Alle inzendingen over herfst OR avond OR melancholie

Geef mij de stemmen van die hier waren de lach van hen die nu niet zijn. Gedachten waar wij naar konden raden of lezen in spiegel van hun ogenschijn. Zachte bries die wij voelen als nog strelende adem die ons bemoedigend troost verzachtend leed en pijn. Geef mij hun beeld alsof ze naast ons staan zodat ik kan vertellen hoe graag…

Melancholie was ooit een ziekte. Zwarte gal. Doodsdrift. Zwaarmoedigheid. Soms voel ik me zwaar te moede. Door teveel tobben. Door teveel doen. Door teveel eten. Zwartgalligheid bestaat nog steeds. Een aandoenlijke aandoening is het. Een teken van leven.…

de duif vermoedt de avond in zijn roep en rekent op de morgen hoor je hoe stil het is in mij de avond valt steeds minder klinkt mijn roep om jou…

Vallende vlinder opgeslagen souvenir op een droge plek.…

Momenten waarop ik kan zwijmelen in verdriet Intens verdrietig zijn en ondertussen zo ontzettend gelukkig omdat ik iets voel Niets voelen Leeg en verdoofd zijn, geen kant op te kunnen en vastgeroest in je hoofd In zijn patronen Of die van haar Verdriet is prachtig Verdriet is genieten Huilen is fantastisch en pas wanneer mijn gezicht plakkerig…

Melancholie.…

Zover weg strandt de passie in herinnering langs de kustlijn geschreven als teken wat overspoelt door deining van weemoed. Elk woord dat op cadans de poëzie erkent door de melodie van onze favoriete band dat tijdens het dagdromen mij aanmoedigt. Door schittering van sterren benoemen kan ik alleen de verlichting verwoorden door de…

Melancholie van scheiden en hervinden, Stadig verliezen en verloren gaan, Van binden en gebonden zijn; beminden Aan dood en leven eeuwig af te staan, Hoe komt ge mij, waar bitse winterwinden Hun ijzige gesels op de woning slaan, Door leed geboog'ne en door liefde verblinde, U weer te melden met Uw oud vermaan!…

Het leven van een vrouw bestaat uit wachten Om nu en dan waar nodig in te grijpen Verlangend naar de tijd van vóór het rijpen De kindertijd, zwemmend in droomgedachten En in een zee van tijd en fantasieën Verkaveld niet, compleet nog, androgyn Nog niet geplaagd door hoe zij wordt gezien Door mannen en hun ideologieën Vasalis voelde al haar…

Weemoedig staart ze naar haar handen, handen die troosten, handen die zorgden, handen die kookten, handen die streken. Waar waren ze ook weer voor? ze friemelt met een zakdoen, strijkt haar rok glad, kijkt schichtig om zich heen, om vervolgens weer te blikken op die doelloze handen! Handen die ooit nooit stillagen maar nu alleen nog: rusteloze…

Steeds sneller gevangen in de jaren, nestelt melancholie in de versleten kaders van de ziel, raakt zwanger van een ongeëvenaarde zachtheid Gouden tonen vloeien weg als de oude troubadour wedijvert met z’n melodieën, die z'n tijd en tonen verzwijgt, verrukt was van het fluwelen tokkelen op de snaren van het beminnen.…

verzuilt in melancholie emoties die me de grond in trekken gevoelens die bedwelmd worden meegesleurd door de zware stroming van de zee totdat ik opgeslokt word door de fouten die we door de vingers zagen En nu als een anker om mijn enkel de dood zegeviert…

De melancholie dat de aarde wel klein is -- maar onze ziel niet.…

Je zei toch herfst? Ach ja, de mooie kleuren, het roestbruin en het geel, het donkerrood der eikenblaren, de wind, de mist, de plotse regenvlagen, de specifieke geuren van november, de innigheid der avonden. Je zegt het wel, maar sta me toe, verdomme toch, wat raakt het mij.…

De bomen staan aan de kant van de stroom in de vroege herfst te dromen.... Hun schaduwen rimpelen door de zachte wind in 't water.... Het wordt al later op de dag. 't Is bijna avond! Voel me gelukkig dat ik hier van genieten mag!…

Heerlijk die wind, het is nog herfst, heerlijk die regen, nog steeds is het herfst, heerlijk die storm, het is herfst, maar best fijn als je kunt luisteren naar de storm in het midden van de nacht! Bevoorrecht en dat, terwijl het nog steeds herfst is!…

De e’s vervlechten lettergrepen De preherfst keert de levenssfeer En neemt begeesterd het beheer Gereed meer regen te verslepen Klef dwepen weken met de e Het snelsennet kweelt lekker mee…

Het leven is een tranendal En in de herfst dan nog het meest.…

En een seizoen lang werd het avond. En toen - het hart hoog op de wind - verlangen zich bezeerde aan begeerte, hoe lief had ik dan niet dat feestelijk verlies, alsof een hartstocht mij verloren blies, al werd ternauwernood gezoend de monstrans van één enkele mond. En elke avond werd het herfst.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

De avonden donkeren al. dit is het regenende jaargetijde waarin wij haar eenmaal ten grave droegen; ook toen sloegen de bladeren en de regen over de paden en de zwarte wegen en het woei duister in de donkre groeve. alleen was het toen vroeger herfst en droever.…

Voor M. L. R Wat hebben wij ontzettend veel gemeen De zware, onderdrukkende gebeden Wat wij met onze knuffelberen deden De kleine dorpen, God die niet verscheen Een dierbare die op een dag verdween De plannen om te vluchten die wij smeedden Wat hebben wij ontzettend veel gemeen Een keel tot aan de rand gevuld meteen Toen bleek dat Sint…

De herfstvakantie is voorbij vandaag En ieder heeft dus lekker uitgeblazen. Maar nu begint het najaar zelf te razen En grijpt ons zeer stormachtig in de kraag. De zomertijd is niet meer terug te draaien. Er is geen houden aan. Dus laat maar waaien.…

tussen gras onder berk verscholen ontluikend de witte hoed, zachte schubben boven de licht gekleurde tepel de gesloten onderkant draagt mysterie zwarte magie voor later...nog twee dagen...? jonge hoeden voorzichtig gesneden knoflookboter in de pan, zacht beroerd met inkt het recept geschreven..…

Wanneer de blaadjes vallen worden mensen lankmoedig het rood-groene tapijt wat geurt naar herfst roept weemoed op maakt mensen depressief Wanneer de blaadjes allemaal gevallen zijn, zijn er vele mensen, die niet meer " onder ons zijn" door de herfst, sloeg de weemoed en depressie toe Genadeloos.…

De herfst regeert weer met bedrukt geluid Het hemelwater kletst op grond en daken Wind giert langs huizen, bomen kraken Nog even maar, dan is het daarmee uit Bij vette pech treurt elk seizoen hier later Als woest of zacht geklots van poolijswater…

Aanbeland in de herfst, lopend naar de winter van ons tijdelijke bestaan hier op aard denk ik; alles, maar ook alles Was het me meer dan waard! Dus herfst kom maar op, winter pak me maar, het kan, het mag en ik zal ‘t ondergaan In dit mooie aardse wereldse bestaan!…

Melancholie en mislukte aardse dromen, Simon Carmiggelt kon ze met Een mooie 'kronkel' belonen.…