Alle inzendingen over herfst OR koud OR rood

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

De herfst is gekomen als immigrant, die zich tot aan de winter vestigt in ons land.…

Nu wordt het herfst. De bladeren bruinen al wat aan de bomen, langzaam, blad na blad. Het wordt al koud en nat. Nog even kleurt het goud, nog even hoor ik vogels zingen. Maar in dat 'even' gaat het wringen, want vogels, bomen, worden eigenlijk niet oud.…

Het is weer herfst, tijd van de bladeren die verbranden: de natuur de regie. In het vrome spoor van de vaderen gloeit de as van de oude religie nog rood na van het aardse hellevuur dat de hemel de seizoenen bevocht, maar smeulend in miljoenen stervensuur Gods jaargetijden niet verbannen mocht.…

Uitgewaaid, met rode wangen huiswaarts keren om dan weg te dromen bij een knetterend haardvuur verstrengeld bij elkaar. De herfst is daar.…

Bij de buren openbaart de herfst zich rood in appelbomen. 't Lokt hem naar buiten de fris ijle lucht verspreidt een spoor van kruidige geuren zo spreekt de herfst van tijdelijkheid ook in zijn leven. Melancholie overvalt hem waar is de tijd gebleven.…

in rode schijn gevangen door de lage zon tonen bladeren hun afscheidsgloed doen zich een laatste maal tegoed aan licht en warmte in dit teer moment kort voor de val geeft herfst zijn stervensgroet…

De herfstvakantie is voorbij vandaag En ieder heeft dus lekker uitgeblazen. Maar nu begint het najaar zelf te razen En grijpt ons zeer stormachtig in de kraag. De zomertijd is niet meer terug te draaien. Er is geen houden aan. Dus laat maar waaien.…

Langzaamaan, gaan we op Herfst aan, worden de avonden korter, de dagen eveneens, maar het geeft niks want ineens: komt de zon terwijl het giet en ik kijk omhoog, warempel een pracht van een regenboog. Heerlijke woeste ongrijpbare Herfst…

tussen gras onder berk verscholen ontluikend de witte hoed, zachte schubben boven de licht gekleurde tepel de gesloten onderkant draagt mysterie zwarte magie voor later...nog twee dagen...? jonge hoeden voorzichtig gesneden knoflookboter in de pan, zacht beroerd met inkt het recept geschreven..…

De herfst regeert weer met bedrukt geluid Het hemelwater kletst op grond en daken Wind giert langs huizen, bomen kraken Nog even maar, dan is het daarmee uit Bij vette pech treurt elk seizoen hier later Als woest of zacht geklots van poolijswater…

Aanbeland in de herfst, lopend naar de winter van ons tijdelijke bestaan hier op aard denk ik; alles, maar ook alles Was het me meer dan waard! Dus herfst kom maar op, winter pak me maar, het kan, het mag en ik zal ‘t ondergaan In dit mooie aardse wereldse bestaan!…

Zachtjes wiegen op de wind, kijken met de ogen van een kind; de herfst weer voelen in de lucht en weten dat het goed is zo. Geen grootse dromen dromen maar mild worden als de kleuren die in goud en rood de bomen sieren.…

avondzon streelt de bomen en enkel mos zwerft over de grond blaadjes dwarrelen verbergen het rood van de herfst sommige zijn wat kil en dor slenteren maar wat door de wind verspreiden het begin van een fijne lente…

Er past daar rouw als herfst voor de zwarte esdoorns uit zwevend zaad ontstaan zodat het op kan houden roekeloos en geschift te zijn Zonder haar geen zin meer kunnen vinden in zonder haar verder gaan geen rode draad van jaargetijden bij zonsopgang en ondergang…

het is winter; de herfst gefileerd van de laatste zomerse resten tot op het koude bot dwalen we rond in onze geest en zonder richting laten we onze gedachten de vrije loop op zoek naar warmte en verlichting.…

De wind is koud en winterdagen dwarrelen, fluisteren als droge bladeren. Ik herinner me opeens onze wandelingen in Parijs, de boulevard, de Seine, het jubelen van de felgekleurde herfst onder onze voeten. Waarom zijn we toen niet verder gegaan? Waarom moest het begin gelijk ook het einde betekenen?…

