Alle inzendingen over herfst OR schijnen OR verdwijnen

ben bang voor het donker in woorden ze horen niet thuis in onze relatie wij zijn al zo ver van huis kom laat jouw zon ondanks wat wolken weer schijnen nooit zal ik verdwijnen ben er in iedere ochtend die komt…

grijs sombert de dag maar de lente vonkt nog in je ogen een mysterieuze twinkeling van energie en kracht die kleurt als je lacht dan lijkt de zon voor even te schijnen uit een klarende lucht om in een zucht ook weer te verdwijnen als buiten de regen gutst…

Jarenlang vergezeld door de schijn slechts zichtbaar voor hen die het waagden te verdwalen in de onmetelijkheid van mijn ziel maar hopeloos verstrikt raakten in de spinsels van mijn brein Onvermoeibaar probeer ik letters te vangen maar mijn woorden verdwijnen onafwendbaar in de kieren van mijn leven.…

Heerlijk die wind, het is nog herfst, heerlijk die regen, nog steeds is het herfst, heerlijk die storm, het is herfst, maar best fijn als je kunt luisteren naar de storm in het midden van de nacht! Bevoorrecht en dat, terwijl het nog steeds herfst is!…

De e’s vervlechten lettergrepen De preherfst keert de levenssfeer En neemt begeesterd het beheer Gereed meer regen te verslepen Klef dwepen weken met de e Het snelsennet kweelt lekker mee…

De zon die mij verwarmt op deze nieuwe dag die de kilte van mijn dromen weer zal laten verdwijnen. De zon wijst me steeds de goede weg als ik verdwaal in het donker waar alles in woorden is verstild. De zon zal nu ook voor mij gaan schijnen mijn onrust voorgoed laten verdwijnen zodat ik rust in mezelf vind…

Dat we in vrede willen leven, dat geweld moet verdwijnen, dat we dit elkaar willen geven. En de zon begint te schijnen.…

Als ooit de vogels niet meer vliegen En wind de bomen niet meer doet wiegen Als ooit moeder aarde zal verdwijnen En de zon niet meer wil schijnen Als ooit de zeeën verdrogen tot woestijn En er geheel geen liefde meer zal zijn Dan pas, lieverd, moet je weten Dan pas zal ik jou kunnen vergeten…

ik schijn in het verdwijnen mijn laatste zon heb nog een aantal planeten als zegen weg te geven een universum vol onbekend leven in de theatrale afscheidsregen heb te veel gereisd om de man met de zeis te ontlopen zag hem in de ruit hij lachte in verwelkomen ook mijn dromen logde ik uit…

Neem me in je armen alleen jij kan me warmen mijn hart ontdooien dat een beetje was bevroren til me over de hoge rand naar de goede kant laat het eenzame diep in me voorgoed verdwijnen zodat er weer licht in mijn hart zal gaan schijnen.…

Als het kon zou ik de zon voor jou laten schijnen je hart verwarmen zodat het niet meer koud zal zijn. Als het kon zou ik de zorgen voor altijd laten verdwijnen kan ze alleen met je delen het verdriet helpen dragen.…

wanneer opnieuw een mens je verlaat en stilte je bedekt dan is het alsof de zon nooit meer zal schijnen de eenzaamheid een krater slaat dat gat zal nooit meer sluiten de pijn niet meer verdwijnen en het gemis vreet zich een weg door de paden van herinnering naar buiten en ik huil…

ik teken net het nieuwe jaar in prille lijnen weet dat lente zal verschijnen maar de takken zijn nog kaal somber is de lucht het licht is nog tekort om warme zon te schijnen maar waar ik stop knopt al een blad dat wacht op het winterse verdwijnen…

Wees niet verdrietig Jij kleine meid Je zorgen verdwijnen Als de bladeren in de herfst Zoals de sneeuw in de winter De bloesem in de lente En de warmte in de zomer Wees niet verdrietig Jij kleine meid Je zorgen verdwijnen Weldra dans je in de regen Schaats je op het ijs Pluk je bloemen in de weide En zwem je in de zee Zoals je ziet…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

