Alle inzendingen over hart OR betovering OR oprecht

Darwin had zijn tanden gezet, in de betovering van het leven: Wie ben ik? Als er een vraag was die altijd zou moeten worden gesteld, zou het dan zijn: Wie ben ik? Wankelende vragen, Vergeten dagen. Kiekjes die de dagen vasthouden: Wie was ik?…

verbazingwekkend is de aantrekkingskracht van de muziek die ons allen ter wereld verbind die ons ritme in de war schopt, ons aan huis kluistert, ons doet beperken tot het hoognodige ons van onze slaap beroofd om broederlijk te genieten van de muzikale schoonheden in grote getale en genres waarmee de top2000 ons heeft betoverd ~*~…

vliegensvlug slaat de rups zijn vleugels tot vlinder een nieuwe dag ontpopt zich…

grijsheid heeft toegeslagen niet alleen kleurt de hemel zo maar nu kruipt ze gestaag over het gras en betovert al zij tegenkomt op haar weg alsof het de ziel ontneemt bevriest ze harten van iedere gezindheid tot de zon haar kracht herwint…

Slingerend langs kronkelwegen vaart onbekendheid mij iedere bocht tegemoet mist tilt gestaag haar rokken op lisdodden leunen tegen de wind tot de zon ons goedemorgen kust…

[Senryu] twee vlechten dansen om haar lelieblanke hals – de mannen staren…

groene lijnen golven hitte trilt boven de sawa's het geluid van een enkele bromfiets zoemende vleugels murmelend water wind ruist rondom in de verte klanken van de gamelan flarden zang stilte geluk…

Het is alsof de zon doorbreekt op een nevelige morgen, de zon in mijn hart. Plezierig plasma van verheven liefde, als een nog nooit gefloten klanklint in de lente, als maanlicht in een zwoele zomer, mijn geliefde.…

'k Bad en vertrouwde, maar het was een farce, beslist een klucht Gevloerd en afgevoerd zette een coma mij buitenspel 'k Ben helaas niet meer die ik was uit mijn hoofd gekropen, vloog 'k en liep ik samen met jou langs een ravissant ravijn De klok evengoed tikte door kortte slechts noch lengde tijd Wij hebben ervaren hoe jaren kunnen vervluchten…

De grot ingelokt door krullend haar weerspiegeld op het plafond achter de ingang, hoop ik een wonder te ontdekken niet gelovend in een boze betovering die mij verkracht op een kille oesterbank rillend lig ik op het spijkerbed dat mijn huid openhaalt terwijl ik de mantra herhaal Het is niet echt, de messen die bijna vallen, de horror…

grond van mijn hart watert, klatert oprecht tranenregen valt in smart droefheid voelt onecht ik voel gemiste kans ontspring de dans ik val op mijn smoel…

het is niet van dat dure nee, het kost geen ene cent ik vind het meer iets weghebben van dat pure er is geen mens die dit niet kent het zijn van die oprechte woorden die ik met mijn hart beschrijven kan het is niet van dat dure nee, ik noem het houden van…

Met haar elegante vorm en ontelbare snaren bespeelt ze dit prachtige instrument met magische vingers in ongekend talent betoverende klanken voeren je mee alsof je in hemelse sferen bent met de tederheid van haar spel raakt ze m'n hart en huid met kippenvel…

kwam zei ik dat een nieuwe betovering en verovering mij zo veranderd had…

Ik heb geen geduld meer voor het hart vol tranen van zelfmedelijden alleen nog maar het lachend gezicht verwrongen door oprecht verdriet diep weggestopt en met geheimen tot aan de jaszakken toe gevuld daarvoor heb ik geduld.…