Langzaam trekt de zomer haar groene kleed weer uit en verwelkomen we de herfst die zal schitteren als een prachtige bruid gehuld in goudglanzend rood en okergeel getint brengt ze ons in vervoering met haar kleurenpracht tot ze haar kleed voorgoed laat vallen dat verwaait in de wind en ze de aarde bedekt met een zacht bladerentapijt dan…

Het is rood Rood betekent veel In de liefde tot pijn Maar rood blijft rood Rozen op Valentijn Rood als je verlegen bent, Maar ook rood van binnen Als je verliefd bent Vroeger was het zwart, Maar toen ik jouw ontmoette Veranderde deze kleur Naar mooi en fel rood Het leven had weer kleur De liefde gaf dit weer Via de gebaren die we…

Nu dat zij weg is Is de herfst nog steeds rood Maar zonder betekenis Onweerbaar brandt de minnepijn En schept sprakeloze spanning In het donkere hart Onder een kleed van zwarte vodde Kruipt hij weg en hoort de meeuwen schreeuwen Maar nu zonder betekenis.…

Mooi is het, tenslotte is het herfst en dan zijn ze er gewoon. "Klein, groot en rode, dat zijn de mooiste!" zeggen ze. Paddenstoelen in of op het mos zijn ook bijzonder. In heel veel bossen kom je ze tegen, een mens wordt er blij van om ze te zien.…

Kortstondig maar mooi, de herfst vandaag. Koud voor mij, maar de kleuren zie ik graag.…

De sloten zijn bevroren Terwijl de herfst nog aan de beurt was Ik zie gevallen bladeren – Geel, rood, bruin Een enkele groene – In het zwarte ijs gevangen Nerven en randen scherp afgetekend Ongenaakbaar Winter, te vroeg Zeg mij eens, waarom vallen bladeren? Is het omdat de boom ze afstoot?…

Schimmen van mijn hart zijn als esdoornbladeren in de herfst. Eenmaal per jaar rood en de rest van de tijd groen. Hun kleuren bijna eentonig op dat moment na. Zo'n schim van mijn hart is een verlangen Een verlangen dat komt, verandert en weer komt Zoals deze bladeren in de herfst, zo zijn de schimmen van mijn hart.…

De rode paddo's met hun witte stippen Zijn nog maar met heel weinig in 't land En dat is onvoorstelbaar balen, want Die zijn nou net zo fijn om op te trippen! Een vliegenzwam ontraadselt veel geheimen Bijvoorbeeld hoe je herfst kunt laten rijmen…

de herfst is mooi en warm kleurt in tinten rood en zwamt hier en daar in stoelen een elfenbankje voor mijn lief ik zou zo graag de winter overslaan direct door naar de lente met dat onmetelijke groen in miljoenen nuances niemand in de kou laten staan…

niemand of niets treedt de dood mooier tegemoet dan de herfst een boomblad verkleurt van groen geel rood naar zwart en als het blad al niet gevallen is valt het voor dood neer na nog even al het kleurrijks te tonen wat het leven hem ooit bood…

Zomaar op de weg terwijl het even stil is een rode vlinder * Bos langs de snelweg verziekt door uitlaatgassen het ritselt somber * Zilveren tuinen aarzelend, dun winterlicht doorbreekt dichte mist * Hoog bloeiende bloem rode zomerdahlia bloeit mee met de herfst * Lieveheersbeestje doorbreekt zijn zacht geschuifel heeft…

ik droom jou rode bladeren in de wind surreëel tegen het wit van de lucht als vogels die kwetteren in de herfst alsof het zomer is verdrijven ze het blijvende gevoel de diepe tonen gekerfd in een hart gespleten door tegenstrijdigheid tegen de tijd dat onze tranen zijn verdampt ben jij nog hier en ziet mij zoals ik ben als…

Het laatste geflonker Der zonne ging ter rust; De beek is door ’t donker In sluimring gekust; Maar ’t zwijgende duister Toont lieflijke pracht: Want de aard groet uw luister, Vorstinne der nacht! Geen nevelen betrekken Uw Goddelijk schoon; Geen schaduwen dekken ’t Azuur van uw troon. Vol glans zijn de blikken, Waarmee ge op ons staart…