En in mijn dromen is de zon aan het schijnen. Toch kan er een tijd komen waarin alles zal verdwijnen. Het is hier donker en koud. Ik kom nooit meer vrij door wat er is gelogen. Ik heb het leven toevertrouwd. Dat was dom van mij, was ik maar weggevlogen.…

O, wat zou ik Annie met de big boobies nog graag eens zien Ze was zo mooi, zo prachtig en nog maar zeventien Als ik haar zag was het net of begon de zon te schijnen Maar ach, de Viagra deed het licht uit mijn ogen verdwijnen (Volgens nieuwsberichten zou het slikken van Viagra blindheid kunnen veroorzaken.)…

Wijs haar de weg naar het licht geef de toekomst een gezicht laat in haar hart de zon schijnen. Draag haar last van een grijs verleden, over de drempel zodat de schemer kan verdwijnen. Breng haar terug naar het licht de maan zal voor haar buigen als ze weer zal dansen in de zon.…

hoe voelt het als de zon niet meer wil schijnen zal dat bloemen doen verwelken en andere zorgen niet verdwijnen hoe voelt het als golven niet meer willen rollen de maan langzaam wordt vermoord wij te veel met ons laten sollen hoe voelt het wanneer mensen er aan onderdoor gaan daar zij er geen heil meer in zien heb je daar wel eens bij…

duisternis het nachtlicht waakt wel, maar vergeet te schijnen snel verdwijnen binnen slaap een wijde gaap en dichte ogen mogen geen verklikker zien mijn huivering eet angst mijn hart de mooiste uren maar wat naar is, duurt het langst en ik ben bang…

ik vlaag een sterrenstreep naast wat er is geweest geboren in een veeg van wolken kolken wij de maan zij schreef in schijnen af en toe verdwijnen maar haar golven maakten alles waar je glinstert weer jouw stille kou mag ik warmen in onze sterrenarmen…

Ter nacht lokt de Avond met haar gouden schijnen, Ten winter Herfst met gouden kleuren-pracht. Elk doet voor ons haar zwart een tempel schijnen, Waarin een godheid onze aanbidding wacht. Zó, tintend 't Voor en 't Na met wondre verven, Wijdt Tijd geheimnisvol 't ons naadrend sterven.…

Zomer duurt een maand, herfst kent vele jaren, een winter duurt een eeuw, sleur vertokkelt zich in schijn, onderdrukking van een geeuw na het strelen van de snaren gaat het seizoen weer verharen, refrijn laat zich niet bezingen in de roerige staart van Maart, is de toekomst niet te ringen.…

In de herfst van je leven, wanneer die precies begint dat weet ik niet, krijg je te maken met liefde, ellende, smart en ook veel verdriet, want in de herfst van je leven verdwijnen de vrienden voorgoed en niet meer "voor even", je moet ze laten gaan, omdat ze het leven laten, voor wat het is.…

Mijn liefde voor jou zal verdwijnen, door de jaren heen zal 'hij' op een ochtend, pril als een bloem in de ochtend dauw verdwijnen als een wolk zo grauw. Omdat jij mijn liefde onbeantwoord laat, mij onbemint laat.…

Zal met ons samenzijn ook je warmte verdwijnen Zal de kilte van je ogen de stilte onderlijnen Zal de mist duister hangen over de weg die wij reden Of zal je mond nog lachen om mij en ons verleden Zal met ons samenzijn ook de verbondenheid vervagen Zal je langzaam vergeten wat we ooit in elkaars ogen zagen Tot geen gedachte nog een…

De één na de ander verdwijnt als met de Noorderzon. De zon als enige alleen maar aan de horizon, maar klimt elke dag opnieuw omhoog.…

onder loden luchten dwars door velden van knoop-en duizendblad sporen op stalen banen lange treinen een spoorslags verdwijnen naar Asgrauw-land waar het pokdalige gezicht van de dood loodwit aan prikkeldraad hangt…