23458 resultaten.
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
droge tranen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 124 fossiele resten van
de wonden aan mijn ziel
als scherpgekante stenen
wachtend op de balsem der erosie
ijskristallen
snakkend naar het vuur
dat ik zelf niet stoken kan
gletsjer die geen
waterval kan zijn
ongeschreide tranen
doen het meeste pijn…
Selfie in het water
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 145 ik staar
naar het water
dat alleen is
en net zo koud
als de dood
trek een jas aan
stromend water
warm je even
kijk omhoog
naar de zon
laat de vissen
zwemmen
in je lichaam
strek je uit
stil kabbelend
ik weet niet
of mijn gezicht
gespiegeld wel
met je mee stroomt
of hier achterblijft…
Staren...
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 479 Ik heb lang zitten staren
naar je mond, naar je haren
Ik hoor je stem nog die zei:
"Kom maar hier, kom bij mij"
Je hand lief en groot
Die net nog de mijne omsloot
Je ogen, je gezicht in rust
En heel voorzichtig door mij gekust
Ik heb lang zitten staren
om dit beeld te bewaren
Van jou in het schemerlicht
Diep slapend, ontspannen gezicht…
Staren
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 682 Ik zit nu al uren
te staren naar een
helder, kraakwit blad.…
Staren,
netgedicht
2.0 met 20 stemmen 1.218 Voorbij razen grazende vlekken.
Weiland groen, en Friese luchten.
Door sloten verdeelde verrigheid,
waarheen gedachtengangen vluchten
In reine zwaanse taferelen,
en schaaps herkauwend stoïcijns
In plat, landelijk vervelen.
In wind wentelend gepeins.…
Staren
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 1.332 ik kan nu alleen nog maar staren
naar alle vage beelden die voor me
lijken te verschijnen
ze gaan weg en komen terug
ik zal nu alleen nog maar staren
me bedenken wat er is gebeurd
alles overdenken, ik moet mijn
ogen spoedig laten rusten
ik wil nu alleen nog maar staren
niet naar hier, niet naar daar
alleen naar jou wie ik nu mis
je…
Staar
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 577 Het water slaapt
met glazig geopende ogen,
in het riet hangen
als groene tranen
wat gloeiwormpjes.
De bleke pupil
van de maan vervormt
wanneer een vis plotseling
opduikt en weer verdwijnt
met een plons.…
Staren
netgedicht
2.0 met 107 stemmen 5.599 Je bent één, bestaat een jaar,
Ik schrik als ik naar je staar.
Hoe snel groeide je naar een ik?
Ogen die intens opzogen,
Maar van vragend ombogen,
In een zelfverzekerde blik,
Present en opgetogen.
Maanden worden nu jaren,
Terwijl ik maar blijf staren.…
Staren
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 274 Glitters op water
bergen haar tranen in kleur
bij zonsondergang.…
staar
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 192 het
einde ingezet
de staar de pijl van tijd uit mijn verleden
de mijmer de enige tastbare constante
en voor al wat rest
weet ik dat ik niets weet…
In de schaduw van licht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 159 zacht vloeien herinneringen ineen
van het kleine beginnen
tot de meest sprookjesachtige dingen
in de carrousel van tijd
glijden emoties en formaliteit
moeiteloos door vele jaren
van woestijn tot oase
bergen gletsjers en zee
wij hebben het allemaal ervaren
toch tonen bijna alle foto’s
in de schaduw van licht
het nog nooit uitgesproken…
PLOTSELING
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 244 Zij zit wat voor zich heen te staren
plots kijkt ze in het rond
en denkt terug aan alle jaren
die zij met hart en ziel verslond
het leven was voor haar een feest
met liefde en vol passie
helaas die tijd, die is geweest
een tijd vol avontuur
maar ook van veel emotie
maar ach, die jaren zijn voorbij
nu zit ze weer te staren
en denkt met…
Lady Ice
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 556 Een lust voor het oog
en voor de mond
haar lach uitnodigend
haar verlangen uitstrekkend
voorbij bergtoppen en gletsjers.
Haar lippen ongeblust
totdat zij de ware kust:
een ijsje voor het slapen gaan
om ’s morgens fris weer op te staan.…
De hoogste piek,
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 274 De hoogste piek van stilte
zal ik niet bestijgen, blijf
steken onder de toppen van
herinneringen, en zeil
ik af langs de moeilijke
paden van de mijmeringen,
om over onbegaanbare
gletsjers te verdwalen,
langs goede bedoelingen
die aan mij voorafgingen.
