Alle inzendingen over herfst OR Adam OR bladeren

bomen herfst in aantocht...…

in het bos tussen de dennen staat een huisje heel alleen in het bos tussen de dennen waait een sterke wind in het bos tussen de dennen ziet het bruin van de blaadjes in het bos tussen de dennen zoekt een konijn zijn holletje om zijn winterslaap te doen in het bos tussen de dennen is het HERFST…

bladeren vallen uit als haar verven zich rood de herfst in doen aan bungee jumping aan een elastiek dat terugspringt in de lente er loopt een muts sjaal handschoen door het bos prikt zich aan kastanjes maar raapt bouwt beesten en mensen zet ze met lucifers in leven en vlam paddestoelen trekken als nomaden komen gaan komen gaan laten…

- draagt als 'n stramme vrouw De Herfst zijn lusteloze dagen zonder warmte, zonder kou.…

De sloten zijn bevroren Terwijl de herfst nog aan de beurt was Ik zie gevallen bladeren – Geel, rood, bruin Een enkele groene – In het zwarte ijs gevangen Nerven en randen scherp afgetekend Ongenaakbaar Winter, te vroeg Zeg mij eens, waarom vallen bladeren? Is het omdat de boom ze afstoot?…

typisch herfstgeluid: dorre bladeren onder zware voetstappen…

de herfstbladeren liggen smoezend op de grond tussen de eikenbomen sommige hangen lusteloos rond of liggen besmeurd in de goot komen nauwelijks meer tot leven beroerd door de wind een groot esdoornblad houdt tientallen eikenblaadjes in zijn ban andere vrijen achter een bierkrat op een stiller plekje is gezang hoorbaar het dubbelbeukenbladkwartet…

ingelicht af waardoor er ongedurige ruis ontstaat in het bijeengeveegde kleurenbad sonoor autogebrom wordt hoorbaar onrust gepaard aan bladergefluister: M.E. verschiet van kleur krul je op maak je kleiner de grond in en daar is Openbare Werken met de wagen wezens in oranje hessen slaan zonder mededogen de herfstbetoging uiteen rebelse bladeren…

wind waait om mijn kop houdt niet op niet over wapperend lover tovert grillige vormen afgetopt door daklijst op natte straat verlepte bladeren treuren gehaaste passanten keuren ze geen blik waardig maat voor onverschilligheid ritmisch bepalen voeten vertrappend het wroeten van de hond die herfsttijd pootverheffend van geur voorziet…

waar mijn muts gedaan met warme hand gebreeën voor vorst en winterkou ik wil sneeuw begaan waar dagen zijn gevreeën eeuwen ken ik nu de rouw zie achter muts vandaan een kind op blaren sleeën wel vreemd, hoe kan dat nou ik kleef aan en volg je op je treeën ben ons eeuwig trouw zal naar huis nu gaan we gaan getweeën…

het zijn geen vlaagjes wind die spelen met afgevallen bladeren maar beelden uit voorgaande seizoenen die nog lente dansen in het naar de zomer groenen geen afval uit voorbije tijd maar kleurrijke herinneringen aan toen bomen nog vol hingen nu dwarrelend gedragen en bijeen gescharreld door de droge lucht op hun laatste vlucht…

dansen na het groenen van seizoenen in de boom lichtte mijn kleuren droogde het blad sprak met de wind en wachtte het gebeuren af in een heldere hemel zeilden wolken langs blauw lucht bood het draagvlak vlaagde mijn dag nam losjes afscheid dwarrelde omlaag zweefde heel even voor de landing paraat ik draaide en keerde mijn herfst…

treurig word ik bruin koude velt mijn bladeren sterk blijf ik staan wachten op de winter groen keer ik terug warmte doet mij leven…

Maar angstig is mijn hart, want in mijn aderen Voel 'k 't leven leven, wetend dat ik weg Eens moet, en dat ik mee-weg-dorrend leg Onder de grond, - weg, al die lichte bladeren.…

