Alle inzendingen over haarlok OR schaar OR pruik

Hij weet niet waar hij is en verdwijnt in een houterige stoet onder kolven met lange pruiken en wiegende maïskruisjes. De maïsklonen klagen in de wind en balen van hun monotoon bestaan als lid van de “Colonne der stijve harken”.…

ik knipte niet ik zocht geen schaar al lag het daar recht voor mijn ogen zag ik het niet uit eerbied zij knipte wel met botte schaar zij lieten daar verbinding los een draad zo teer het spant niet meer ik knipte niet ik zoek geen naald ik heb nieuwe stof gehaald…

Ik begrijp papa niet maar meer dan hij mij en de wereld die niet zo klein is en niet zo simpel als hij haar ziet door een snorbril onder de wilde haren van zijn jonge pruik Ik wil meer dan wandelen met de hond kaas raspen, en thee bij mama, thee bij oma meer dan later zoete herinneringen…

Het zijn van die schaarse dingen Als er een glas bier over je autostoel gelazerd wordt dat je dan geld voor een nieuwe auto op je rekening krijgt gestort Of iemand naast je in bed, die doet waar jij niet van durfde te dromen En je de tijd geeft als ze klaar is om zelf ook te komen Het zijn van die schaarse dingen Je vrouw kan eieren koken…

Slinkende heliumvoorraden dreigen de ballonvaart te schaden. Straks volgt een oproep voor 't knelpuntberoep van mannen met een hete adem.…

Hier woont de man met de schaar, hij knipt de wereld in stukken en lijmt haar. In zijn domein bevraagt hij zijn brein, hier werkt hij de vreemdste registers naar binnen, de krankzinnigste lijsten.…

heb geen woorden meer alleen gedachten die dromen over wat is en dat wat nog ooit eens zal komen ogen die naar je blikken in de schaarse momenten die het lot ons gaat schikken een lach als het mag maar altijd voel ik je handen de slankheid van vingers die tasten naar onze verbanden gegrift in mijn hart…

Niet in woorden te vangen Hoe mensen kunnen verlangen Naar een lichaam zo perfect Zo krijgen ze meer zelfrespect Een strakke afgetrainde buik Glanzende haren, zonder pruik Lange benen, gladgeschoren Een fijn gezicht en kleine oren Maar mensen kijk toch eens goed Dit is niet hoe je leven moet Je lichaam is misschien niet zo gewild Maar weet…

Wat onder uw pruik ontstond Aan helderheid, die verblinding wekt, Fnuikt mijn woede: van het plafond duikt Een gipsdruif in mijn schuimende mond. ------------------------------------------------------- uit: Van aldoor groter hoogte plat op het zeil (1973)…

Alleen wij In de nacht Donker Harde grond Zachte blaadjes Jouw lijf Op het mijne Jouw gezicht Boven het mijne Zwevend Je ogen Samengeknepen Je mond In die lieve Glimlach Je hand Die een haarlok Van mijn gezicht Wegstrijkt En mijn wang Streelt Aait Zachtjes Lief Je bent lief Fluister ik De lieve glimlach Wordt breder De ogen…

Een vreemde wellicht een vriend, die je nog niet kent Een vriend schaars geluk…

het bonkt in ganzenpas alsof er wegen lopen in plaats van rode wormen die gelijkmatig zouden moeten zwemmen het stamelt vre de vre de in een steeds sneller ritme alsof het tempo weet dat angst woekert met tijd het groeit langzaam net niet onverdraagzaam het scheelt weer een haartje onder een weelderige pruik…

Ik wil mij laten lieven laten lieven door de wind ik wil mij laten brieven door degene die mij vindt ik wil mij laten scharen laten scharen door een greep ik wil mijn gedachten laten varen zoals ik 't nimmer begreep ik wil mij laten kussen laten kussen hier terstond ik wil mij geven aan de passie die ik tot nog toe niet vond…

