Alle inzendingen over gedoe

Ik ben bijna zover dat al dat geschrijf me niets meer kan schelen, nog even en ik ben vrij van dat nare gedoe om sporen na te laten, terwijl dat nergens op slaat, want fossielen dekken de lading niet en aan nieuwe hiërogliefen hebben wij ook niets.…

Wie ik ben kijk ik af van mijn klasgenoten en ik probeer het op hen uit want ze kennen me nog niet Niet zo goed als mama die al weet wie ik ben en daar commentaar op geeft wat me vaak tegenhoudt om mezelf te zijn, mijn eigen zin te doen, zegt mama dan neem liever een voorbeeld aan je broer of aan ons Ik vind het best een gedoe om…

kaal canvas omtovert tot een fleurig landschap of gewoon tot een oude regenjas zo wil ik schrijven als de dichter die een blanco vel papier weet te vullen met zijn gave te boeien door een liefdevolle beschrijving van zijn huisdier of zulks dat je zelfs de koeien hoort loeien zo wil ik zijn een mens met een reden tot zijn zonder veel gedoe…

Geen gedoe of rarigheid het moet anders als de wiedeweerga. Zwaai met uw armen en sla de benen uit! Kijk niet om een hoekje, maar lach breeduit. Huur een adviseur en ga op les. Geef Holland kleur! Wij rekenen op succes.…

Hersen- spinsels negeer ik, daar slechts tijd de toekomst bepaalt Geen gedoe aangaande dood de schim die zich onderhuids inwendig zich bevindt Wie weet waar...?…

Daar zijn we Heel erg goed in, Weet je - verdomd Goed - in het Verbergen van Alles wat ons Kwetsbaar zou Kunnen maken In het oog Van de ander - In plaats van Onze ongemakkelijke Waarheden een keer Aan de kaak te stellen, Kiezen we liever voor De gemakkelijke leugen - Geeft minder gedoe - En gaan we onze Ongemakkelijke…

ik zag haar lachen het was geen uit- maar een welgemeend toe- ze speelt met mijn gedachten een onzeker gevoel - het zijn die ogen waardoor dan en hoe schenkt ze mij genegenheid of toch slechts mededogen wat is eigenlijk haar doel werden ze ten onrechte door mij onderschept het zou zomaar kunnen wat toch een verwarrend gedoe maar…

Ik kan zo uren zitten turen naar dat fladderend gedoe hoe zij scharrelen in het huisje en vliegen af en aan, of al pikkend aan de nootjes of aan de vetbol hangen geboeid blijf ik kijken, word het werkelijk nooit moe.…

de oorsprong van alle leven het bed, zo manifest het middel het ding, het blijft een dingetje al dat gedoe rondom het meest eigene van de vrouw waar geen man aan kan tippen, wel kan, mag toppen als de vrouw instemt, haar oorsprong in 'geding' of ´gedoe´ toelaat!…

Het besef groeit met de dag waar moet dit toch naar toe Alle dagelijkse plichten ik ben ze meer dan moe Verlang steeds meer naar rust en serene stilte om me heen Als ik alles nu kon laten geloof me, ik deed het meteen Geen miljoenenbedrijf, geen plichten geen gedoe, geen personeel Niet steeds alles maar moeten alle dagen en oh zoveel…

hand schrikken in het snel verschikken van je vingers in hun bezigzijn de snelheid van reageren was niet meer aan te leren alleen routine gaf nog structuur naast concentratie die meestal licht chaotisch de overhand kreeg was een boodschap sturen geen sinecure toch was de lach op je gezicht weer goddelijk toen jij na veel gedoe…

hebben we niets aanschouw ze en trek uw conclusies in sluipregens duelleren mensen in ragfijne intriges achter schermen wroetend om plaatsjes te veroveren in historie het zijn echt geen indianenverhalen het charisma van deze wereld op zijn zachts gezegd verwonderlijk genoemd worden ik meng mij niet in dit vreugdeloos gedoe…

Het is wel leuk, al dat gedoe om die natuur zoals bijvoorbeeld wel of niet een landbouwpolder onder water laten lopen een bos met alles wat er leeft te kappen voor een weg of toch weer juist te laten staan wel leuk, maar weet je het maakt eigenlijk maar weinig uit komaan er zal toch altijd wel een barstje in het asfalt zijn een spleetje…

. ---------------------------------------- In Namen, bij de zusters der Clarissen Probeert Michelle, de ex van Marc Dutroux - En daaromheen is uiteraard gedoe - Een donkerzwart verleden uit te wissen. Melissa, Eefje, Julia en An….. Denk niet dat zoiets überhaupt nog kan.…

