Alle inzendingen over herfst OR natuur OR seizoenen

De zomer van 2013 ligt nog vers in het geheugen waarvan we hebben genoten met volle teugen dat de wereld groener was dan groen met haar zonnelicht de hemel zo blauw haar bloemenpracht en de vreugde die ze bracht en nu... genieten we van de mooie herfst dat prachtige seizoen…

je herfst in roodgeel nazomert loom het groen werd jou door kou teveel glooit tapijt op moeder aarde beschermt de wortels die hun voedsel daar vergaarden kleurt de oogst van dit seizoen en met jouw vruchten zullen wij het deze winter moeten doen…

de zomer leent zich niet voor een gedicht met diepgang wat ik schrijf blijft luchtig en heeft weinig om het lijf natuurlijk het is het seizoen hoor ik alom maar voor de dichter blijft het behelpen…

Blad dwarrelt omlaag groen is veranderd in bruin eens dwarrel ik mee…

het is de vergankelijkheid die vat krijgt op m'n gemoed kleuren van de herfst maken ruim baan voor melancholie als ik iets weg slik besef ik dat de tijd van gaan is gekomen seizoenen komen en gaan telkens sneller dan voorheen en wij schikken ons in het lot…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Pril in de herfst Nu, begin van dit seizoen Zie ik heel fraaie bloemen in hun fleur rijke doen Dieper van kleur krijg ik ze op de lens Net voor de bonte avond beleef ik het intens Zo is het een feest om met het hof van heden die kleurrijke gaarde vol bewondering te betreden…

In de herfst van het leven vallen de bladeren alle seizoenen, laat de meedogenloze zwaartekracht de schoonheid genadeloos vallen, tot humus vergaan. Om in een volgend leven pas weer op te staan.…

De herfst regeert weer met bedrukt geluid Het hemelwater kletst op grond en daken Wind giert langs huizen, bomen kraken Nog even maar, dan is het daarmee uit Bij vette pech treurt elk seizoen hier later Als woest of zacht geklots van poolijswater…

Buiten gaat de natuur haar gang Bomen worden kaal, Vogels kwetteren en fluiten Ieder seizoen haar eigen verhaal Binnen gaat de natuur haar eigen wil En ik ben bang Pijn legt me lam Zoals de vogel floot ik elke dag Het is al maanden stil…

Jawel, de herfst heeft de natuur gevangen - En toch staar ik afgunstig naar mijn tuin. De herfst komt immers alle jaren weer, Maar in ons leven komt hij maar één keer.…

Jawel, de herfst heeft de natuur gevangen - En toch staar ik afgunstig naar mijn tuin. De herfst komt immers alle jaren weer, Maar in ons leven komt hij maar één keer.…

Ik kijk nu eens goed om mij heen en zie een wereld vol met kleuren vogels die fluiten, ik ben niet alleen de natuur geeft aan mij haar geuren het laatste seizoen kan lang duren daarom geniet ik volop van het leven ik tel niet de minuten en de uren want God heeft mij het leven gegeven.…

Ze hingen, het hele seizoen hielden stand tijdens de hitte net als hun takken dat wel deden maar nu, zonder te uit te wijden is daar de herfst, met vallend gebladerte zelfs de regen komt eraan maar wat me toch het meeste boeit is: om hun as draaiend, vallen ze neer.…

Herfst is jouw seizoen het lichaam moet nog wennen tenen en pinken krommen zich ik wacht op de groene scheuten of het sluiten van de bast wil deze winter beter overleven bevoorraad met trossen bananen en zo krom zijn en jij zo zacht met al die watten in jouw hoofd het lijkt alsof je jonger wordt…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

herfst domineert in mozaïek van seizoen en viel met de deur in haar territorium met een barbaars temperament groef ze zomer uit met zongoten energie de tastbare warmte werd door haar donkerte toegedekt haar passen zijn gezet in een zuiging van fluweel in haar stopbewegingen van najaarswaaier zet ze zomer in een ingescheepte stilstand…

Zomer duurt een maand, herfst kent vele jaren, een winter duurt een eeuw, sleur vertokkelt zich in schijn, onderdrukking van een geeuw na het strelen van de snaren gaat het seizoen weer verharen, refrijn laat zich niet bezingen in de roerige staart van Maart, is de toekomst niet te ringen.…

onverschillig de bomen doch de eerste vallende eikels maken het verschil in een aflopend seizoen 'alles wat valt' heeft zijn tijd gehad mompel ik zacht herfst zucht als een kille afmaker door de kruinen van de bomen regenval maakt met gevoel voor drama het plaatje compleet voor een foto in zwart/wit…

de herfst gaat op aan vallend blad 't seizoen vergrijst in koude nevel het geeft de dichter iets van wrevel te weten hoe de tijd verstrijkt maar ach de kleuren inspireren en geven zin aan het bestaan dus rest het leven met de waan... het zal ooit weer ten goede keren…

Ja ik ben het ik ben er hier op deze wereld ik kijk en geniet slik en heb verdriet ervaar het leven voor of tegen herfst? ik hou van jou jij bent hoe ik me voel vandaag mooi morgen verdrietig klein en nietig herfst? één van de vier maar voor mij ben je de mooiste een seizoen van gevoelens pret en vertier herfst?…

jij spreekt al zolang blijft de oude al zwijg ik vaker in de herfst vlucht weg voor mezelf om te genezen de herfst verkleurd mijn voeten, handen, mond en ogen ik zal dit seizoen weer overleven ink letters als een gebed op het ongemak van ziekte soms zwak, na al dat tobben kom ik steeds weer bij jou ik hang aan ’t oude of het nu gaat…

vergeef me bladerloze zomers vergeef me eeuwige herfst wortels schieten soms verder dan takken reiken niet altijd vergeef me de speling van mijn natuur…

Zo heeft de natuur nimmer rust Haar energie wordt nooit uitgeblust Van jaar tot jaar, al eeuwen lang Zingt zij haar onvolprezen scheppingszang!…

ik heb in het gras mijn wapens gelegd en mijn wapens gaan geuren als gras ik heb in het gras mijn lichaam gelegd mijn lichaam is geurig als hout bitter en zoet dit liggen dit nietige luchtige liggen als een gele foto liggend in het water glimmend gekruld op de golven of bij het bos stoffig van lichaam en schaduw oh grote adem laat de stenen…

Wat is de aarde toch een lege plek wanneer de middag grijs en koud als versteend staat in de lenteknop een jonge tak staat in de lenteknop wat zijn de dagen arm maar teder wat is de aarde toch een lege plek wanneer de middag grijs en koud als en april zijn eigen weg gaat ------------------------------------ Uit: 'Van gelijke duisternis…

ruik de stilte in de morgen kleur de bomen lentegroen laat lammeren geboren worden want er is zoveel te doen kus de sterren in de hemel ruik de bloemen in het gras schilder zonlicht in de ochtend wou dat het al voorjaar was…

De frisheid in je longen is van damp, is van dauw Morgen door merel bezongen Wij samen alleen tegen kou Een uur overdag, een avonduur, een uur nat, een uur droog maakt je vrij, opent wegen Geen grens, deur of muur De akker glanst in gloed van avondrood en zomerzwoel Schemer door reebok begroet We weten: straks is het koel De lucht…

-ode aan een viooltje- niet te geloven hoe jij in die smalle ruimte tussen twee plavuizen jezelf naar boven stuwt een schamele plek in het zonlicht bevecht waar jij zo fragiel als je bent de kunst van overleven verstaat waarom je hier elk jaar weet te ontluiken, zo trouw je stekje vindt zolang de zomer duurt zo sierlijk…