Alle inzendingen over humor in landschap OR natuur en vrouwelijk OR arnhem

Met haiku's kan men de gedachten voorspellen de clou: Optellen!…

AMSTERDAM – Als mensen van nature opgewekt en humoristisch zijn, heeft dat een negatieve invloed op hun levensverwachting. Tot die conclusie komen Amerikaanse wetenschappers in een uitgebreide studie.…

Zij kon niet bij het hoogste schap en sprak mij verlangend aan: 'zou u mij misschien willen~~~~' doorbrak de vraag met humor nee, was mijn reactie: dat wil ik niet! zij schrok: 'maar uh, uh~~~~~' Interrumpeerde haar weer: wel wil ik u even een kontje geven 'uh?' keek zij boos ja, besliste ik, omhoog, optillen?…

Humoristen weten wat relativeren is. Mensen die weten dat ze dom zijn, zijn intelligent. Clowns en narren weten zeker, wat slimme mensen niet weten. Geen bijdehante meid weet dat. Geen arrogante vent.…

Vanouds bestaat de zot in narrenpak, Die zorgt voor zang en dans, jolijt, satire, En om zijn ongenoegen bot te vieren, Neemt hij de vorst eens lekker op de hak. Ben jij het onderwerp? Wees niet ontstemd, Want dan sta je wel twee keer in je hemd.…

De humor, da’s een heel speciaal geval. Behulpzaam helpt ze spanning te bevrijden, ze vecht om de verzuring te bestrijden, ze brengt verlichting in dit tranendal.…

innerlijke natuur liet zich weer gelden vitale energie van verzonnen rivieren drassig werd het grasland in zijn laatste droom.…

Door de boog van de schepping te spannen suizen de beelden van gisteren door het innerlijke oog. Raakt z’n pijl de roos van het licht waar de schaduw van de tijd zijn rug recht in zijn afgesloten kooi. We zijn een theater van overdadig geluid, souffleurs van een glorierijk verleden meningen en stemmingen uit het heden. Wij zijn slechts…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Je verzint een ratio in mystiek en pure natuur daar waar droom en schaduw elkaar genegen ontmoeten in de nacht die uit het landschap drinkt de oude polder met een visserij verleden het gevoel wil maar niet wijken ik hoor je zwijgen in mijn antwoord.…

Heel Malburgen, zelfs Kronenburg loopt uit Voor Roemeratoe Oroz Isimat Amine Boutrah Antoni Domgjoni Gehuld in het vertrouwde geel en zwart Oukíli Mica Pinto Hamulic Felída Arcus Yapi Romaric De Gelredome stroomt vol in Arnhem-Zuid…

daar waar ik mij laatst verplaatste per spoor liep het oneindige landschap tot aan de horizon door de lange greppels die het weiland spleten deden mij denken aan ravijnen in een woeste bergketen daar waar ik een boer op een tractor had bemerkt die fluitend het luie land bewerkt deden twee schimmen mij verbazen wat is het? wat is het?…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Toen Judith Holofernes' donker hoofd Zag in de tent op 't gouden praalbed stil, Heeft zij, vóor dat de rode lippen kil En 't oog van laatste leef-glans was beroofd, Haar lippen op des Veldheers mond gedrukt, Veilig bezittend wie zij 't leven nam, Drinkend de siddring, die 't van vreugd verrukt Begerig mannen-lijf ontstijgen kwam.…

De dag is te ruste gegaan op het talud vandaag het zijn de mooie herinneringen die ik meedraag. Het naambordje siert nog steeds de muur glinstert na in de zon in dit avonduur. Wie hier allemaal zijn geweest en door de deur zijn gegaan het zijn na vandaag herinneringen die ook weer vergaan.…