De ziekte kwam velde haar neer op bed ieder was ontzet De krachten namen af de pijn nam toe staan of lopen was een onmogelijk gedoe Toen is haar steel geknakt haar schoonheid was verloren De strijd is gestreden Niet tevergeefs toch is haar levensdraad nu afgesneden Na liefd' en pijn nu eindelijk bij haar Vader Ook voor haar wild…

de balzaal is mijn podium niet muziek gekleed in overdadigheid de pas getemd in afgemetenheid ben een troubadour mijn lied boeit de gewone man zijn lach tussen de gangen blijft in de luchters hangen als het buffet ten einde is dan fluister ik mijn streekverhalen over ridders die hun maagden halen het hoofs gedoe in de kastelen…

Dat cryptisch werk is niet te pruimen, man surrealistisch ongerijmd gedoe met metaforen, wat een rataplan ik vind het niks en gaap en word zo moe. Die vrije verzen, ’t zijn net raadsels, echt ik vind dat prulwerk onbeschrijflijk slecht.…

Ik ben bijna zover dat al dat geschrijf me niets meer kan schelen, nog even en ik ben vrij van dat nare gedoe om sporen na te laten, terwijl dat nergens op slaat. Mijn diepste zieleroerselen worden door onkundige pooiers genadeloos om zeep geholpen. Fossielen dekken de lading niet en aan nieuwe hiërogliefen hebben wij ook niets.…

Zó veel, dat thans statistisch is bewezen: 'De liefde is toch zo een droef gedoe...' ------------------------------------ uit: 'Van harte beterschap', 1982.…

We hezen hem uit de sloot, het was een heel gedoe. Ik zat op mijn knieën langs de weg, zijn handen lieten de mijne niet los. Hij fluisterde: "bedankt mevrouw", ik streelde door zijn warrige haardos. Totdat de ambulance kwam, toen was het plots voorbij. Ik wist niet eens zijn naam.... en hij niet die van mij...…

behalve al het losse gedoe wat je zo noemt: wat woorden die je nooit hebt gezegd zoveel wat ongezegd bleef maar ik begrijp het en ook niet dat is de taal en voorbij de taal alsjeblieft zeg iets nee, zeg beter niets ik denk aan jou schat bijna zonder woorden…

Al dat sombere gedoe van zogenaamde volwassenen, die het Sinterklaasfeest willen boycotten, stoort mij enorm, want het zijn enkel dwaze ratten, die leuke kinderfeesten willen bederven met wrang gemiereneuk en absurd slavernijgezeik.…

alles wat je bent heb je al gegeven met je aanwezigheid opvoeding opleiding en levenservaring in meerwaarde weggedaan en dan je eigen leven dat wat jij nog in stille tijden even zelf wilde beleven in los zijn van de wereld voor zover mogelijk opgebouwd in eigen bestaan met zuivere gedachten zonder al dat gedoe van goed dat…

halfbakken en verkeerd verergeren hen het leed de voornemens stranden in eigen belang en geld die de reflectie hinderen de eerlijke waarheid is dat wens en compromis ons doormodderen laten een oplossing is er niet die alles altijd en overal passend antwoord geeft goede zorg voor jeugd draait om de verbinding niet om onnodig gedoe…

Het is zo’n grauwe ochtend lijkt ’t begin van een saaie dag ’t is zo’n voorgevoel van wat je zeker niet beleven mag Zo’n saaie voorbode een grijs gedoe, ongezellig allemaal Maar straks als de zon weer schijnt is ’t een heel ander verhaal Zo komt er altijd weer een kentering, is er altijd een keerzijde Is er altijd hoop die toch weer gloort aan…

Het verhaal van mijn goede kant Met welke oren Oogjes dicht Is geen gezicht Snaveltjes toe Wat een gedoe Nou, nee moe We gaan na één knipoog En het lezen van poëzie in de regenboog Van het geheim En de gein Wil je het weten…… Frappant Krant aan de kant In fabelland Transparant Ik zou het hebben kunnen weten mmmmm Ik ga echt niet…

Ze is slavin geweest in kopermijnen Vertrouwde ze me onlangs zwijgend toe Tot kapitein Radamès voor haar viel Toen vatte ik haar in mijn ziel verschijnen Haar kracht, haar schoonheid, en al het gedoe Rond driehoek, sterven met je lief, en hoe…

De muur mag ook, maar das een heel gedoe, van elke week behangen worden je armen zo moe!…

opgetrokken graskragen doezelt glimmend en naakt een gestreept plaveisel kruinen op stam ontwaken nog geen tint aangetrokken bloemen komen in bedden bij half dromend de ranke halmen uit de wetering staan wolken op een lichte bries wuift ze op wegen van heden tot morgen het uur rijpt naar groter getal de stilte krimpt naar drukte en gedoe…

Blij verlaat ik deze dronken poespas met ronduit chic gedoe van niets, ik eet nog liever gras dan iets van zoiets.…