Het graf
Ging met mijn vriendin mee naar haar vaders graf
Na vijftien jaar nog steeds een enorm gemis
Wat heeft ze allemaal niet moeten missen
Het graf was niet zijn doel
Zo had hij het voor haar niet bedoeld
Zag het verdriet dat haar ogen vulden met tranen
Keek in het rond hoeveel vaders hier niet lagen
Alles zo koud als marmer
De rillingen glijden me over mijn rug
Vele rusten hier hun laatste plaats
Toch merkte ik hier en daar één graf verlaten
Met onkruid achtergelaten
Ga er morgen weer heen
En zet bij deze mensen een bloempje neer.
Bedacht bij dit alles dat het niet evident is
Dat mijn pa nog leeft.
Geplaatst in de categorie: afscheid