Alle inzendingen over herfst OR kil

bladeren ruimen het gazon bemesten verzorgen van tuinen doen wij als de besten met de herfst in het land treden we nu best in actie alle rommel langs de kant werk voor gans de familie het plankier wat schuren met zeep of bleekwater het groen van de muren geen zorgen voor later iedereen is druk in de weer vele handen maken…

Het licht, het licht lijkt zachter te schijnen. Zachter, zou vriendelijker kunnen zijn. Maar minder warm, buiten tenminste. Zou de zon .. even rust willen nemen? Trekvogels vliegen ‘s nachts over blote bomen en pas gevallen bladeren, willekeurig verspreid over het koude gras. En wij dromen als die vogels vliegen van warme zomers.…

Geuren en kleuren steeds weer een ander accent de pracht van de herfst Kleurrijk geritsel op de tonen van de wind klaar om te zweven Rijzend uit de grond als een blinkend schoon sieraad draag je het najaar…

bomen snoeien kil de lucht in stukjes avondrood vol ontwaakt de maan…

Een zwarte ruimte, leeg, kil en koud. Daar zal je blijven, oneerlijk, oneerlijk is de dood.…

Beschermd vals roofdier Moord wapens aan de slag Kil koel omgebracht…

De herfst is er weer Alles is aan het rotten De herfst is er weer Depressies, koude botten De herfst is er weer Ik moet het ergste vrezen Een eikel op m'n kop Een teken van het Opperwezen.…

Dan is het herfst. Vloog de bonte kraai over het dak? Dan is het herfst. Zaten de blaren als vanen aan de takken? Dan is het herfst. -------------------------------- uit: Verzamelde Gedichten G.A. van Oorschot, Amsterdam…

Wat willen we in onze herfst gaan doen? Wat laten?…

De zomer brengt ons bloemenpracht, de herfst vruchten om te oogsten, om na de winterstilte voor bezinning, in de lente met vernieuwde geestkracht, op te bloeien, mooier en sterker, als de vuurvogel uit zijn as. Wat niet meer groeit, vernieuwt, en bloeit weer op.…

en ook deze herfst zal voorbijgaan...…

dagen in een witte kamer strak steriel en kil verre voetstappen verwarmen je verschijning ontroert…

Het is kil.. En ik lig daar. Tussen de scherven van mijn leven.. En heel even.. Zie ik hoe gelukkig ik ben geweest..…

de herfst en dus opzij?!…

zwijgend lief naast elkaar zwijgend diep voor elkaar zwijgend stil met elkaar te lang te kil zonder haar…

Lange druilregen benevelt kil, maar fijntjes de zachte winter, die vroeg wordt opgeluisterd met een veld gele krokus.…

Al was het nogal kil, ik bleef genietend staan. Rondom mij was het stil en helder scheen de maan. Vandaar mijn manebril.…

mooie herfst mij nog vertellen wat ik nog niet weet; op mijn levenspad bijna op m’n verst voel ik immers de herfst ben met haar omkleed…

herfst kiest zijn kleuren van een somber palet waar een schilder van licht zich juist tegen verzet een blauwdruk van herfst met verlies van het blad en al wat je ooit aan geluk hebt gehad de pijn van de herfst met de kleur van voorbij de geur van geweest en het verval van nabij…

herfst kiest zijn kleuren van een sober palet waar een schilder van licht zich juist tegen verzet een blauwdruk van herfst met verlies van het blad en al wat je ooit aan geluk hebt gehad de pijn van de herfst met de kleur van voorbij de geur van geweest en het verval van nabij…

van een vlucht wijde kranen trekt de mist tovert een blinkend zilver langs duizenden draden, die deinen op zachtgroene jade van laat, maar mals herfstgras hoog in de wolken hoor ik mijn buizerd zacht miauwen, ik zie de lage zon en ik weet, het is nu herfst, echt herfst…

Warm zijn haar tranen toch is ze omringd door onrust alles om haar heen voelt kil. Diep in haar is het verlangen zoeken naar rust en warmte die ze maar niet vinden kan.…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Je ogen vallen dicht en het wordt nacht koud en kil.…

Een helgroene wei en toch regen ook diep in mij de schapen verbergen zich de iris kleurt geel aan de vijver wat is de zomer kil als jij er niet meer bent.…

stil de nacht van kil en donker waar het oog geen licht meer ziet dat je morgen niet weer binnen sloffen zult begrijp ik niet…

Het voelt zo koud, leeg en kil zonder jou Het kaarsje in mijn hart zal altijd voor jou branden Liefdevol blijf ik jou in gedachten omarmen…

Iemand zei: ‘Die herfst? Als je het mij vraagt, mogen ze hem overslaan, maar niemand vraagt het mij…’ En ik? Ik kijk melancholiek die goudomrande wereld aan en voel: die herfst, die hoort erbij.…

hoe zacht de herfst kan zijn alsof hij nu alleen voor mij is de blaadjes neergevleid met harmonie in kleuren en aarzelend het strelend zonlicht op mijn huid zo zacht de herfst en jij…

prachtige kleuren doen mij beseffen, dat ik hou van dit seizoen…