Alle inzendingen over huilen OR loslaten OR troost

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

vast willen houden tegen beter weten in een parel drupt langs gezicht hals en valt in het kuiltje tussen haar borsten een hartentraan loslaten wat is het moeilijk te laten gaan wat je zo dierbaar is vuisten gebald in de schoot tanden bijten op lippen de wind fluistert troost maar even wil ze dat niet horen wat doet het pijn nu daar…

Het is als de enorme stoom uit een snelkookpan loslaten, Het gebeurt onverwachts je hebt het eerst niet in de gaten. Onderdrukt rouwverdriet kan immers letterlijk een hart breken, Vervolgens kan je hart en ziel overlopen van liefde uitbundig preken. Bevrijdend huilen kan dus de rouwcirkel werkelijk doorbreken.…

Gekweekte rozen, hebben hun geur verloren. Smakeloze tomaten, smaken naar water. Haastige mensen, zijn hun diepe wortels kwijt. Neem een moment om stil te staan. Vertraag uw moderne klok. Denk aandachtig na. Het is koffietijd.…

bent lief en oprecht En wijst me de weg Ogen spreken wijsheid Jij helpt me loslaten Beseffen dat alles eindigt We huilen zoute tranen Lachen mooie momenten Jij geeft mij veiligheid Al is het maar voor even Een schuilplaats in je hart Waar geborgenheid leeft En de zon glimlacht zacht Liefste ik mis je zo… Tussen toen en nu……

Waarom moest ik door jou zo veel huilen? Mama ik wil je zo graag loslaten maar dat kan ik ook weer niet. Ik zou nog zo veel willen praten. Over mama? Waarom zag je dat kleine meisje niet? Mama, waarom heb je je zo naar gedragen? Ik was toch echt een heel lief kind.…

sterk zijn is stralen zelfs als je niet gelukkig bent sterk zijn is glimlachen terwijl je zou willen huilen sterk zijn is kalm blijven ook ten tijde van wanhoop sterk zijn is steun geven terwijl je zelf steun nodig hebt sterk zijn is iemand troosten ook al ben je verdrietig sterk zijn is de moed hebben om met iemand iets goed te maken.…

Met suiker en al wordt het me door de strot gedouwd - Ik praat nu onverstaanbaar met mijn binnenmond: 'k Heb liever gewoon een bordje havermout, Zoek langs het halfopen gordijn troost bij de glimlach van de volle maan, En huil heel zachtjes kleine druppeltjes Levertraan.…

Soms kan men niet troosten heeft men zelf te veel verdriet heeft iemand even zelf behoefte aan woorden van troost edoch zegt: schroom niet, het is niet dat hij het jouwe niet ziet.…

Ik zou wel willen huilen Gewoon maar huilen van de pijn Willen huilen omdat ik alleen ben met mijn verdriet En ik dit zo graag bij een ander had willen zijn. Maar ik kan het niet benoemen Wat het nog met me doet Ik zit met zoveel vragen Het is niet ‘af’ het voelt niet goed.…

het er ijskoud van hoe groot kan de liefde zijn voor zo'n hummeltje dat niets zegt dat slechts lachen kan en huilen en tegen haar onmacht vecht want in dat kleine hoofdje gaat al een grote wereld schuil wat nauwelijks voorstelbaar is ze is stil en ik, tranen, ik huil…

Ik moest je loslaten. Die laatste blik in je ogen Ik zag een traan. Ik blijf hem zien Ik heb hem meegenomen 'k kan het niet vergeten Oh zo donker, om me heen. Ik mis je zo 'k heb heimwee naar je één troost, hoog boven me.…

Wakker worden uit een soort van linguïstische verwachting die ons zo helemaal loslaat als inhoud en strofen samenvallen. Wakker worden, als nooit tevoren op een zondag voller werkelijkheid impressie met ontbijt, kwaliteit die soms zo dierbaar is...…

loslaten het mooie moeten loslaten het warme weerloos laten gaan doet verstillen en verkillen alleen verleden blijft bestaan herinneringen zijn geschenkjes voor wie die wil verwerven laten dat mooie leven levend loslaten is een beetje sterven…

als je vasthoudt wat jou loslaat grijp je mis als je loslaat wat vasthoudend een belemmering is kun je vast los gaan…

Het gaat erom Dat je begrip toont Medeleeft in haar verdriet Niet zelfzuchtig voor jezelf gaat Dat verdient je partner niet Het gaat erom Om haar te steunen In het verdriet dat haar zo raakt Geef haar troost en mededogen Zorg dat zij haar huilen staakt Het gaat erom Te leren leven Met een vrouw en haar verdriet Geef haar wat je hebt te…