tot in een eeuwig zwijgen.…
dood
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 564 laat hunkering blijven
en de zon keren opdat
de gletsjer smelt en warm bloed
de koude verjaagt uit een kerker
waar het monotone ritme
van een omfloerste trom
de tijd wil overstemmen
laat de klokken zwijgen
zet wekkers stil
want je wilt ze niet horen, niets mag
herinneren aan het moment
dat de toekomst verdwijnt
en het licht plaatsmaakt…
De avond kleurt
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 459 ik ben nog even hier
om je gedag te zeggen
zomaar met plezier
ook om mijn gedachten
in je hart te leggen
maar zo denken
is vaak verwachten
ik schrijf ze maar
in wat losse zinnen
weet alleen niet
waar te beginnen
vandaar dat ik
in het donker staar
beelden trekken voorbij
ik hoor mezelf praten
luister naar een stem
wil ook stilte…
[ Het is best veel werk ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 19 Het is best veel werk
te worden wie je wilt zijn –
het moet vaak over.…
Mijn lief
hartenkreet
3.0 met 19 stemmen 1.764 fluister je zacht
ik kleur en staar in de ruimte
voorzichtig streel ik door je haar
hoe vertel ik mijn lief over dromen
als hij er altijd al was, daar
waar ik mijn geheimen bewaar.…
Zoals de vissen
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 865 Ik staar over het water
En stap er dan voorzichtig in
Lucht verandert in vocht
en kou bereikt mijn kin
Kijk even naar mijn buddy
En trek mijn flippers aan
Straks verdwijnen we van de aarde
Net alsof we nooit hebben bestaan
Loom laat ik mij zakken
Het water voert me mee
Eindelijk kan ik zweven
Net als de vissen in de zee…
Laatste aanblik
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.022 Lang bleef aan haar de blik gekluisterd, die
Ten elke tijde rust op hare trekken:
Steeds toeft zij, waar ik ben: nooit is er, wie
Een liefde, minder hoog, in 't hart kon wekken,
Dat, in die gloed gelouterd van zijn vlekken,
Vereend met schoonheid, werd tot poëzie.
Mathilde, o, mijn Mathilde!…
Verveling?
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 345 versteende gletsjers, om
uiteindelijk op het gladde ijs en
door het doolhof van mijmeringen
te dwalen, scheer ik langs de diepe
dalen van goede bedoelingen die aan
mijn moed voorafgingen, verstomd in
eeuwig zwijgen van een stille wereld
en in de verveling van mijn paradijs.…
in 't verschiet
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 239 belofte van
ontluikend groen
in allerlei
schakeringen
ik heb trek
het wordt tijd
voor prikkelende
lente-uitjes…
Station Halfweg
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 36 Als ik me gedraag mag ik
als halfwas half meedoen alsof
het leuk is in die wereld
op zijn kop die mij denkt
op te beuren met een lachje, joh
de leukste tijd van je leven...
Cynici! Weg ermee! Weg met nep!…
Stiefmama
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 69 Ik zou
ontsnappen, niet beter weten
en ervandoorgaan, misschien bang
zonder straatkat die mij helpt
maar vrij
Ik zou
afgaan op mijn dromen
de geuren waar ik niet bij kan
door heggen en tuinen struinen
dat zal ik nooit vergeten
Zou het
zo gegaan zijn
en wil jij dat ook
of is aandacht genoeg
wanneer je miauwt
Vermaak me, Streel me…
De schoonheid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 24 Welvaart in stad en land, zie
het licht onder de wolken in de toonzaal
van het aardse paradijs, zie
een glimp van onszelf
in de blikken van toen
de schoonheid van hun aandacht
hun verlangens
in jongere jaren van de wereld –
dezelfde als de onze
We bewerken en bewaren
we bouwen en verbeteren
we scheppen de schoonheid
waarin wij willen…
Omarming
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 41 Kom binnen, ik kus jouw ogen
Ik zal je alles laten zien
Neem de tijd, kom zo vaak je wilt
en verzadigd zul je weggaan
Neem een bad
in al mijn kleuren – zacht
als poederkwasten strelen
ze jouw blik
Ik omarm jouw aandacht
met het goud van de geschiedenis
Hier is alles
eeuwig jong
Onvoorwaardelijk plooi ik me
naar jouw behoeften
Ik…
Grote mensen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 46 Hier groeien wij
We voegen verleden toe
aan ons leven, en schoonheid
We brengen oude meesterwerken
tot leven door te kijken
in tijdspiegels
waarin we ook onszelf zien:
grote mensen
met een museum in ons hoofd
stille zalen
waarin we kunnen dwalen
tussen werkelijkheid en idealen
verleden en toekomstdromen
Op elk moment
Grote mensen…
Kunstweb
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 80 In het museum waait de wind overal
vandaan, overal heen, zoals wij bezoekers
uit heel de wereld komen en gaan
Wij dragen een cultuurweb, voeden het
met de collecties van de musea
die groter zijn dan hun gebouwen
Wij dragen de kunst
met ons mee, ze is groter dan wij
groter dan onze tijd en verblijfplaats
Wij dragen de kunst
uit, de geschiedenis…
Boeggolven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 68 Mijn wereld hoeft niet groter
dan tot waar mijn ogen reiken
maar ze zien een nieuwe horizon
wanneer ik daar om mij heen kijk
.....Geef me je hand, wacht nog
.....even met gaan en kom
.....bij mij, samen
.....kunnen we thuis zijn
Op straathoeken
zal ik altijd stilstaan
zoeken waar de zon staat
waarheen de wolken gaan
.....Doe je jas…