Alle inzendingen over graf OR bos OR alleen

een klein dorp ging dood het was een geleidelijk sterven samen met de achterblijvers olijfbomen treuren in de verweesde boomgaard vóór het geblakerde huis hangt een schommel scheef aan gerafeld touw op oeroude verlaten grond het dorp zwijgt dieper dan het graf uit het bos klinkt het gezang van een merel zijn buurman valt…

Wantrouwig en alleen met een deken om zich heen liep en sliep hij overal in een hooiberg of een stal in het bos onder een boom in de regen en de kou gaven ze hem eten en kleren dat hij niet bevriezen zou bouwden hem een hut gat in de grond met takken, plaggen daar zat hij beschut het had geen nut Harm bleef buiten slapen.…

Toen de geleerde diep onder het gras Een graf ontdekt had bij Jerusalem Was het meteen al duidelijk voor hem Dat dit de rustplaats van Herodes was. Dat leidde hij als bijbelkenner af Uit het nabije kindermassagraf.…

Het aanzien van een anders lijden maakt ziek en vreeslijk machteloos en als je helemaal niets kan doen omdat je moeder lijdt, dan wordt je boos... Niet boos alleen, maar ook opstandig omdat je moeder geen kracht meer heeft jij slechts alleen maar toe moet kijken hoe haar lichaam het langzaam begeeft...…

Een kus die het hart niet raakt, verveelt alleen de mond. Een kus die het hart wel raakt, gaat heel je lichaam rond. Een kus die je geliefde je gaf, blijft je na tot in het graf.…

Mijn vader is weer godenkind, hij heeft zijn graf verlaten, nu ik hem hier niet meer vind, kan ik overal met hem praten. Ik krabde aan het verse mos om zijn geboortedatum te lezen, gekerfd in een weelderig bos, uit de hunnebedden verrezen.…

ik loop in een bos de morgen is nog pril hoewel het bos ontwaakt is het nog heerlijk stil ik kijk naar de lucht en naar het morgenlicht ik luister naar het bos er groeit een gedicht een gedicht over loslaten en over eeuwigheid over afscheid nemen en leven in geleende tijd ik leef in mijn later mijn vroeger is voorbij alleen herinneringen…

Een dichter, alleen in zijn eenzame strijd, Misschien zelf de weg ook een beetje kwijt. Want wilder dan de zee is de woede in mijn ziel, Boos op de wereldleider die van zijn geloof viel, Die geen doden ziet als hij slaapt, in zijn dromen. Zal er ooit nog een andere, betere tijd komen?…

Ik heb een roos op je graf neer gelegd, een rode roos die voor zijn leven vecht. Een rode roos alleen bedoeld voor jou, als teken dat ik nog steeds van je hou.…

Ooit was hij even populair als Pim En werd hij ook door heel ons volk aanbeden, Alleen is hij niet tijdig overleden En was hij bij zijn leven al een schim. Dus waar Luns ook ter aarde wordt besteld Niet in het graf in Driehuis-Westerveld.…

Gladgestreken aarde met alleen een steen en een hart eromheen onuitwisbaar waar in stilte en in rust de zon jouw graf zacht kust waar het lijden niet meer is slechts herinnering en gemis…

Borderline is heel boos vanbinnen en reageert daarom soms anders als anderen. Borderline voelt zich leeg. Maar! Borderline is niet een gevaar voor anderen, Ze is niet Hannibal Lecter of een pyromaan. Ze is niet gevaarlijk alleen in de war. Ze is niet eng, ze is gewoon zoals ieder mens heeft alleen wat moeite met al haar emoties..…

Ging met mijn vriendin mee naar haar vaders graf Na vijftien jaar nog steeds een enorm gemis Wat heeft ze allemaal niet moeten missen Het graf was niet zijn doel Zo had hij het voor haar niet bedoeld Zag het verdriet dat haar ogen vulden met tranen Keek in het rond hoeveel vaders hier niet lagen Alles zo koud als marmer De rillingen glijden…

