Alle inzendingen over honger OR vrijheid OR eenvoud

M´n buikje vraagt M´n buikje knaagt, Er is honger in ´t land! Haar magere buikje vraagt, Het knaagt en klaagt, Er is honger in Eritrealand! ´k Heb haar op mijn netvlies staan En word door emoties overmand…

Honger. Een vrouw die haar kind niet meer kan zogen, een jonge moeder, het verdriet al gepasseerd, die mij voor hulp haar kind nog aanreikt in een laatst wat moedeloos gebaar. Het kind met donkere starende ogen, een hoofd op een lijfje tot op het bot verteerd, dat al stervend nog naar mij kijkt, als zegt het:” Och laat me maar ”.…

is te vangen Als vrijheid mij beschermt tegen jouw ideeën die voor mij te anders zijn Als vrijheid voor mij vandaag zo vanzelfsprekend lijkt, en jij niet weet wat dat betekent Dan is vrijheid munt voor mij en kop eraf voor jou Dan is vrijheid lucht en willekeurig Maar staat het mij misschien wel vrij om iets van mijn riante vrijheid…

Het was een zonnige dag en ik wilde erop uit, maar eerst even rusten op bank En toen was er mist Toch verrekijker mee je weet nooit, ik die nooit een verrekijker mee als ik op pad, zelfs niet in de Oostvaardersplassen liep ik daar in dichte mist met verrekijker zag ik een mol, die zich wentelde in het gras als een hond, als een…

barbaars: omgekeerd leven brood op de plank handen even vouwen bij het licht van een kaars in een gebaar van dank gebed: ingetogen woord in Godsnaam niet weer onverhoord een smeekbede op rijm gezet als gedicht van verdriet patroon: schuw de materie een beloning in mysterie vol heilig licht als een icoon een klooster als woning…

dichter dichterbij de woorden die ik schrijf dat ik blijf dichterbij dichter verder verderaf de woorden die ik vrees dat ik lees verderaf verder eenvoud eenvoudig de woorden die ik bedoel dat ik voel eenvoudig eenvoud…

Ik heb de eenvoud van het leven lief het wuivend riet langs de waterkant slierten ochtendnevel over het land een nieuwe dageraad breekt aan 's avonds als de zon ter kimme neigt de schemering met zijn zachtheid de scherpe kantjes verhuld voelt het leven aan als bevrijd de nacht is als een schilderij gekleed in zwart fluweel laat ik de…

klein is mijn gedicht in alle eenvoud zonder gewicht immers wat men schrijft of maakt slechts het uiterlijk van het wezen wordt aangeraakt…

ik wil voor jou gewoon wat zachtheid en warmte zijn maar eenvoudig is soms lang niet zo simpel als het lijkt want zelfs de mooist gekunstelde woorden kunnen geen uitdrukking geven aan de wonderen van een hart…

een eenvoudige witte kist alsof hij bijvoorbaat wist hout is maar vergangelijk een eenvoudige witte roos alsof hij bijvoorbaat koos geen boeket maar één per stuk een eenvoudige witte vrouw alsof hij zei ik hou van jou want jij bent voor mij geluk het eenvoudige witte doek alsof het wacht in een hoek als staat 't er per ongeluk…

Ik denk veel aan het meisje uit het kamp in Guantánamo ze is een bloem tussen de bloemen een berg in de bergen, ze leeft en hoeft nooit ergens heen Daar zingen vogels in de palmen een beek stroomt door het dal het water blinkt zachter dan goud en zij is een witte roos in juni en in januari Van haar wil ik zonnenstralen dichten in het…

Hoe mooi de eenvoud soms kan zijn, hoezeer zijn kracht mijn hart beroert, dat blijf ik graag bezingen. Hij die me keer op keer vervoert naar 't hart van alle dingen...…

Ik kwam voor jou, niet voor het hout dat je me laat betasten, gladgeschuurd met hier en daar een scheur goudgevoegd -- de eenvoud-schoonheid van het lied van de tijd op de luit van het leven, jouw leven Je laat me de kiekjes zien en rekt de avond, je rekt je uit tot het welterusten in de gang In het logeerbed streel ik het hout van jouw…

naarmate de tijd vervaagt verdooft de oorzaak als ook nog het denken vertraagt begint de eenvoud zijn taak…

zacht terwijl langzaam de zon verdwijnt tot slapends allengs toe moe daarvoor lees ik even bij kaarslicht gedichten van Adriaan Roland Holst hij geeft mij voedend zielengewicht in woorden die zich verbeelden en herken het leven in mijn gezicht ik gooi een steen in de vijver zo zie ik nog amper mijn levensijver nu op zoek naar de kern van eenvoud…

