Alle inzendingen over herinnering OR gedachtenwereld OR voorbij

Pluk de dag, want voor je het weet: is het avond!…

Een stapel dagboekjes bladzijden ritselen de jaren aan mijn oog voorbij. Ik glimlach om de tijd dat ik gisteren nog ‘achterdag’ noemde en de inrichting van de speelhut mijn enige zorg was. De brok herinneringen vloeit in tranen, want alles gaat voorbij; Morgen is vandaag achterdag.…

het voelt alsof het gisteren gebeurde de herinnering voert mij naar het verleden waar mijn jeugd naar onschuld geurde die onschuld is verdwenen met de jaren een heel leven gaat voorbij aan mij terwijl ik bezig ben om de woorden te vergaren is er weer een half uurtje voorbij…

Ik keek in zijn ogen zag de zon op zijn haar een vage herinnering gleed even voorbij Toen was het stil alsof de bomen gevallen waren en de aarde niet meer ademde…

de klok kruipt in stilte van alleen zijn wacht sprakeloos met lege stoelen vol herinneringen houd mijn hand vast nu alles voorbij gaat…

ik leef herinneringen. wat voorbij is, is nooit voorbij. --------------------------------------------------------------------- uit 'voor het ontslapen gaan', bundel premature gedichten 1993-2000, ongepubliceerd…

Als de liefde voorbij is… Waarom worden alle mooie herinneringen dan Zomaar gewist door de slechte? Als de liefde voorbij is… Waarom veranderen kleine engelen dan Onverwachts in grote duivels? Als de liefde voorbij is… Waarom wordt dan wat ooit het paradijs was Plotseling hel op aarde genoemd?…

Die foto van toen Herinnert mij aan onze eerste zoen Ik heb je lippen toen geproefd Je zachte huid gevoeld En diep in je ogen kunnen kijken Je geur was als een bloementuin En je haar streelde mijn wangen Het was allemaal zo fijn Wat kan ik er naar terug verlangen Joop Bonnemaijers…

er gaat geen dag voorbij of zij denkt aan mij en hoewel we elkaar nog steeds veel vertellen zal het in ons niets herstellen er gaat geen week voorbij zonder dat ik enigerlei een moment slagzij maak en zinkend in verdriet denk aan de dag dat zij mij verliet er gaat geen maand voorbij zonder een herinnerende bladzij omdat zij daarop…

Mijn herinneringen zijn foto's waar het leven overheen raast van wit naar donker nacht naar dag gevoelens alweer opgelost in zwart of verbleekt in de felle zon Kiekjes van de aarde stilgezet, toch vluchtig door het snelle tollen in de eeuwige hemel van de tijd van wit naar donker nacht naar dag naar voorbij, voorbij voorgoed voorbij…

Stil, het jaar is weer voorbij. Weet je nog wat moeder zei? Moeder zei, zolang gelee: herinnering loopt altijd mee. Stil, het jaar is weer voorbij. Weet je nog wat vader zei? Vader zei: Wat er ook gebeurt, hou de toekomst mooi gekleurd. Stil, het jaar is weer voorbij. Ben je bang of ben je blij? Vader, moeder,waar zijn zij?…

Het is voorbij de horizon dat ik je over liefde zou spreken. Herinneringen ophalen van de liefde diep in mijn hart. Kon ik maar zeggen wat de zon mij heeft verteld. Ze had al de warmte mee van ver over zee. Moest ik voorbij de horizon kunnen kijken dan kon ik mijn geest verrijken.…

Voor mij is het rond Het leven is een avond en, natuurlijk voorbij vannacht Als ik me herinner alle dingen die ik hier heb gedaan als ik me herinner alle dingen die er fout zijn gegaan waarom houden ze me dan hier?…

hij bakent zijn gedachtenwereld af een huis en meubels, mensen, lief en leed hij bouwt zichzelf een zijn - wat zelfbeeld heet - beweegt zich vrij in wat hij grenzen gaf de bange verten lijken zo veraf zo ongekend dus onbestaand hij weet niet eens wie ooit de muren overschreed hij loopt, zich veilig wanend, richting graf tot peilers…

in de lengte van dagen kronkelt de tijd ongenadig, zonder vragen elke seconde ben je kwijt leven is toekomst verliezen verglijden in herinnering het heden lonkt naar ooit gisteren is voorbij vol vragen naar morgen in het antwoord van vandaag was dit een mooie dag die de toekomst herinneren mag…

