Alle inzendingen over jeugdherinneringen OR vergeten OR plicht

In het koele gouden bad Van het fijne winterlicht Rijst de grote mensenstad Tot een droomvervlucht gezicht: - Al de gangen, al de zalen - Waar de ziel in droom mag dwalen. Boven glansgewassen pleinen Waar de stille mensen lopen, Juichen klokken uit haar open Torens zuiver door de reine - Luchten naar verrukte dromer - Al de hartstocht van…

En waart gij nimmer zelf gekomen, En had geluk slechts kunnen zijn Van teerst gemis de waterklare pijn En tegen d' achtergrond der bonte dromen Lichtschaduw van uw verre schijn, Uw zon die nimmer boven kimmelijn Rees uit oneindigheids verstilde stromen, - Ik zie geen ander doel voor 't eenzaam wachten Der gouden dagen, der juwelen nachten…

Als onwisselbare schat Draagt de ziel heur rijk gemis Door de bonte wildernis Van de grote mensenstad: Heel de volheid van haar hart, Nardus in zijn broos albast - O te liefelijke last Voor dees markt van vreugd en smart! Stil, want hier of nergens woont 't Jong en uitverkoren hoofd Wie uw balsem is beloofd,…

De zon wordt onverbeeldbaar schoon Boven de mist die houdt omhangen Der wereld windestille woon In dit vertederd dagenlang verlangen. Weer blankt de boskamp, een besloten zaal, Een witte kamer die de bruid verwacht, In smetteloze glanzeloze praal Op uit de zwarte nacht. 't Berijpte hout van alle kanten In gaasgeplooiden…

Vind ik u eindlijk, broeder Nacht? Hoe heb ik dag en nacht gesmacht Naar 't water uwer ogen. Wel viel de dauw der donkerheid, Maar neevlen dicht en kimmewijd Hielden uw blik betogen. Nu aan de open hemel staat De vaste rust van uw gelaat Zo sterrestil gerezen - Tot grauwe dag de vooglen wekt En met zijn floers uw glans betrekt…

Bij de lamp blijf ik alleen. Waar uw kus en lach verdween, Sluit de stilte rond mij heen Tot de effen glans waarin, Liefelijkste droombegin, Ik mij klaarst op u bezin. En mijn ogen lezen niet 't Oud verhaal van vreemd verdriet, Waar ik straks de wijzer liet ...: Door bezonken wolkepracht, Heel de dag om…

Rode lippen, blanke leden Wijken uit hun eng omhelzen Naar de koele heldre grenzen Waar zich oog en oog ontmoeten In der ziele kus. Als de diepe blauwe heemlen Duren over zee en landen, Duren over dood en leven, - Over liefdes dood en leven Duurt der zielen kus. Toch, ons zielen konden nimmer Tot elkaar in ogen reiken, Konden niet uw…

Weet ook gij dat stille diepe huis? Achter brede blinde poort Kruisen eindeloze gangen en portalen Waar men tijdeloze tijden kan verdwalen Tussen echo's die men klaar vermoedt en nimmer hoort. Weet ook gij dat stille diepe huis Door welks schaduwige vree Voet zo licht en onvermoeibaar stijgt en daalt langs tree na tree? En zijn plotselingen…

Die de blinden blinde smaden, Daar uw glans hun schemer dooft Waar de kroon van uw genaden Weerlicht om één sterflijk hoofd: Door de duizenden verloornen Aangebeden noch vermoed: God die enkel uw verkoornen Loven voor het hoogste goed... Door de kleurgebroken bogen Van de tranen die gij zond, Worden ziende weer mijn ogen Als in nieuwe…

Een luttel aarde, een luttel hemel Heeft ziel als haar bezit gewonnen, Een luttel aarde, een luttel hemel Tot eigen heerlijkheid gelouterd In uwer ogen spiegeling. Maar weinig zuivre gouden woorden Reeg ziel tot snoer en morgenbede, Maar weinig zuivre gouden woorden, Klinkklare sterren neergevallen Uit de gelukverstilde nacht. Groot zijn…

Nu kunt gij veilig slapen gaan, Nu al de heemlen openstaan: Ziel, wier verlangen elke donkre wand In ster aan ster doorzichtig brandt, En in de schoonheid van dit tijdlijk land Al minnen moet uw eeuwig lot, Daar uw verrukking uitziet tot De troon van God.…