Oudjes rond de tachtig Weten het vast beter dan ik Want ze weten het concreter: Opgesloten zijn in oorlog Tussen wreedheid ingeklemd Niets meer hebben Behalve honger En zelfs dat went Kijk eens beter om je heen Probeer eens voor te stellen Als je beelden ziet van daar Of waar ook maar, bij jou thuis op TV Probeer het eens te zien alsof…

Het geschreven woord door niet iedereen bekoord Maar geschreven uit het hart en gevoel uit vrijheid op papier gezet Iedereen kan hier schrijven of je een dichter bent of een pro iemand die er niks van bakt En daar ben ik er een van maar ik probeer het Aan te vallen op een mening of humor daar zakt mijn broek van af ik heb een mooi gezegde…

terwijl ik dankbaar stilstaan mag bij de mensen die het leven lieten in de strijd voor vrijheid en vrede marcheren elders nog vele voeten op bevel van honger naar macht door de straten akkers en velden waarop zij dood en verderf zaaien met geweld dat geen mens ontziet wanneer vraag ik in de stilte mij af zijn de lessen dan eindelijk geleerd…

Die bakker van Albert had niet door Dat een muis niet achter maar voor Het brood ingekropen was. Nog mazzel werkelijk waar, dat de zoo gesloten was, want stel je voor dat er een olifant ingekropen was!…

Woensdag vieren we de dag van de “vrijheid” ik denk de allerbelangrijkste dag van het jaar veel mensen gaven er hun leven voor zodat we vrij kunnen zijn om te zeggen, te denken, te voelen zonder te kwetsen zonder pijn te doen zodat we kunnen leven zodat we kunnen zijn die wie zijn samen en met elkaar vrij van honger vrij van geest vrij…

willen de maatschappij bepalen door onze geesten met eenvoud op te schalen de hoeders zijn daar hun kuddes staan klaar voor een wereldwijde migratie…

Het schrijven van eenvoudige sonnetjes pleziert hem als een zuigeling de borst die honger heeft en ook een flinke dorst. Hij tult wat af en boert zijn binnenpretjes. Het schrijven van een swingend partituurtje bekoort hem als een maagd de jonge knaap wiens libido hem verre houdt van slaap en dromen doet van menig herdersuurtje.…

naar vrijheid groeide jammer dat ik jou onderweg verloor…

Een mens , koud van buiten een warm hart van binnen kan zo liefdevol zeggen ik wil je beminnen. Een mens ,warm van buiten maar zo koud van binnen zal nooit met veel liefde iets met jou gaan beginnen. De kou die van buiten straalt wordt verwarmd door het hart, de kou die binnen huisd leeft misschien met veel smart. Duidelijker…

Breng mij, zachte Eenvoudigheid, Waar de stulp uw schreden beidt, Die de wijnstok half omvangt; Daar de bloeitak over hangt. Leid mij tot uw klein gezin, Als een trouwe jonger, in; Doe mij, luistrend naar uw mond, Waarheids echte leerling kond.…

Liefde is eenvoud De eenvoud van gedeelde pijn om geluk dat niet mocht zijn en iets moois dat niet mocht bloeien. Liefde is eenvoud De eenvoud van totale verwarring gevangen in één hart, een hart dat zichzelf niet kent.…

Zoals het was was het voor mij dan toch illusie domme dromen een kans om uit de val te komen die niet kan sluiten om het woordje wij en in die val die jou benauwt waardoor ik nu geen wij meer zeg heb jij mij dus eenvoudigweg veroordeeld tot het enkelvoud…

Wat ik zou wensen als de laatste avond niet meer terugkeert is de droom die ons bemint en zegt wat we geloven is wat we altijd met onze liefde verbinden…

Enkel een eenvoudige aanraking zou genoeg zijn Om me vlinders te laten zien in de winter.…

Ik voel m’n ziel verwant met kleine simpele dingen, Die op ons wegen staan als bloemen van het veld… Verdoken in het gras, door weinigen geteld… Al dragen z’in hun kelk de zoetste zegeningen. ‘k Vind schoonheid overal; maar dat wat zachte perelt Vanuit uw moeë mond, die luttel woorden vindt: “ Goênavond…, lieveke, goênacht…, m’n zielekind.”…