieder gezicht…

naar alle standen soms waren ze tegendraads en werd hun plaats ter discussie gesteld door de rest van de aanwezige tekst dan zat jij met de handen in het haar omdat vaak het ritme en de klank zo goed pasten bij elkaar chaos in alfabet en syntaxis vrijheid lachte toch doken zij in haar handen waar het gezicht van het gedicht…

met dansend schrift modelleer ik in woorden de werkelijkheid wat krullen in letters verhullen zweeft passioneel in zicht het rechte staccato dramt in vibrato dwingend zijn toon toch ontsnappen mijn zinnen en kleuren de bloemen in dit gedicht strofegewijs breekt het ijs en samen scheppen wij zo ons paradijs…

jij bloeit bundels wit in het groen van leven niet de licht verteerbare kost maar het exceptionele deelt wondertjes van laaiend vuur tot aan de diepste smart fileert de dagelijkse zaken legt excessen snel apart waar leven bloedt op het scherpst van de snede heb jij in rood de bloei en dood in bundels wit beschreven…

De moeite die ik doe om overeind te blijven in een koel en onschuldig briesje vanuit zee, ik probeer er wat gedichten over te schrijven, maar om het echt te laten lijken valt niet mee. Altijd staat iets in de weg, de verbeelding of anders wel de vorm van het gedicht, en de rijm.…

ik weet dat het zomaar uit de bomen valt in allemaal losse delen het kan me ook niet schelen ik puzzel ze wel tot gedicht maar een gezicht zonder ogen of liefde zonder pijn een misdaad los van mededogen kan onmogelijk het plaatje zijn want het laatste stukje dat de puzzel completeert wordt altijd door de lezer geoffreerd…

Wat doet het verlangen ontwaken naar het voelend lezen van een laatste gedicht?…

Het heeft zich door de krachten van tedere gedachten en zoete fantasieën genesteld in mijn hoofd. Vannacht werd het geboren: een "iets" om te bekoren aan u die ik mijn liefde, mijn leven heb beloofd. Ik heb het vorm gegeven, een "bijna" eigen leven. Het zal voor u vertellen wat ik vertellen wou en vele mooie dagen vanbinnen…

Beschrijf me wie en hoe ge zijt en toon uzelf als de persoon die ge wilt zijn in werkelijkheid, verdorven of kraakhelder schoon. Ik maak in dit geen onderscheid. Voor mij is eender welke zin die door uw pen werd neergevlijd een vers dat ik in se bemin. En durft ge hier uw roerselen kwijt, geen ander die ze hoeft te lezen. Ik ben het blad…

met de dood op de hielen moest ik knielen voor het altaar des leven daar lagen mijn goede gaven bewierookt door velen maar het goud glansde dof zonder linten en opsmuk was het demasqué compleet eens gloedvol geschreven nu zijn de kleuren vergeten ik krijg nog wat jaren respijt niet meer kwantiteit maar mijn gaven moeten kwaliteit…

Een gedicht maken dat groter is dan past tussen wat ik nu zie en wat ik zie als ik stil ben. Zeggen: dit is zo, zonder te zeggen: dit is dit. Met een gedicht proberen. Als ik het niet groter kan maken is het af. ------------------------------------ uit: 'Eerst dit dan dat', 2004.…

vluchtig is mijn letterzaad luchtig gedragen door een vragende wind speels en verstrooiend letters schampen het kalende land zonder opening van vingers blijft alles strak in de hand maar woorden vlijen zich neer in de luwte van struiken gedijen in zacht van een zomerse zon tussen bosrand en weiden vermeien zich zinnen tot strofen…

eenzaamheid vertrouwt het wit papier als chaos vlekt in tekeningen die geen letter zullen lezen zij bouwt op lijnen tussen regels wit fel uitgelicht doorziet gebrek aan zinnen en gevoel diep van binnen is het stil als wanhoop tegen muren krijst alleen-zijn geen respons meer krijgt wit weer ongelezen blijft…

de lege tekst tocht wind luguber kaatsen medeklinkers echo's naar elkaar ze kunnen geen volume vinden klinkers klotsen tegenritmes en zijn onbenaderbaar woorden missen de magie van soepele zinnen brengen niet meer binnen dan betekenis strofen vloeien niet omdat de inhoud strak bevroren lijkt misschien wel doodgeboren…

onbeschreven is het blad maar de letters dansen in mijn hoofd hun melodie de inkt is stroperig ze wil niet glijden op het wit papier in woorden van plezier de pen krast varianten het ritme is verstoord de klankkleur geeft wat ongewenste dissonanten de vorm heeft een schijn van poëzie maar wat u leest en hoort is toch mijn eigen…

zijn Naar mijn nieuw' gedicht Maar het is almaar gissen Naar wat ik wanneer sticht…

Soms strompelen woorden uit mijn hart. Zo lang vastgezeten in mij. Ze kleven meteen aan het papier. Op de verkeerde plek, ongeordend maar vrij. Wanneer ik ze wil verschuiven, sluit weerstand mij weer af. Want wat komt uit het hart blijft onbewogen leven.…

Eens wat meer gedichten dichten heb ik altijd al gewild. Door mezelf niks te verplichten heb ik al mijn tijd verspild. Vanaf nu gaat dit mij dwingen om echt zeven keer per week te gaan schrijven over dingen waar ik eerder slechts naar keek.…

dit is de snelle pen de laatste die ik leeg zal schrijven om mijn gedachten op papier te krijgen de anderen zijn lang meegegaan met hun vlotte inkt hebben wij zeeën vol emoties aangedaan hebben veel moeten dopen en nog meer hopen de pennen schreven veelal naar een goede uitkomst toe maar soms heb ik naar het slot de pen vrijwel…