5144 resultaten.
Het Bos
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 1.011 Zittend onder een boom
Denk ik na over vervlogen dagen
De bladeren vallen en ik dagdroom
De mooie herinneringen vervagen
Een wirwar van wegen
Waar achter elke boom een verhaal schuilt
Als de takken bewegen
Is het of de boom huilt
Het zijn echter niet de tranen van het bos
Maar de wirwar van mijn gedachten:
Een chaos…
Striptease
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 631 Als iedere herfst
pakt de zomer
haar spullen in:
al haar boombedekking
wordt uitgestald
op kleur gehangen
gesorteerd, dan uitgedund
en weggelegd
tot volgend jaar.
hun stapel kleding
belandt in bladerbakken
of op de grond
daar slordig weggesmeten
omdat dat harde groen
geen mode is.
Nog even pakt ze
dan die rode jurk
daarna een bruine…
Elfje
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 210 Bladeren
Warm gekleurd
Vallen van takken
Dansen om ons heen
Herfst…
geruis geraas
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 294 geruis geraas
en toch hoor ik heel hoog
een koolmees zingen…
oudejaarsavond
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 1.632 oudejaarsavond
is nog enkele verrotte bladeren
opgezwiept door de oostenwind
ijzig scherp
een mes blinkend staal
lemmet vol weemoed
in mijn hart
mijn stokkende adem
op het scharnier der jaren
roest en schilfers
is het dorre riet in het spiegelwater
verstilde kou en droog geruis
een stervend land
je uitademen witte dagen
even in de…
Komorebi
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 55 beelden dalen als
trage bezinksels neer
licht valt door de bomen
de poort scheidt het
heilige van het profane
de schaduw van het haveloze
boompje op de tuinmuur
het zonlicht dat miljoenen kilometers
aflegde om het zielige boompje
binnen enkele minuten te bereiken
verzink in de verstilde eenvoud
de transparante schoonheid van…
Als
gedicht
4.0 met 6 stemmen 3.161 Als ze een landschap was
ze zou bewegen in de wind
stilte opzoeken
in het gegil van krekels
ze zou de zon om water vragen
wolken om genade
bladeren om een voetstap
de aarde om een vore
en een vlieg
ze zou het licht verschuiven
donker omschudden
vogels zouden stilstaan
als penselen in de lucht
En achter haar uitgestrekt
zou de stad…
grindpad
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 113 grindpad
achter het hek
aan het eind van
het grindpad vraagt
de stilte om aandacht
geen geruis in bomen
geen bewegend gras
de vogel zingt geen lied
de dood maakt me hier wakker
ik wist nooit goed
wie je was en waar
kon je moeilijk volgen op
je zelfgemaakt kompas
je achterstevoren denken
je eindeloze fantasie
je knikkeren met…
De bruggenbouwer
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.008 Hij spant
Van kant tot overkant
Al heen en al terug
De brug.
Hij bindt
En wint en overwint
De wal en overwal
Voor al.
Hij bouwt,
En iedereen betrouwt
Al heen en al terug
Zijn brug.…
Op 't kerkhof waar de naakte bomen rijzen
poëzie
4.0 met 5 stemmen 509 Op 't kerkhof waar de naakte bomen rijzen
Met zwarte nesten in verwarde twijgen
Kwam regen op verdorde halmen zijgen,
Toen woudt ge een dierbaar graf mij zwijgend wijzen.
Een traan lichtte in uw oog, de zerk lag grijs
En eenzaam in een krans van groene blaren -
Een lichte handdruk kon uw smart bedaren
Maar wis zong nog uw hart bedroefd een…
Dood
poëzie
4.0 met 1 stemmen 606 Mijn peinzen kan de vreemde dood niet loven
Die me u welhaast voor steeds genomen had:
Uw lichaam dat mijn droom ontroerd bezat,
Uw bleek gelaat welks lach mijn smart kan doven.