"De engelen huilen weer!" Roept angstig mijn knuffel dan, ik probeer haar wat te troosten, voor zover ik dat nog kan. Even snel als hij is gekomen, gaat de bui ook weer voorbij, de druppels hebben zich verplaatst, van de engelen naar mij...…

een schouder om uit te huilen een arm van omhelzing een knuffel van troost ach had ik dit maar dan was ik er mee klaar. eens komt er een dag dat sommige mij wel zien staan dan ben ik blij en kan ik er tegen aan.…

van droomde is zij diegene die mij die liefde kan geven is zij diegene waar ik altijd mee wil leven dus mijn gevoel is liefde, wat ik altijd al droomde nu weet ik eigenlijk nog niet precies wat liefde is het is dus iets wederzijds iets voor samen het is lachen, huilen, genieten en zorgen ik verlang nu al weer met jou naar morgen…

Hier heb je je speelgoedkonijntje, kleintje, je had zoveel troost aan dat pluchen beest. Droeve dromen druilen en tranen druppen neer, maar ik heb niets te huilen : mijn hart doet nog geen zeer.…

Een engel, stil, haar hoofd gebogen Puur en zuiver in haar zijn Zwarte doeken, rode tranen Ze voelt een diep intense pijn Huilen is haar stille antwoord Op haar lijden en verdriet Ze wil graag dansen, zingen, leven Ze wil wel maar ze kan het niet De Duivel uit haar diepste wezen Troost haar in haar diepste pijn Daar waar God haar heeft…

Het zou zo mooi moeten zijn Waarom voel ik dat dan niet Het zou me moeten raken Mijn hart blij moeten maken Waarom komt het als verdriet Waarom huilen Als lachen zou moeten Waarom schuilen Als ik iedereen kan begroeten Waarom troost, zelfbeklag en pijn Terwijl het zo anders moet kunnen zijn Zo gaat het al een tijd Genieten van het leven…

Ik bedek je ogen met een zwarte lelie, de wereld is er vol van om in te verdrinken, gebaard uit de spirit van de vrije aarde, de zachte moedermond waaruit we zijn ontsprongen. Zij verstond de lessen, die haar zijn ontnomen, ze ontstonden in een achteloos gebaar, private beweging van gefascineerde teksten in altijd gepavoiseerde choreografieën…

Het kan me zomaar overvallen, weemoed omdat de blaadjes vallen, ben niet depri of anderszins, maar als ik die blaadjes vallen zie ginds, kan me zomaar overvallen dat weemoed gevoel, niet depri maar weemoedig, snap je wat of ik dan bedoel? Zodra de zon zijn stralen weer laat zien, is de weemoed weer verdwenen misschien ?…

Een stem diep in mij Zag jullie en zei 'Au,' diep van binnen En even was ik buiten zinnen Een stem diep in mij Zag mij aan en zei Niet gaan huilen meid Want dan ben je jezelf echt kwijt Een stem diep in mij Zag jullie weer, hij Hield zijn mond, was stil Maar ergens hoorde ik die gil Een stem diep in mij Zweeg en troostte mij…

loslaten opkomend afgaand langs de vloedlijn mee met de getijden wegebben gevoelens pijn verdriet komen en gaan drijven mee naar zee loslaten…

Die onbedaarlijke lach, die ik zo zelden zag, is terug vanwaar hij was, de onstopbare lach, die zeg maar - slappe lach, is terug in ons midden. Die glimlach, die zachte lach die lieve lach is tussen ons een stilzwijgende overeenkomst, want; Het zal ons een worst zijn! Wat jij!…

Heel weinig blijft er nog van wat in lange zomerdagen ons hart verheugde door zijn klank en kleur. Nu is er vaag de geur van sterven en van dwalen, van weemoed en van scheiden en alles wordt zo traag, zo grijs... Zo vaag en toch zo helder, want wat de echte dingen zijn wordt helder door de glans van pijn en van veel moeten laten...…

Ik huil nu niet meer, Iedere nacht. Laat maar, Je hebt me nimmer kunnen troosten, Jij ging aan mijn gewonde ziel voorbij. M'n tranen en pijnen waren het grootste. Wat jij verwaarloosde, Wilde je niet meer zien in mij. Laat maar, Het is nu niet meer nodig. Ik heb op jou te lang gewacht. Jij maakt je voor mij overbodig.…