Alle inzendingen over gevoel OR emoties OR ik

Met mijn emoties Waar moet ik heen Tegen de muur smijten Het uitschreeuwen Het moet ergens heen maar Kan geen kant op Ik wil eruit Weet niet hoe WHAAAAA Ik heb het gevoel Het te verliezen M’n verstand Ik heb het gevoel Ik word gek Alles in m’n hoofd Het stoort Kan niets meer doen Moet iets doen Moet nog leren Morgen tentamen…

je fluistert en toch rimpelen je woorden de meren van gevoel geen duik in het diepe met opspattende emoties maar kabbelende golfjes weerstand van binnenuit met lichte tegenwind hernemen spiegels hun egale glans je woorden drijven zonder lading nu langzaam naar de overkant…

rivieren vol emoties stromen door mijn lijf in een bootje vol met “zoals men vindt hoe het zou moeten” roei ik uitgeput met laatste tegenslagen daarna drijf ik langzaam af naar daar waar mijn gevoel al een tijdje ronddobbert ballast lozend onderweg naar wie ik ben…

Zonder te weten Emoties komen Zorgen gaan Tranen stromen Vuur wakkert aan Juiste snaren Diep van binnen Niet te verklaren In woorden en zinnen Zonder te weten wie ik ben Weet je me te raken Omdat ik jou wel ken Weet je dit gevoel in me los te maken…

In een wirwar van emoties neem ik een spontaan besluit wie doet me wat bij falen dit is een kans: punt uit. Dromen zijn er altijd levenslessen in overvloed alleen dat gevoel diep van binnen dat is wat er toe doet.…

dromerig schemeren woorden door de diffuse hersenpan over emoties waarvoor we nauwelijks begrippen hebben gevoelens die gevangen zitten in de rationaliteit vang je ze dan klinkt het alsof je ze in een kooitje zet sticker je label er maar lekker op het gevoel is allang weer naar een volgende client.…

Verhit wordt de gevoelige viool bespeeld Vingers beroeren glijden langs haar ranke hals Veelal kreunt zij opgewonden klankvol gespannen Vooral om al haar emoties zwoel weer te geven Vereend met klanken van haar liefdesduet Vlijt hij zich neder lavend aan haar lusten…

ik leg mijn gevoel op flinterdun papier de pen ontbreekt evenals een vaste hand om te schrijven woorden verdwijnen voordat letters elkaar vinden als een aquarel kristalliseren emoties in kleur op het witte vel ik geef je een vlek om te lezen de neerslag van mijn leven…

Emoties door het hoofd gevoelens in het hart met overtuiging van je laatste kansen. Herinneringen van toen door het gevoel van leven in vrijheid als vliegende ganzen. Nu een ongedwongen reis naar het zonnige oord als het inademen van frisse lucht.…

Vandaag ben ik weer teleurgesteld, voel me onbehagelijk. En als men vraagt, hoe dat komt, dan zeg ik ; Kijk maar om je heen. Er is nogal wat aan de hand op deze aarde ; hongersnood, oorlog, rampen en armoede. Die zich tot ieders woede verspreiden. Zo krijg je een wereld waarin vrede en vrijheid nog ver weg is. En er nog velen zijn die…

mijn gevoel dwaalt, vol duistere gedachten, vermengd met emoties, doorbreng ik mijn nachten... waar zal ik rusten. langs eindeloze wegen, vol onmacht en ontoegankelijkheid, voor eeuwig verzwegen... luister naar mijn adem, wees één met mijn geest, en ervaar in stilte, waar ik tot nu toe ben geweest...…

vol met emoties Een glimlach verstrengeld met pijn…

ik heb het proces van vervlechten gestopt door onthechten rustig pluis ik mijn netwerk tot rafels zonder iets te vergruizen weet dat ieder contact nog bruist van emoties in bloot komend gevoel waar oppervlak lacht huist onderhuids nog altijd onzekerheid want ook vandaag sluit geen enkele toekomst definitief uit…

is het niet bijzonder dat wij onderuitgaan door schone tonen wegebben in streling en stroming van innig hoge gevoelsband onze emoties niet meer beheersen en laten meeslepen door zwevende liefde als zalig diepste wezen van mijn zijn in verrukking der gevoelige wetenschap muziek en mystiek keten mij voor eeuwig in uw gevang…

Snaren pakken gevoel beet dat niet valt te verwoorden zo gevoelig komt het over en raakt het diep van binnen. Emoties geven tranen zonder reden van verdriet waar ook vreugde achterblijft maar spanning wegneemt. Leven met begrenzingen weloverwogen keuzes in ritme liedjes zonder zang alle deuren mogen open.…