De dagen verlaten dromen verstommen Mijn hart bloed, breekt gemeend grijpt resterende gebroken delen De doos beloofd een blijvende kijk zwakheid broos betoverend Vingers bieden broederlijke steun in de allerlaatste honger stuip Slaap zacht…

mag ik als wildwaterbeekje sprankelen tussen jouw oevers als wolk voor de zon jouw schaduw delen onder je voeten mijn grint horen knersen als je zacht over mij loopt de lach op je mond zijn tussen verrukkelijke lippen de blik in je ogen met liefde betoveren mag ik je hart voor altijd…

Het dorp waar de tijd geen tijd kent Een schat verborgen in de Egeïsche zee De smaak van souvlaki je verwent In deze azuurblauwe wereld zie ik een witte parel in de zee Mijn hart huilt als ik het eiland verlaat en neem de betovering in mijn herinnering mee……

berg je maar want alles haal ik uit de kast om jou te strikken betoveren zal ik je als 't mooiste meisje van de klas mijn liefste kanten aan je tonen je trekken met de zoetste geuren en in mijn warme keuken je verleiden met alles wat mijn hart te bieden heeft je nooit meer laten gaan maar laat nu ook eens zien dat je mij hebt zien…

Hart van geblazen glas…. Breekbaar van verlangen Zacht glanzend en poreus Door tederheid bevangen Waterval vol van emoties Helder gevuld tot de rand Dromen zo oprecht mooi Omgeven met zilverzand Hart van tomeloze liefde Vlinders met een roze jas Kwetsbaar en zo weerloos Jij hart van geblazen glas…

[Senryu] perzikbloesemtak betoverende spiegel van mijn eindigheid…

lief, mijn lief ik moet je, wil jou nog beminnen rond de maanlach bij de roep van de uil het blinken van de grote beer lief, mijn lief ik zie straallichtjes een weerschijn langs het hemelsbaldakijn o, hoe vertel ik jou… van de betovering hoe een nocturne mijn hart bespeelt duizend noten in een schildering geluksmoment in…

wanneer we vertoeven in warme wind horen hoe zijn lach passie vindt weten wij weelde kennen wij ’t graaien in zuchten verdwalen met zicht gericht naar betovering tot de gloed onze open harten toedekt en wij dagdromend de nacht verder waaien…

Ik hoop dat ik met mijn gedichten iemand anders zijn pijn kan verlichten ze zijn in ieder geval oprecht met hart en ziel gezegd soms moet ik het schrijven staken omdat de emoties mij dan teveel raken van pijn of verdriet en tranen die men gelukkig niet ziet!…

Achter het glas toont de onderwaterwereld betoverend moois…

nacht met volle maan krachtig en betoverend een wens geboren…

kom dichterbij m’n bloem betover me met je parfum bedwelmende bloesemgeur trekt het bloed uit m’n hoofd naar andere lichaamsdelen laat me blaadjes kussen je harde knopjes strelen langzaam één voor één tot ze gulzig opengaan om zich klaar te maken voor een orgastisch boeket…

Lieftallig zei je: ik kom je ontvoeren Ik dacht, die man is ernstig over zijn toeren. Me eindelijk verlossen van die benauwende sleur Ik had zo mijn bedenking van, die stelt me weer teleur. Tevens me koesteren als een prinsesje, een droom Je maakte dat waar, zonder schroom. Perplex stond ik uit pure verbazing Ik kreeg een prachtige sprookjesring…

Ze keek naar me alsof ze mij tot in het diepst van mijn ziel kon doorgronden en die vrouwen vind ik best een beetje eng, normaliter, maar zij deed het liefdevol. Door de sneeuw gleed ik bijna uit, maar als een stoïcijns ridder fietste ik door de zwarte smurrie feilloos verder, langs een debiele zigzagversperring richting mijn veilige vesting…

eerder plaagt of jaagt ze onheilspellend ruik je bijna de oerzee lopend over oude bodem imponerend Dolomiet klauterend over smalle richels van gemineraliseerd koraal Dit imponerend landschap van onwerkelijke schoonheid vaak gestreeld door ragfijne flarden mist die vanuit het niets grillige contouren omhult en zo verzacht O mijn hart…