Alle inzendingen over hartstocht OR maatschappij OR eenzaamheid

spelen op de man wilde zij, hartstochtelijk, het kwam er niet van dat was geen wonder, want de missionaris hield haar eronder…

onderhuids verlangen dreef ons beiden tot bijna waanzin hartstocht streelde warme handen zweetpareltjes over blote huid adem mijn adem kus me , til me tot over jouw regenboog voel mijn hart bonzen tegen jouw behaarde borst laten we dansen in de liefdespassie stil mijn honger ik ook van jou…

Als een sneeuwvlok in de lente stilt het frisse van de wind de hete adem in de nek van de vuurzee van hartstochtelijke gevoelens transpiratiedruppels vloeien langs huid en haar zij wil hem hij wil haar beminnen…

tussen blauw en wit groeit hartstocht in een sidderen van verlangen gehuld in koele lakens bloeien blossen op haar warme wangen ze is terug ze mag er weer zijn handen voelen een appel aangereikt ze happen beiden gulzig wanen zich opnieuw in het paradijs…

zij vroeg hem aarzelend om haar gedicht te lezen hij las haar woorden tastte naar de bron verloor zich in haar ogen en haar mond, haar huid ontdekte zelfs verdriet driftig dronk hij van haar lippen liet hij haar woorden zwijgen in zijn stille stem haar zucht verdwijnen in de zijne de hartstocht vluchtte weg haar uitgelezen woorden…

laat ik me door je leiden meanderend door stegen van oud bladeren de rode beuken toekomst langs feeërieke zoete geuren van heliotroop en lonicera betoverend als de vrouwelijke kracht van levenslust in vurige zomerbries belopen we vastklampend de zachte stralen van avondrood en laten ons in innig verbond de hartstocht…

liefdesvonken zachte bijtjes pareltjes op warme huid lichtjes als vuurvliegjes in donkere ogen lokende wimpers lang glimpgewijs strelende vingers volgen in nachtelijke uurtjes donker waar hartstocht vurig brandt liefdeshonger dorstig op melkwitte huid een licht dat schijnt op zachte blossen van allereerste schaamte in warm…

Ik ben daarom blij dat mijn hartstocht voor jou van blijheid alsmaar blijft zingen.…

jouw hongerige ogen raken welvingen beroeren plooien zij heuvelen en dalen in jouw ogen zal ik meegaan van eb naar vloed en omgekeerd elke beweging zal ik volgen samenvallen met al wat er is aanzwellen zal ik met jou tot bliksem en vuur hartstochtelijk zal de nacht zijn huid na huid wegrukken huid - na huid - na huid tot enkel…

Wanneer gaf jij mij de laatste keer je hartstocht? Wanneer, wanneer was dat ook al weer? Wanneer in al die jaren heb je het mij gezegd en in zachte woorden voor me neergelegd, dat ik de mooiste van de hele wereld was, dat ik jou paste als een warme winterjas? Wanneer, wanneer was dat ook al weer?…

Er zijn geen wegen, wandelaar, al wandelend – onstaan de wegen.…

Ik beleefde de zoetheid van de hartstocht in het laatste jaar van mijn schooltijd, toen ik bij een meisje naar tederheid zocht en we toen vrijden met ongekende hevigheid.…

Echt, er klopt iets niet, als je meer dan anders leeft -- tijdens vakanties.…

Eenzaam vertwijfeld verhit willig van liefde in mijn bed zijn foto wist alle schaamte bewust zocht ik op het net En als wij de liefde bedrijven hartstocht in al zijn vormen symfonie vol van passie, even blij hij is betaald, doch even van mij Dan nestel ik mij in zijn armen mijn handen strelen zijn gelaat liefde doet mijn hart verwarmen…

Verloren ik, uiteengerukt door de maatschappij, Slachtoffer van het huidige regime; veel kopzorgen Je dagen verlopen zonder nacht en morgen De wereld stuk gedacht in deze verrotte maatschappij, Waar eindig je, schuil je, waar verbreden zich je Sferen, je zou willen vluchten maar naar waar?…

Ontelbare lege eenzamen repeteren holle geprogrammeerde zinnen lokomotiefstomend razen ze door je hart houden je gevangen in tijd tjoekesjoek tjoekesjoek en dan sneller tjoekesjoek tjoekesjoek en nog sneller tjoekesjoek tjoekesjoek tjoekesjoek je zou willen schreeuwen delete delete delete!…

ik speel mee in het spel van volwassen mensen maar niet frank en vrij er is altijd wel een hij of zij die stoort die als drempel of obstakel in het ludieke patroon niet spoort in omzichtig vermijden probeer ik toch zonder schade verder te rijden maar het spel is voorbij op het laatste station wuift alleen eenzaamheid nog naar…

Lachende glanzende tanden een rimpeloos gelaat geconserveerd door botox en fotoshop Perfectie en schoonheid zorgvuldig verpakt omhuld door de buitenkant het innerlijk verstopt Rijkdom, luxe en weelde steeds groeiende welvaart een wereld die draait om ego en streven naar meer Leven in deze nieuwe tijd de huidige maatschappij koud…

Ik weet nu dat mijn brieven niet zijn aangekomen Ik mocht alleen van een ontmoeting met jou ...dromen Ik zag erin je ogen dwalen over voor-en achterkant de bladzijden als spiegels van diezelfde ogen Misschien is medeleven blijven steken in mededogen? Nu hangen er drie groene brievenbussen lang niet geleegd door je handen…

ik ben een jochie voel me vrij maar als ik omkijk is de echte wereld te dichtbij ik ben geen schaapje in de kuddes die hun tijd vergrazen onder bazen en steeds mekkeren het is knudde ik wil spelen en me niet vervelen in het kant en klaar van een omgeving haat het voorgekauwd gebaar geef mij een bloementuin daar zoek ik…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Hij spreekt noch mobiel, draadloos of on-line; Zijn deelname aan de maatschappij is slechts schijn. Hij geeft niet op te hopen, Maar heeft niet meer de middelen Om de weg naar de technologie te kopen. De man gemuilkorfd ervaart een kloof Hij vindt slechts troost in zijn geloof. Hij weet hij is eenzaam maar niet alleen.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Waardering voor het geld minachting van mijn kant zoals reeds is gesteld maatschappij zonder verstand Het belang zich te onderscheiden van al ander leven de eenzaamheid doet lijden steeds in competitie na te streven We kunnen toch gewoon alles delen dan hoeft niemand meer te stelen en spijs vult alle kelen Oh ja, Dit kan, We zijn immers…

alsof de dans vertraagt ik eenzaam verder wals linksom één twee drie één twee drie er groeit een boom uit de maan hij trekt me met kale takken de droom in wiegt me over een zee van kolkende bladeren waarop ik mijn hartstocht schreef ik huil tegen de maan aan een lage zon ligt op de loer ze sluipt langs de dorre stam en legt mijn…

Dissonanties schreeuwen om verf om herhaling van psychose te voorkomen in een land dat niet bestaat is de maatschappij zwaarwegend moerasland de boeken zijn gezonken in een vijver van verdriet spiegelt eenzaamheid zijn zonde niet van niemand ooit vriend geweest met niets tot vriendschap geworden uiteindelijk in leegte verdwenen…

Ik zet mezelf aan de kant En ruim de spullen uit de weg Ik doe een stap richting 't zand En wacht tot ik iets zeg Achter mij staan de bloemen En voor mij ligt het pad Bijen hoor ik zoemen Regen maakt ons nat Vogels kunnen zweven Maar ook zij leveren kracht Mensen kunnen leven Mensen hebben macht Maak jezelf nu van kant En zet je blote…