Alle inzendingen over haven OR ketting OR landbouw

ik rijg een ketting van gestolde tranen en hang hem om mijn hals de spiegel kijkt mij aan en vraagt vilein: die parels zijn die vals ?…

aan een ketting... in een kooi. wat heb ik nu verkeerd gedaan. ik krijg veel schoppen en veel slaag. help... mijn baasje houdt niet meer van mij!…

Aan mijn oude fiets hangt de geur van vrijheid eigenlijk is het niets of het moet die roestige ketting zijn vrijheid openbaart zich in grootse onvolkomenheden.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Misschien dat andere dagen gewoon andere dagen zijn soms weet je ook even niet hoe alles is gegaan, enkel dat je wel door de grond kunt gaan van de pijn sneed de dag domweg gewoon helemaal verkeerd aan. Toch weet je ook hoeveel klinkende dagen er ooit waren het zijn tenslotte niet allemaal maandagochtenexemplaren. Vandaag was de aarde gewoon…

[Haiku] hier wentelt het licht van de zee naar de haven om en om en om…

ik langs de steven een piepklein bootje zag bij degene die er in stond ging ik uitgeput overstag Wij hebben het zeil geheven en drijven zij aan zij in rustig kabbelend water geen haven meer voorbij…

tot buitengaats reikt mijn verlaten, valt in stukken mijn kracht uiteen veroordeeld, tot wijken naar verleden naar fossielen uit het Laat-Mioceen aldus, een schaduw waar ik aanlig waarin ik evenbeeldig verschuil tevens dorst naar ademwater in smetvrees aan de klif boven vuil hangende het verloop in diepte noch tanende gewaden van heden…

Er liggen zes boten aan een steiger in de haven van mijn jeugd ieder met een eigen zeil een buitenboordmotor en roeispanen een kiel, een roer, en een reddingsboei soms spring ik in het prille water van het meer, met minder herinneringen bevaar ik oceanen in mijn fantasie waar mijn moeder plots een eiland wordt en mijn vader een gebergte…

De schare komt, van Zuid en Noorden, Ter haven in; van Nijl en Rijn; Van Zilvervloeds en Indus boorden; Bij vredes milde zonneschijn! Laat hun dank de Redder prijzen, Die de orkanen bond! Wiens sterke hand de kiel deed rijzen, Boven bank en slibbergrond. Laat hun dank de Redder prijzen!…

Met sprankelende ogen in een woordloos sprekend gezicht, omringd door intense kleuren, kwam jij voorbij, openend wat was gedicht, waardoor de wereld ander aanzien kreeg, jij parels tot een ketting reeg De ketting was nog niet compleet toen kleuren ineens gingen vervagen door opkomende flarden mist Parels stuiterden om mij heen…

de ketting gebroken maar je neemt me goed vast!…

gras groen gewas staalblauwe lucht ijzeren lijnen kreunende kracht dreigende wielen stuurloos hart onbemand figuur furieuze fantasie landbouw leeft vader is dood driftige doener vloekte vaak op z’n Farmall-M twee wagens vol met bieten in kleverige klei leerde hij mij te vechten in het spoor door te gaan steigerend toegeven…

BLØF zong het al: soms kan je hier in Vlissingen Wel aangesproken worden in het Duits, Maar tegenwoordig woelen onderhuids De haters van de bronzen beeld-beslissingen. De Ruyter loopt gevaar, is het gerucht, Ik zwijg en slaak een diepe zilte zucht.…

Woord gekozen woord. Gegoogled gewikipedied gespeld gehoord. Mijn land is in slaap. Het gaat nooit weg, het is te veel in mijn hoofd. Verdwaald in de tekst. Te veel woorden geschrapt en geschaafd. Heerlijk spel. Nooit klaar. Restjes woorden; Ze slapen nu. Nooit helemaal weg.…

we legden ketens parallel gebonden als we waren de jouwe blonken fel mijn kettingen in paren een nieuwe wereld maken het vermijden van de pijn om anderen te raken schakelde voorzichtig zijn in woord en beeld ontsnapten zo de dagen liefde werd in kus gemaild wachten was niet te verdragen we droomden kleur schermden warmte af en met…

Al worden er kettingen gelegd tralies gebouwd met sloten van goud Nooit kan de geest worden beperkt Altijd vindt én bereikt een ziel die ander door de kracht van het Zijn…

Gevecht met de zee om veilig thuis te komen met haven in zicht.…

De haven: kades een vlakke zee, de schepen -- ijzeren muren.…

Opslaande golven in de verzande haven: een schip vaart voorbij.…

De sleutels van de groentekas, de ketting van de aandrijfas, de vriend uit uw examenklas, desnoods een recreatieplas, ‘t heelal en wat er verder was? ‘t Zit alles in de damestas.…

De Landbouw Hogeschool in Wageningen doorliep hij met het allergrootst gemak, de Roofbouw was zijn favoriete vak maar ja, daar staan ze hier niet om te springen. Vandaar dat hij in droefenis en wrok als dakloos man naar Amsterdam vertrok, waar hij in natte winterkoude nachten een brug als slaapplek vond aan één der grachten.…

gezicht je doet zo je best te laten zien wie jij werkelijk bent los die kettingen en wees jezelf je bent mooi en ga de weg die jij wil…

wil ik je bloemen steken in je haar Versieren wil ik je met ketting,ring en parelsnoer Maar jij geeft geen ene moer om opschik of versiering Je wilt eigenlijk maar...een ding: bemind te worden.…

Ik kijk je nog na op weg naar je volgende honingbloemenfeest (Foto: Ben Haven - site: vlindernet.nl)…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Als een ketting geketend aan jouw lichaam de rots in de branding, de eeuwig liefde zou ik willen zijn, voor jou Maar helaas Ben ik een plaktatoeage, die na een dag vergaat Ben ik je lievelingskroeg die je na een paar uur verlaat…

De dauw hangt parelen aan takken en aan blaren in kettingen en snoeren; de kusmond van de wind, als hij ze aan wil roeren, doet ze ontstellen, sidderen zonder bedaren en stort ze allen neer, de wankelbaren.…

De veilige haven waar je altijd elk moment aan kunt leggen. Je gooit de trossen los en kiest voor het ruime sop, de ruige zee vol gevaren en onzekerheden. De verbinding via de radar is wat overblijft. Ik wens je een behouden vaart en een welkom voor als je weer terug komt en aanlegt in de veilige haven.…

het is geen huis, nee meer een haven en niet omdat ik kom en ga ik leg ‘r aan, ga er aan land verzand in blikken en in woorden blijf ik komen, zonder gaan bestaan wij immers echt het is een thuis, meer dan een haven en wel omdat ik ga en kom ik blijf vertrekken, maar ook keren leren hoe het ook kan zijn niet te vluchten,…