Dan had ik u nooit bevend meer omvat,
Nooit meer uw haar gestreeld, zijn geur gesnoven,
Met u nooit meer door zomers blijde hoven
Gedwaald of laat door de avondlichte…
Herinnering
poëzie
4.0 met 2 stemmen 462 Velen die 'k noodde in mijner dromen woon
en die er 's levens wondre beelden zagen
hoorde ik elkander met verwondring vragen:
‘Hij roemde zo, is dit dan al zijn schoon?’
En andren lachten luid: ‘Hoe ongewoon!
Hoe vreemd, hoe dwaas: hoe kan hem dat behagen!’
en keerden weer naar de eigen grijze dagen.
Doch geen van hen gaf mij 't verwachte…
DE VERLOREN VROUW
poëzie
4.0 met 1 stemmen 441 Een grauw verdriet is in mijn ziel begonnen,
De dag is triest en vol onduldbaar wee...
Ik weet het nu: 'k heb mij te laat bezonnen,
Geen deelt mij ooit meer van zijn deernis mee.
Vroeger ben ik mijn eigen zelf ontronnen,
Wellust verkoor ik boven zoele vreê.
En thans, helaas! ik geef mij laf verwonnen:
Ik ben een wrak op zwalpend-zwarte zee…
Ik dacht dat ik niet zingen kon dan blijde?
poëzie
3.0 met 3 stemmen 547 Ik dacht dat ik niet zingen kon dan blijde?
Maar ruist de zee niet rusteloos haar zang,
Nu zacht en klaar, dan war en wild en bang,
Anders in stil, anders in stormgetijde?
Zo glanzenrijk als wisseltintge zijde,
Dan armlijk grauw en wedrom, voor hoelang?
Eén blanke blauwte, en zò wisselt die zang
Die eeuwig 't eeuwig spel zal begeleiden…
Ik ben heel blij
poëzie
4.0 met 2 stemmen 789 Ik ben heel blij
Doch 'k weet niet waarom,
't Hart van mij,
Klopt bom, bom, bom.
O! alles blinkt,
En trilt en beeft,
En mijn ziele zingt,
En droomt en zweeft.
O! ik ben zo blij,
Van blijdschap dronken.
Doch wie heeft mij
Deze vreugd geschonken?
Uit welke bron,
Uit welke stroom,
Uit welke zon,
Uit welke droom?…
De Schutsluis
poëzie
3.0 met 5 stemmen 781 De tjalken schieten aan tussen de strakke dijken
en vullen 't glad kanaal met driftig schuimgedruis,
totdat zij met een vaart hun lange zeilen strijken
en glijdend binnengaan in 't veilig vak der sluis.
Daar dringen zij dooreen: de harde boorden kraken,
zodra een druk rumoer zich opzet in de lucht,
totdat de wachters weer de poorten…
Oude huizen
poëzie
3.0 met 2 stemmen 339 Aan d' overkant van 't water stonden d' oude huizen.
Het water was heel stil, een witte rand
van pas gevallen sneeuw lag voor de huizen.
't Was alles broos en fijn, voor strakke lucht met sterren.
De huizen stonden oud en stil....van verre
kwam dof gedreun: het ruchten van de stad,
dan was het, of de huizen
nóg groter stilte hield omvat…
Een-en-al.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 384 Wat vraagt één ziel van de Aard behalve vrede?
En vrede schenkt zij nooit, slechts strijd en streven,
En kort geluk, gevolgd door snik en beven, -
Zij stoort zich niet aan tranen noch gebeden.
Zij doet haar wil, en strooit haar heerlijkheden,
En werpt haar bliksems, door geen drang gedreven
Dan Macht en Noodlot. Ach, en alle leven
Trekt…
Het Lichte Beeld
poëzie
4.0 met 2 stemmen 932 Als wij, na nachten loom van liefde, ontwaken
En onze droom verkwijnt in 't morgenlicht
Zal, lief, mijn hand uw naaktheid strelend raken,
Uw zachte leden en uw aangezicht.
En al de dagen naar wier stil genaken
Zo lang ons droef verbeiden was gericht
Zullen wij samen zoete vreugden smaken
En fluistrend gaan of mijmren, de ogen dicht.…
Rembrandt: De Heilige Familie, ets
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.029 Was niet hun beider teerste droom, het kind te aanschouwen
Dat uit haar reine schoot zuiverste Liefde schiep?