Nu de herfstwind de geheimen van ritselend boombladeren heeft ontfutseld en ze neergedwarreld zijn soms bijeen geveegd door nijvere handen maar veelal in bossen en parken als beschuttend bladtapijt voor moeder aarde neergevlijd begint hun tweede leven bedekken en verwarmen ze alle geheimen in de grond waar kleine diertjes leven waar…

Vallen de bladeren?…

‘k Verkoop je wat: een bruin kastanje die ik daarnet toevallig vond, een avondzon die traag wat kleur brengt, de herfst die draagt wat weemoed rond. ‘k Verkoop je wat: zomaar een glimlach, een knipoog voor een simpel lied, maar wat als jij nu al die dingen, toch niet als zo belangrijk ziet?…

Maar in de Herfst, bij regenwind - Zeg: heeft er één de moed gevonden - - Ach! 'k weet - ik ben een heel laf kind!…

speelse bladeren verlaten weldra de boom alweer een seizoen…

[Tanka] Op haar bladvorm trots pronkt de Ginkgo in de zon door frisse nachten dra zich voorbereidend op komend gouden hartjestooi. Motto: Begin op tijd aan de voorbereiding van een kleurrijke levensavond!…

De bomen staan in de herfsttijd weemoedig te dromen... Er is een einde aan de zomer gekomen. De verdroogde blaad'ren ritselen aan de bomen. Ze vertellen hun verhaal, hoe ze van de zomer hebben genoten. Hoe de regen over hen heen is gegoten. En van de warmte van de zon die heeft geschenen. Maar de zomer die ging henen... En de koude…

O herfstvertedering in het stille woud, Waar bruine blaadjes rusten op de poel, Of langzaam drijven zonder lust of doel En bomen prijken met het som'bre goud Waarmede 't bos om zomerscheiden rouwt,— 0 bruin-bestrooide lanen, leeg en koel, En vale bermen, kalme mijmerstoel, En blaad'renweb, waardoor de hemel blauwt! Sterf rustig, zomer, prijk…

De takken zijn dun, Ik ruik de run Van de eiken, - De berken zijn wit, Op een bank zit Ik te kijken. Daar klautert het licht - Wat mooi gezicht! - Door de takken naar boven: 't Is allemaal louter Goud, o! je zoudt er Wel van willen roven! De wind zit in de Gele linde Wat te vertellen, - Kijk! die kastanje: Daarvan kan je…

De bladeren zijn gevallen, 't Is een gekleurd tapijt. Ja, de zomer zijn we kwijt!…

een verkleurend blad bomen sluiten hun poorten geruisloos vallend…

Met je pracht aan warme kleuren weet je stad en buiten op te fleuren, de diepste tinten oogstrelend mooi die de wind speels door de lucht verstrooit en als zwevend blad in groten getale dwarrelend naar de grond laat dalen Genietend struin ik door het bladertapijt van jou, mijn geliefde herfsttijd…

Het bos was dit jaar vroeg van de partij Eind maart stonden de bomen reeds te meien De sneeuwklok was met krokus aan het vrijen En vogels maakten al een hoop stampei Nu valt het blad, zo gaan gewoon die dingen Al bijna tijd om 'Autumn Leaves' te zingen.…

Op een kleurrijk pad kraken droge bladeren onder mijn voetzool.…

als jij de bladeren rond laat vliegen strooi ik wat herfst in je haar een schuine zon straalt kale takken er hangt wat valse schaduw daar toch tippen vingers nu al naderende kou het zomerbruin kleurt zacht van wit naar blauw nog geuren laatste vruchten strak het blauw en droogt want onder herfstig loof wacht leven op de lenteluchten…

soms dwarrelt een blad in eigen ritme kleurt zich wat apart daar waar veelheid onze blik niet meer kan richten steelt zij toch mijn hart in het herfsttapijt vlijt zij zich neer in een merkwaardig onderscheid domineert patroon met haar wil ik verschoond van kou tot aan de lente rusten…