Hij is een extravagante travestiet die graag op hoge hakken loopt jurken, pruiken, hoeden koopt maar zijn vriendin weet het niet. Hij weet niet dat zij in neon-licht voor 'n raam op de walletjes staat als hij juist daar paraderen gaat kijken ze in elkanders gezicht.…

De kunstenaar heeft haar uitvergroot haar hoofd en aanhef van borsten met volle bovenarmen ontbloot op de huid een netwerk van craquelé breidt zich naar de achtergrond uit Wat zijn haar lippen mals en rood Haar ogen daar kruipt triestheid van Het haar is onnatuurlijk zwart geverfd, misschien een pruik pijn groeit als tumor in de buik De…

jij deed de poppenwas kapstokte de kleren alsof er nooit een ander lijf in zat maar later streek je plooien glad uit leven dat je even was vergeten de hoed en pruik het staat weer puik je roodt nog de allang gelakte nagels en nee de tijd heeft geen gelijk want na de poppenwas staan zij als nieuw zichzelf aan te prijzen…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

toevallig ben ik ergens opgeraapt als onmens uit het ongedierte verrezen ik draag een gele pruik - en sleep me onhandig van scène tot scène de hemel in een schuine helling is mijn onderdak, mijn lot trotserend in deze beschaving zingend in het morgenlicht ken ik geen regels van protocol in de broze wereld omgeven…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

je lippen drukken een vochtige print op je ranke vingers terwijl je me uitwuift ik kijk nog even om en zie vrolijkheid in je ogen die blauwe parels je staart naar me terwijl de wind heel zacht een melodie in je oren fluistert een haarlok streelt je bovenlip en we weten beiden wat -houden van - betekent het handkusje raakt…

Haarlokken schitteren in het licht van de zon. De ogen flikkeren ondeugend en zo verleidelijk. Het leven heeft het gebeiteld in geluk en liefde. Het is nog zo broos breken zal het misschien nog. Laat het door het lachen zijn met vrienden en geliefden maar niet door levenspijn die op de huid blijft kleven.…

Haarlokken schitteren in het licht van de zon. De ogen flikkeren ondeugend en zo verleidelijk. Het leven heeft het gebeiteld in geluk en liefde. Het is nog zo broos breken zal het misschien nog. Laat het door het lachen zijn met vrienden en geliefden maar niet door levenspijn die op de huid blijft kleven.…

Een kreeft greep met zijn scharen, een slang en sprak daarbij, een vriend van mij moet recht zijn en wars van draaierij.…

Wellustig monstert hij haar vormen in het schaarse avondlicht Voelt het vuur van al zijn zinnen maar herinnert zich ook zijn jicht…

Wellustig monstert hij haar vormen in het schaarse avondlicht Voelt het vuur van al zijn zinnen Maar ook die verdomde jicht…

Haarlokken schitteren in het licht van de zon. De ogen flikkeren ondeugend en zo verleidelijk. Het leven heeft het gebeiteld in geluk en liefde. Het is nog zo broos breken zal het misschien. Laat het door het lachen zijn met vrienden en geliefden maar niet door levenspijn die op de huid blijft kleven.…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Tranen golven breken harten loos Bloed golft kabbelend in zoute wonden Hete nachten missioneren een wilde mossel Een pruik van groen wier over blote borsten Een stinkende stoot tot onder de gordel Zwemt zij alle warme stromingen mee Overvloed gooit haar dorstig in de branding Een geleide blinde hond likt verpulverd kalk…

verbijsterd krabt de kreeft zich met zijn schaar en wijst soupeerders op een groot gevaar... er zwemmen haaien in de bouillabaisse…

van binnen naar buiten de deur valt achter mij dicht op dat moment kan ik geen warmer woord bedenken dan zijn naam ik struikel over verwondering opnieuw de authenticiteit van zijn hart en handen trekt me overeind wrijft over mijn kale kop wanneer hij de blauwe plekken - van angst en 't lage zelfbeeld- uit mijn hoofd trekt…