Niemand heeft mij ooit dit gevoel gegeven, zonder jou zal ik deze imtimiteit ook nooit meer beleven. Ik zou wel uren over ons uniek gevoel kunnen schrijven, maar liever wil ik lekker in jou armen blijven.…

je zal nooit echt begrijpen wat me hart voelt voor jou, ik ben bang dat we uitelkaar groeien en ik alleen verder moet gaan zonder jou....…

ik heb mij er altijd over verbaasd dat als wij samen lagen in vredig huidcontact wij er altijd later plekjes zagen alsof er iemand zich daar had gebrand bij toeval kwamen wij daarover te praat lieten elkaar zien hoe dat soms gaat waar huid altijd in balans is met externe variabelen blijken neuro elektrische contacten een patroon…

zij had haar kleine emoties en irritaties zo goed verpakt dat opsporen bijna onmogelijk was verblind door schoonheid in een subtiele actie ontgaat je dan de fractie waar het eigenlijk om draait zo heb ik de vinger nooit echt kunnen leggen op een zere plek door haar pleister joh doe niet zo gek pas als het niet lukte door…

nooit heb ik het opgegeven ben de grote stenen in mijn hart gaan lezen heb mij hun structuur eigen gemaakt verzameld in magische ogenblikken opgeraapt uit hun mystieke kringen in zeer spraakmakende en educatieve ontmoetingen waar kinderlijke zachtheid met universele empathie in volwassen sfeer kwamen was verweer onmogelijk…

je handen zijn eigenzinnig vingers lang vol speels talent dat de kleine kneepjes al snel herkent het lijkt je allemaal vlot af te gaan maar jij als perfectionist is het je eer te na om zomaar wat te broddelen gelikt is je werk wat jij met pen en zinnen doet raakt emoties van de ziel verschuift werkelijkheid naar volmaakte…

ik heb het zien gebeuren hoe zij de condens in de lucht wist te kleuren met een beweging van haar hand we lachten maar wat naar elkaar als getuige van dit uiterst vreemde fenomeen voelde ons even ontheemd weg van de eigen wereld verbaasd en licht wazig liep ik naar je toe drukte jou tegen mij aan in de hoop daarna weer…

Geluk is een moment Een gevoel van binnen Een tinteling zo zacht Een gevoel van winnen Geluk geeft je vleugels Waait soms even voorbij Een geur die blijft hangen zo intens mooi en vlakbij Geluk zomaar op je pad Zorg dat je het herkent Soms is het maar even Geniet van dat moment!…

aangedaan voel ik je pijn daarom omarm ik fijn mijn blik over je schouder kijkt hulpeloos en kouder dan ik voor jou wil zijn emoties mee willen voelen doet mijn hersens krampend woelen toch blijft niet jou zijn mij beperken voor mijn gevoel met grove vlerken omarm ik je vol goed bedoelen maar blijf je bergen in mijn armen laat me jou…

boos pijn woede onmacht agressie stilte verbergen inhouden opkroppen verdringen denken malen hoorndol woelen krankzinnig gerommel lekkage gedonder storm herrie onhoudbaar uitspatting agressie onberekenend dodelijk spijt schuld verdriet pijn leegte er gebeurt niets...…

Een woordenloos verlangen gevangen in een diepe zucht gevoel dat brandt in gedachten geprikkeld door jouw liefdeslucht…

Een waterval emoties, gaan er dagelijks om in mij, Alles zien , alles voelend, zonder dat geen dag voorbij. Denken wat geen ander denkt, voelen wat geen ander voelt, Niet uitlegbaar, niet te vertellen, wat je eigenlijk bedoeld. Toch wil ik niet ruilen, met geen enkel ander mens, Want door die grote kracht in mij, leef ik zo intens...…

ik raak ze niet aan laat hen maar gaan vlucht voordat hun emoties mij overspoelen heb me afgesloten voor lucht uit de goten geen vragende blikken die in gevoelens stikken zonder te slikken ben een schim die niemand meer ziet eiland in een zee van verdriet het geven is op de bronnen verdroogd buig langzaam mijn moede hoofd…

Dwalend door mijn gedachten de mooiste bezielde vlinders stelde ik voor in mijn fantasie alleen in een ongeremd leven waarschijnlijk minstens veertig allemaal op zoek naar jouw schoonheid je weet het misschien al het is een gevoel diep in jezelf een eeuwigdurend welkom als je eindelijk loskomt handen zwaaiend zonder woorden iedereen…

Liefde laat zich niet door rede temmen net als bloed dat kruipt en gaat Je moet zus en je moet zo niemand voelt toch waar je staat Gevoel versus wijsheid toch maar je handelen naar je hart. treft jezelf straks geen zelfverwijt en kom uiteindelijk dan nog het minst geschonden, uit de strijd…