Staand bij je graf denk ik na over het mysterie van de dood jouw leven was nog niet af herinneringen komen boven als ik de film afdraai in m'n hoofd van jouw sterven vullen tranen m'n ogen die even m'n zijn verdooft staand bij je graf de bomen kaal voor de zevende keer tijd vliegt voorbij maar het gemis is er telkens weer want je…

Wacht op mij Had je dat gedaan Dan was ik er geweest En had jij niet aan mijn graf gestaan…

in de schaduw van ouderdom probeerde hij zich overeind te houden maar zijn hoofdrol was gespeeld in de tongval van poëzie zwegen zijn woorden en bleven hangen in het archief van zijn brein zijn schrijven zal natrillen in verscholen beroering van zijn graf waar poëzie zal regenen in samen gewaaide dauwdruppels in een oneindig verlangen…

op je graf plaats ik een pompoen met waxinelichtje ik drink met jou op leven en dood scheiding is nu ijl ik neem een slok de andere giet ik uit op de aarde…

eeuwen oud, bomen omzomen het graf de dood heeft mij mijn leven ontnomen voor straf geen woorden vuil daar lig ik dan ongerijmd…

De klok telt ons leven af Kunnen we ontsnappen aan het graf in een wereld zónder tijd?…

met een bloedend harte Ging ik u geleiden naar het graf, En de traan der kinderlijke smarte Gleed mij telkens van de wangen af; 't Viel mij bang, toen ik de kist zag zinken, Die uw stoflijk overschot bewaart, En de doffe nagalm hoorde klinken Van de daarop neergeworpen aard'.…

Roep me als je verstijft Roep me als je mond niet meer sluit en ik zal wenen in m’n graf voor de goede vrouw die ik geen liefde gaf…

Ik wist dat mijn galopperende hart nooit jouw hinnikende wolken kan inhalen zoals ik weet dat deze vers het graf is van een doodgeboren en verzwegen liefde, het graf in het graf...…

Dit is haar graf, onder de jonge linden vergaan haar handen en haar zachte ogen. moet men geloven dat wie haar beminden haar eens hervinden en herkennen mogen?…

ik lees het marmer vandaag eerst zonder tranen zie het onkruid - nu…

Leg geen bloemen aan mijn graf laat niet je tranen op het marmer neer Ik ben gekomen en weer heengegaan maar dáár, nee daar ben ik niet meer…

Waarom ben ik gekomen ben ik naar je toe gegaan terwijl je voor altijd ligt te dromen bleek je lichtje nog steeds aan 'k heb de dood op schoot genomen haar gekoesterd en gewiegd vliegensvlug was zij verdwenen zie hoe schone schijn bedriegt links van mij zat 'n vlinder met de kleuren oranje zwart mooi te pronken als geen ander draag…

Door dezelfde bomen suist nog steeds dezelfde wind. Het is de gelijke regen die ruist over eendere daken. Het is het oude verlangen dat geen overkant vindt. Snel gaan regen en wind voor eeuwig over ons beider namen. Ze vervagen. Ik wil je weer begraven onder bloemen eer niemand, niemand ons meer vindt.…

. -------------------------------------------------------------------- uit: Het graf (1793), het begin van de ‘Vierde Zang’.…

hoor dan, de wind huist in de bomen, onbesuisd speelt ze de bladeren op een kleurrijk hoopje waar kindervoeten vrolijk verder met hen dansen in het park de mensen meestal op hun eigen kluitje met verhalen vol herinneringen aan al die hen reeds voorgingen in waarnaartoe iedereen ooit eens zijn weg zal moeten gaan de laatste dag van oktober…

stromen zijn als wilde rivieren tranen vinden warme wangen alle onrust in een nacht gevangen er is een weg naar nergens een ontsnapping in niemandsland bij het hek waar zijn slaap een stille droom hervat dwalen zijn sobere gedachten naar een liefde uit het verleden uitgeput met de fles in zijn handen legt hij de witte rozen op jouw graf…