Alle inzendingen over groen

bergtocht zwaar toch klim ik er naar boven al voelt de weg nog naar links en rechts nog beren maar nauwelijks op de weg gelukkig is het nog najaar zodat de beer ongevaarlijk is voorlopig zal de sneeuw de bergtop zwaar bedekken maar als het ijs weer smelt en de vogel met spriet zich meldt gaan planten weer ontspruiten als ik het groen…

De auto van mijn vader is mooi groen. hij ziet er heel sjiek uit, maar toch kost hij weinig poen. Het is een Rover 75...…

De winter weent, de lente lacht, de kluizekens gaan open; en 't blad, dat zich te bergen placht, komt kraakfijn uitgekropen. 't Is al zo klein en al zo nipt, zo netjes en zo nuchter; en 't meesje dat er tussen wipt het fladdert nog zo schuchter. Een vlinderlucht waait vleiend zacht om al die tere levens. De winter weent, de lente lacht…

Dit is het Holland waar ik van hou: het groen tegen het blauw.…

vert nuancé le vert clair des petites feuilles longues et ovales et le vert foncé de l'ombre en dessous les bois plus loin et l'herbe vert jeune et légère tout ça sous l'accolade d'un ciel gris; une nuance du noir et blanc dans laquelle tu dors pendant j'écris) Terwijl jij slaapt in zwart en wit schrijf ik het genuanceerde groen…

groen ben ik geboren elk jaar geschoren goed en wel verzorgd mijn baasje is bezorgd…

In ieders hoofd hangt een groen blaadje, in dat van Els, in dat van Klaartje, ’t wordt gevoed door d’hersenschors, terwijl je schorevoetend bost… Soms glanst het, bengelt aan z’n steeltje, als je lachend gaat door ’t leven In ieders hart, groent er een klepje, in dat van Wiske, Sus en Jefke, ’t wordt gesmeerd met liters bloed, als je iets…

gretig begin ik met wroeten de tuin wordt weer geschoond elk jaar weer die overmoed met opgestroopte mouwen na enkele meters onkruid daver ik niet meer zo snel het tempo zakt nu per minuut de bank lokt in de zon al kreunt mijn rug, knikt mijn knie ik hou intens van groen geploeter…

hechten aan het beton en de ijzeren omhelzing van het spoor bijster tussen de klinkerkeien aan de medeklinkers grond verdichtend het houten ijveren en een tuinbeeld verkleed -ik wou dat ik het in mij had- die eeuwigdurende groene koppigheid…

blaadjes blowen Dan knettert de accuzaagmachine Men geeft gas ook om lawaai te showen Deze turbo geeft me kromme wilgentenen Het heerlijk groen is stilletjes aan verdwenen…

de kroon schieten wortels uit schaduw - volle monden, met jaarringen verbonden, genieten we van deze rijpe vrucht, waarvan de levenssappen overgaan in een bedwelmende zucht, verkoelen we de mossen met de kracht van blote voeten, gedanst door elfenkinderen in de speelweide van de nacht, met geënte eigenschappen, blijf ik een groene…

Ik ben het groenpoepkuiken, herkenbaar aan mijn roep, aan mijn manier van duiken en aan mijn groene poep. Ik ben het groenpoepkuiken, jij slappe bruinkwakhoen! 'k Laat jou een poepje ruiken en let wel... het is groen. (De gezongen versies van mijn gorgelrijmen zijn te beluisteren op mijn weblog.…

tussen de zuilen van de tempelruïnes groeit een sprietje groen…

Eer het groen ontluikt glanst het licht rond de bomen en wekt tot leven.…

Draag de stilte laat je vinden zie de vogels hoor het groen.…

De bomen laten op hun naakte vingers kijken, ze zijn gemaakt van stof waar honger uit ontstond, de takken zijn verhuld beknopte fraaie blijken van dorst die zich vertakt, zich hecht onder de grond. --------------------------------- uit: 'Enkele gedichten', 1973…

Zoals je daar staat, fier voor het raam, en geur verspreidt, zo aangenaam, gelijk het sap van verse citroen met je sierlijk blad van heldergroen dat bedekt met viltige harigheid mij vaak tot strelen heeft verleid, weet jij mij steevast elke morgen een waar genoegen te bezorgen.…

groene vlakken, tint op tint een werveling door goudgele halmen braakliggende grond voren met hier en daar een kronkel witte of paarse bloei - een aardappelveld het platteland, door geen kunstwerk te evenaren…

groen licht voor een blik op de velden tussen uit de kluiten gewassen mais dwalende ogen ontwaren samengeschoolde warme wollen schapen in de schaduw van een boom oktober mag duren…

Veegt een niet te stuiten wind het lange zwijgen weg, bundelen duiven hun witte lelies tot een eindeloze droom, de verdeling van gestolen buit, heersers wagen te blijven zitten, leveren zich niet uit in hun moraal, maar een springtij is niet te stoppen, vertakt de aarde zich in ons aller mededogen, groene weiden worden autonoom. ” De aardse…

Verscholen in 't groen Naast een huis van God Opgetrokken uit hout Onder blauw Een wolk drijft voorbij Lange en korte Gezaagde planken Een Huis van liefde en Van lijden Met zerken verspreid Rondom op het gras Verscholen in 't groen Een wit gewaad dat (s)preekt Als mensen Zich samen bezinnen Noorwegen, richting Noordkaap (2000…

Ze blijken beide geel te zijn, de groene zeep en witte wijn. Zo lapt men kleuren aan z'n laars. De rode kool is waarlijk paars. Ik zeg je eerlijk, wat ik vind: de consument is kleurenblind. Toe mensen, help me uit de droom: wat is de kleur van groene stroom?…

Jonge rietscheuten kietelen groener dan gras de voorjaarshemel…

Daar is nu de lente: De vrolijke lente, Die heuvlen en dalen, Die akkers en weiden, Die bosjes en wouden Met groen overkleedt.…

neem me mee op wegen langs weilanden en sloten onder luchten grijs, wit, blauw, 't is me om het even daar ervaar ik geluk en mag het gras groener dan mijn ogen zijn…

ze brengen mij een handvol water uit de zee om me heen ik die kwistig strooi met gebeden uit het flakkeren van een kerkkaars als vloeibaar goud voor hen die dorsten met het water aan de lippen maar in de brakheid van bestaan moeten wij voor zuiver gaan de lijnen naar het paradijslijk groen mogen geen afvaluitstoot hebben…

lentefrisgroen barst uit zijn voegen onverwacht zacht licht en schaduw vieren feest in mijn zicht pasgeboren, tastbare vreugde de zon kust uitbundig elk blaadje elke bloesem, die van de appel zo teer op foto, de drang is te groot kinderen vliegen me om de hals ik wandel door sprankelend land komt speels een hond uit de haag mijn hart tegemoet…

soms zag ik de sneeuw op je smelten heb mijn zaadjes diep in je gelegd heb ook geschopt tegen jouw kluiten wat is goed en wat is slecht nu ik weet wat jij hebt te bieden kan ik niets anders voor je doen ik begrijp wat jij kunt verwerken lieve moeder, ik wil je groen…

voor het laatst dat ongrijpbaar glanzende groen van zijn duive kirrend op de vleugels met de zon op het lijf…

scheurt de winter slagzij daar waar hij heftig vaart de verre staten ogen lijkwit maar hier in het westen krult hij amper nog in warme vesten ontdek angstvallig knoppen die op springen staan schreeuw: te vroeg, te vroeg ga nog even terug maar waar vandaan want morgen als de vrieskou scherpt zullen jullie triest vergaan ?…