Het landschap hijgt en juist dit frêle beeld beklijft.…

een klein fijn korreltje van zand verloor zijn hechte band toen de wind hem even meenam en hij zo in woelige zee terecht kwam… verzwolgen door klotsend water, aangezogen met veel kracht, naar bodemloze diepte gebracht, waar een schelp zich wel ontfermde over het verloop van zijn verdere lot… de oester besefte waarde, gaf al zijn liefde…

opgesloten… vind ik niets voor mij dus laat me los, maak me vrij ik wil stoeien op de groene wei met mijn soortgenootjes: de honingbij ik ruik de planten en de bloemen maar zit gevangen in mijn korf mijn vriendjes hoor ik heerlijk zoemen och, wat vind ik dit ellendig grof want alle bloemen wil ik kussen ik wil vliegen, ik wil brommen zie…

Sterven is eenvoudig, we kunnen het allemaal! Dat riep een filosoof opgewekt. Mij stemt sterfelijkheid somber. Ik lig weer sterfelijk in mijn bad. Finkers ligt binnen handbereik. Ik begin een stukje te lezen. De zon gaat weer schijnen. Ik lach.…

In de palm van mijn hand schitterde slechts een enkele nacht het zeldzaamste stukje Arnhems Goud uniek en kostbaar betoverend breekbaar magische glans ik struikelde bij de laatste dans en liet het vallen in de Rijn berooid en wazig van de wijn ontwaakte ik vanmorgen had ik het in mijn zak gestoken was de magie niet zo abrubt verbroken…

Je wilt lopen loper zijn in beweging komen en zijn Natuur het decor landschap -aanraakbaar- met decorstukken De weg wijst je als vanzelf je hebt geen bord nodig Maar op het bord staat meer dan die lijn de knooppunten de verbindingen het treffen van elkaar het ontmoeten van jezelf.…

Ik droomde van de zon hij was een gladde bol van bloedkoraal en werd toen op mijn smeken een gespierde jongeling in strak zwart trainingspak met glanzend rode haren. Het was onder een perenboom dat hij mij toen besprong: een zalige ervaring.…

De lente komt we raken bevangen door licht luisteren gaat in zingen over kijken in springen zien wordt blijheid en ruime adem het duister blijft achter zonder groet als niet de kleine oude stem over het bos zou praten waar bloesem groeit uit herfsten zonder einde…

beschut in ons warme huisje met buiten harde wind en regen waait de internet verbinding steeds weer uit en aan, als een vlammetje reikend naar de draadloze zegen maar mijn humeur gaat langzaam en grondig naar de maan had ik niet voor negen euro negenennegentig één gigabyte gekocht voor de verbinding met heel het al en zijn sterren? waarom…

ik heb geprobeerd jou met andere ogen te bekijken dan het wonder van verschijnen dat je nu bent natuurlijk heb ik jou gemystificeerd jij mij met jouw vrouwelijke magie onder diepe hypnose gebracht waardoor ik in ontmoeten ineens alles heel anders zag maar ik kan niet meer terug jij bent met wie ik altijd praat die ik wonderwel…

In mijn eentje mijn vrouwelijke eer verdedigen is soms de moed op. Het trieste is dat ik mezelf dan maar verstop. Voel me bedreigd in mijn eigen huis. Zoveel angst vele zaken niet pluis. Mezelf niet kunnen verdedigen door pijn. Als ik straks weer sterker ben zal ik er dan weer durven zijn? Ga je dan nooit stoppen met me lastig vallen?…

jij, mijn muze ziet mij niet voel je wel; mijn schepping in het verschiet mooi, zo mooi waarover ik vertel of droom in het gras drijven op jouw wolk zuchten, zij aan zij wij zijn een samen zijn we te leen altijd toeven in mei de woorden gemeen je gaat ver de morgen vooruit dat hoort ook zo ik verlang naar je mijn kunstige bruid…

Ik ben beneden in mijn ziel Aan het kijken wat er mis met mij is Deze mannelijkheid die ik voel Is soms vrouwelijk Die als een zachte stem zegt het komt goed Hoewel ik man ben, voel ik mij soms meer vrouw Niet overal geaccepteerd dit dubbelgevoel Liegen over dit gebeurd vaak in dominante culturen Ze zeggen dat het woke is maar ik denk dat het…