Betastte hij niet zacht, en voelde hij niet diep
Verscholen leven daar, het lijf der lieve vrouwe?
Hoe kon zijn zaligheid zo plotseling verflauwen?
Wat angst welde in zijn hart, dat eensklaps hij ontliep
Het warm vertrek, waar aan…
Aan een Dichter
poëzie
4.0 met 5 stemmen 422 Dichter, van uw zachte woorden
waar gij omgaat begeleid,
aan de nooit betreden boorden
zwervend uwer eenzaamheid,
uit de weelderige wegen
van het leven tot de rots
van uw vast geluk gestegen
langs de paden van uw trots,
als de morgenzon gerezen
boven damp en duisternis,
Dichter, uit de streek der vrezen
in het rijk, waar vrijheid…
Het zee-geruis
poëzie
3.0 met 5 stemmen 2.151 Het zee-geruis zal ik nog dan gedenken
als diep in zand, mijn hoorloos oor vergaat,
als lichten mild mijn ogen niet meer drenken,
als zonder woon mijn ijle wezen staat.
Naar 't zee-geruis zal ik nog dan verlangen
als naar het liefst wat mij de wereld dee.…
het geruis van denken
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 345 Een mens hoort niet wat er aankomt
doof is hij
onder een geruis dat denken heet.
Eenzaam blijft hij,
alleen.…
Het geruis van denken
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 166 Een mens hoort niet wat er aankomt
doof is hij
onder een geruis dat piekeren heet.
Eenzaam blijft hij
alleen.…
Het zee-geruis
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.609 Het zee-geruis zal ik nog dán gedenken
als diep in zand mijn hoorloos oor vergaat,
als lichten mild mijn ogen niet meer drenken,
als zonder woon mijn ijle wezen staat.
Naar 't zee-geruis zal ik nog dán verlangen
als naar het liefst wat mij de wereld deê.
Zij zingt de kroonzang aller wereld-zangen,
de op zandig veld neerdonderende zee.…
Beweeg je voeten
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 762 De stilte roept het uit
Beweeg je voeten
Breek uit de isolatie van het verhaal
Dat je voor je uit hebt geschreven
Laat de onbekende spreken
Zodat de geboorte van het avontuur
Zonder verdoving kan leiden
Tot nieuwe vrienden
Roep terug tegen de stilte
Roep je in beweging
Hoor het roepen van de mensen
Die de stilte hebben verbannen…
Snelheid
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 854 links
rechts
heen en weer
in beweging
constant zweven
tussen twijfel
en daadkracht
van het ene
naar het andere
onderweg
donkere tunnels
passerend
neonlicht flitst voorbij
als een raket
op weg
naar jupiter…
in beweging van het leven
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 738 het ademt
wanneer winter
de bomen aftast
zoals jij de dagen
op glazen kalenders
langzaam geboren
en verder dragend, ver
weg
van kaartranden
met eenzelfde oceaan
die binnen in golven
en verklaarde waterwoningen
de lucht recht hangen
het ademt, jij ademt
in blauwe kruinen
en zelfs op een uitgewiste dag
als deze…
grafsteen
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 403 in weemoed van het late licht
bloeiden rozen langs de steen
waar je nu samen ligt
ik kwam hier even in eenzaamheid
het is geen triest gebeuren
de rozen geuren mild
en ik spel de verweerde steen
mijn hart in innigheid
gevangen in loom bewegen
luister ik in de luwte
van fluistering van de wind
ik hoor jullie stemmen ijl en puur…
Stappenteller
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 335 gedachten uit
elkaar behoedend
voor al te grote sprongen
Vanuit het oude vergezicht
stijgt de mist langzaam op
en in de warmte van de zon
boven het kronkelend pad
wordt het voor ons helder
vinden we als vanzelf terug
aloude woorden van liefde
het eindpunt nog niet in zicht
maar wel al verder dan toen
blij met verbetering
en gelukkig met beweging…