Liefde voorbij het leven Verdriet is pijnlijk Stilaan voortbewegen Met de herinneringen Liefde voorbij het leven Is er iets na de dood Wie kan mij garantie geven Steeds vragend waarom Liefde voorbij het leven Is dit reëel Wat kan het mij geven Een mysterie voor mij Liefde voorbij het leven Kan je me horen Ik wil jou zoveel geven Omdat…

van nergens naar ergens dat ooit ging verloren dwars door de angst die twijfel zaait van ergens tot nergens meer thuis te horen dwars door de angst die twijfel zaait zonder iemand bij niemand meer thuis te horen van alleen naar samen dat ooit ging verloren zonder die angst die twijfel zaait van samen naar alleen bij mijzelf weer thuis te horen…

Het is over, het is goed, het is voorbij. Wat voortleeft, is de herinnering in mij.…

Hoe de herinnering het lichaam achterlaat in staat van verbinding met dingen nooit voltooid En hoe mijn tranen landen in het navelmeer dat keer op keer uitdroogt denkend aan jou straks streef ik je voorbij word ik net zo oud als jij haal ik je in en loop je voorbij zie je niet en jij mijn verdriet…

Blijkbaar gaat alle geluk voorbij en resteren slechts herinneringen, wat ook leuk is, maar niet echt nabij, dus begint het gemis pijnlijk te dringen, voedingsbodem voor complete razernij.…

blauw één punt één kleur één lijn het had géél moeten zijn…

Ach, hoe strekte je eens je blauw-dooraderde kleine hand naar me uit en hoe zei je: "Ge bent m'n kind." In een houten doosje bewaar ik sinds jaar en dag een lok van je zachte, grijze haar, die ik voorzichtig heb afgeknipt toen je, buiten bewustzijn, op je stervensuur wachtte. Op die foto uit 1951 sta je als meisje in een vlinderachtige jurk…

Je verjaardag staat me nog steeds helder voor de geest Het voert me terug naar hoe het vroeger is geweest Al ben je al jaren geleden overleden Die verjaardag doet me denken aan ons verleden De dagen uit lang vervlogen tijden Vol geluk en liefde tussen ons beiden Op zo’n dag, nu ik eenzaam aan je denk Was die tijd toch een godsgeschenk Jouw geboorte…

We slenteren over het zandpad langs de opgedroogde bedding van het riviertje richting zandheuvels waar een enkele boom de kunst van eenzaamheid verstaat als je mij toelaat, in droomwereld of niet geveinsde werkelijkheid reizen we samen naar de stilte onder de bloesem van de vlierstruik we ruiken de adem van zomerse wind zuurstof…

Mijn vader droeg altijd een pet. Hij was geruit, een hele donk're. Met een drukknoop en een klep. Hij ging alleen maar af in bed. En reed hij op zijn brommertje, de pet ging altijd mee. En maakte hij een ommetje, dan groette hij ermee. Nu hij allang er niet meer is. Terwijl ik soms eens aan hem denk.... dan zie ik nog alleen die pet.…

In de voetstap van mijn vader wil ik lopen langs het strand, wil ik kijken naar de zon en genieten van het land. Wil ik dromen,lachen,eten, en van alles wil ik weten. Naar de golven wil ik kijken over hoge wijde dijken, wil ik vechten met de wind, hollen wil ik als een kind. In de voetstap van mijn vader wil ik vrij zijn en tevreden…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Maar ik ben niet meer dat kind en geef me over aan voorbij gevlogen jaren nu ik hier weer loop op het strand als ik kijk naar de zee en de golven. Ik weet mijn jeugd is voorbij het is nu een “spiegel van herinnering” Uit de nieuwe bundel"Spiegel van herinnering" isbn:978-1-4466-5988-5…

twintig jaar geleden Wat zijn de jaren toch snel voorbij gegaan…

Wat doen ze nu, die dames en die heren? Ze drukten gratis leesvoer in mijn hand Een flyer of partijprogrammakrant Om mijn gedachtengoed te deformeren Ze leveren hun baan bij Bea in En hebben nu meer tijd voor hun gezin…