Een kopje schuin en wijs, haar feestzaal, de straat Steeds dansend op reis, in veel vergeten ornaat Ze spreekt om te vragen, haren krijgen de wind Straal je weer met vlagen, de gedachte blijft bemind Je kon je leven niet kleuren, dus dans je telkens onrijp En de reis zal blijven zeuren, tot ik oud en wijs begrijp Een traan hoopt op…

Een oud verwassen shirt maar heel dierbaar ik trek het aan om in de tuin te werken In mijn herinnering ruik ik zijn geur en alles krijgt weer kleur Vijf maten te groot maar dat maakt niet uit even dat gevoel van zijn Dan gaat hij in de was en belandt in de kast tot hij totaal is versleten En dan wordt ook deze herinnering vergeten…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

'K lach om wie zegt, dat ik mijn plicht niet doe; En, wachtend, schommel ik op rijm en maat: Nooit heb ik zo, als nu, mijn plicht gedaan.…

(fragment) ’t Gedicht Uit plicht Gelukt niet licht, Maar hinkt aan ijzren boeien: ’t Heeft vier Noch zwier, Noch bloei, noch tier, En kruipt in plaats van vloeien.…

Ben je tekortgeschoten (in gebreke gebleven, nalatig geweest, laakbaar) op stuk van plicht, regelmaat, tucht, zelfverachting?…

Mijn leven bestaat uit zwijgen Euforie van zwijgen Avonturen vol waanzin Een kooi vol leugens en oneerlijkheid Mijn leven is maar een zwijgplicht!…

Wie doet er wat en ziet het licht, maar … ook ík verzaak mijn plicht. --------------------------------------------- 'Meer daklozen door verscherpte regels' 3 november 2008 AMERSFOORT - Door de verscherpte regels dreigen duizenden mensen met een lichte handicap met ingang van 1 januari geen zorg meer te krijgen.…

O heilige plicht als je wilt dat ik luister breng licht geen duister…

Nimmer zal deze tuinkabouter zijn Plicht verzaken, of van enige Onregelmatigheid van zijn stuk raken. Tevreden ogen in een glunderend Gezicht; een tuinicoon met een Openbare plicht.…

De zorg heeft met te weinig geld te maken, En onder grote druk doet zij haar plicht. Verdienen doe ik niks met dit gedicht, Ik denk dat ik ook maar een keer ga staken. Ik wil ook voor mijn rijmen wel eens geld., U treft mij straks wel op het Malieveld.…

Ijstransparantie van sculpturen glas deed alsof het glas niet gebroken was, een treurig lied vol jeugdherinnering, zoals een ijsculptuur romantisch zeggen wil, met grote lichtblauwe onschuldbloemen. Een kindsheid, kind zijn is soms niet echt, schaakblind aanleverd, diep ongerecht.…

(Tennisbal) Sneeuw in de jaren zeventig Mijn geheugen Ook het korte-termijn hiervan Dat net als het lange- goed functioneert Als nieuwe tennisbal; on- geschonden…

Vloeken in de kerk: niet altijd een zonde, soms een dure plicht…

Jammer, hij doet slechts zijn plicht, ik had graag dat hij -- een heilige was.…

De wind wappert Door de glanzende haren Om het stralende gezicht Vrij als een vogel, Met vertrouwde bewegingen Op weg naar de wolken De zon, ver weg Speelt met de schaduw En knipoogt omlaag Een vrolijke lach Vanaf de schommel Die steeds hoger gaat Maar dan… Een scheurend touw Gevolgd door een klap Verbreekt de rust De wolken…

Het staat er nog het huis waar moeder mij na negen maanden dragen heeft gebaard en waar ik in een bedstee sliep m'n broer m'n zus en ik totdat we wisten wat een meisje was. Hij staat er nog de plee waar veertien buren hun behoefte deden. Waar het op warme dagen stonk. Het huis waar vader werd gemeden omdat hij werkloos was en dronk en af…

Het eerste dode dier dat ik vond als kind was een verkreukelde vlinder - onder een steen. Een pakje liet ik altijd ongeopend tot mijn moeder na dagen van waanzin het papier eraf griste en me het cadeau toesmeet. Ik heb lief en sla dood met dezelfde warme ziel - op mijn rug staan vele ongeldige namen - gezegd en weggeschreven door…

mijn pen lijkt vaker, misschien wel liever terug te willen schrijven dan vooruit vloeit vandaag naar een luie bocht in de Oude Maas waar een kleine jongen met zijn vader zit te vissen terwijl de tijd rond de vertrouwde stek tussen de koeien in het gras weer net zo traag als toen verloopt ja, waar het simpel geluk van ooit nog…