Alle inzendingen over jeugdverdriet OR emoties OR pijn

Want als de pijnen toeslaan, ben ik alleen maar lichaam. De geest komt in het nauw. Hij wil wel op de vlucht slaan. Maar heeft geen plaats om heen te gaan. Dan zoek ik naar een middel, voor wat vergetelheid, in mijn verhaal. Dan moet ik eerlijk zeggen, ik hou er niet zo van. Het middel is soms erger dan de kwaal.…

Compliment; (afgunst) Het wennen; Opnieuw leren ervaren; Het aanhoren. Dingen die je was gewend; Elke dag; Niks aan verloren. Gemeend of niet; Het verschil wordt steeds groter; Je doet gewoon je best. Totdat je er te veel kreeg; Je groeide in populariteit; Passeert de rest. In plaats van delen; Word jij ongewenst; Om iets wat…

shaken door emoties in het van de wereld zijn alleen zijn creditcard voelt echte pijn…

krakend lossen schotsen in de warme onderstroom die opwelt uit de diepte van je hart scherp snijdend jaagt gedachtenwind het kruiend ijs weer vast nog wakken de emoties hun open donkere pijn laat je niet bevriezen juist in barre tijden moet je open zijn…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

O meisje, meisje zo klein en teer je hart vol van lijden en verdriet een lijdensweg dat was je leven en leven doet zo`n pijn emoties overheersten je leven en meisje, mijn respect voor jou eindelijk, uiteindelijk de keuze voor jezelf het einde van je leven dat bepaalde jij zelf voor altijd en voor eeuwig maar jij had geen keuze slechts…

Een glimlach verstrengeld met pijn…

heerlijk als je ogen weer lachen de taal spreken van humor en kracht warmte straalt van je af in koesterend ontvangen emoties raken geladen de zachte pijn van vele scherpe kantjes in het samenzijn helend is je kus die in liefde gemanteld alles toedekt en sust…

zij wist als geen ander met haar blik dromen te kleuren hoewel zij al met liefde zijn toegedekt en de pijn snel vermindert waar woorden tekort hebben geschoten om voorzichtig emoties aan de oppervlakte te brengen en om ze het daglicht te laten zien omdat zij al zo lang in het donker verkeerden zonder mogelijkheden om voorzichtig…

eenzaam slentert ze door donkere en verlaten straten met hangende schouders en een hart vol pijn. afgesloten van de wereld en immuun voor aanrakingen aan morgen denkt ze niet voor haar is vandaag lang genoeg geen enkel doel voor ogen en niet wetend wat ze wil brengen haar emoties haar daar waar ze nooit wilde komen…

Mocht jij je ongelukkig uitdrukken een lach waar een traan meer op zijn plaats is het is je al vergeven jij bent een jonge toon een nieuw verlangen ik heb het al die tijd geheim gehouden maar jij ruikt de herfst in Amsterdam als een muzikale bondgenoot de nevels en de ochtend regen het verse brood bij het kanaal een woordenzwerver…

dichten, ja dat doe ik veel maar wat dicht ik er mee gaten dichten in een zee, een zee vol emoties, veel te veel gevoelens slaan stuk als golven op een rots waar ik eens was, fier en trots als van voor het ongeluk het ongeluk bracht pijn en leed veel lichamelijke pijn geestelijke smart in mijn zijn als een mes door hart en ziel sneed…

Emoties, maken levendig, geven kleur aan, wat je zegt. Liefde, maakt warmte, geeft gevoel bij, wat je zegt. Verdriet, vormt tranen, beschrijft pijn in, wat je zegt. Schrijven, zeggen, of schreeuwen, wat je zegt blijft hetzelfde....…

Het zijn de emoties, die zwaar wegen strekken uiteindelijk de mens tot zegen zou lijden onvermijdelijk zijn? zou er niets nieuws ontstaan zonder pijn?…

Het gaat niet meer de relatie onderhouden onmacht verwondt het hart de liefde verstomd door online afwijzing echt contact ongewenst Angst, projectie en koppigheid staat tussen hen in verdwaald in emoties op een eenrichtingsweg Liever ontlopen dan voelen wat de aangedane pijn van emotionele schade het lichaam vertellen wil…

je hebt alles aan elkaar genaaid de rode draad dubbel gestikt hun lijf geflikt met nonchalance en wat lieve woorden ze hebben het gepikt ze gingen op de rug harten duizendbreken emoties snel vergeten maar hun ziel moet terug ze willen nu geen spiegel zijn en niet die zoete pijn die jij ze hebt gegeven in dromen uit een ander leven…

zij had haar kleine emoties en irritaties zo goed verpakt dat opsporen bijna onmogelijk was verblind door schoonheid in een subtiele actie ontgaat je dan de fractie waar het eigenlijk om draait zo heb ik de vinger nooit echt kunnen leggen op een zere plek door haar pleister joh doe niet zo gek pas als het niet lukte door…

je bent geen clown je tranen vloeien rijkelijk in jouw warme liefdevolle kijk op de wereld om ons heen waar samenhang scheurt en rafels pijnlijke plekken laten zien in onoplosbare situaties waarin wegkijken de pijn ontkennen is dan gaan handen uit de mouwen worden getrouwen tot eenheid gesmeed waar men van een samen weet die…

eenzaamheid En drie theelepels veel te lang alleen Verkruimel een hand verloren dromen Vergeet het kopje verloren vriendschap niet Mix dit samen met een gram teleurstelling En bak een taart vol gevoelens en verdriet Versier hem met een toefje verlangen En wat kleine stukjes zomaar vergeten Snijd er een lekkere grote punt vanaf Weg met die emoties…

Plots verandert mijn leven Ingrijpend en onbedoeld Als teder strelend vlinderzacht Er nieuw leven in mij woelt Soms blijft er liefde achter Is nooit meer uit te wissen Te laat en onontkoombaar Om nog anders te beslissen Soms barst ik uit in tranen Emoties lijken over de top Gedachten zo in en in triest Kosten dan bijna mijn kop Soms…

je hebt mijn woorden afgenomen langzaam aan mijn zijn ontvreemd hoe ben je daar zo toe gekomen ben van nu af aan ontheemd nu jouw kleuren zijn verdwenen mij dit leed is aangedaan zeker wetend dat datgene jou duur zal komen te staan laat me niet meer onderdrukken voor spijt betuigen ben je laf nu zal ik de vruchten plukken voor eeuwig…

Niemand doet me pijn. Het leven is zo hard dat ik alleen wil zijn. Het liefs zou ik slapen en mijn ziel laten varen...…

Dat wat je met niemand kan delen geeft jou hoop, liefde, geluk, pijn,verdriet of hopeloosheid!…

Ik kijk je aan, Nee, ik sta te staren Ik kijk door je heen, Diep in je ogen Zie ik het, Hetgeen wat jij verstopt, Hetgeen wat zich verschuilt achter je oog, Ik zie je verdriet en wil je helpen, Maar helaas, Nooit of te nimmer zal het kunnen Want spiegels praten niet!…

Vraag maar niets Over het waarom Zwijg maar stil Niets vragen En ik zal dragen De pijn Die ik niet wil Laat mijn innerlijk Maar huilen Je hoeft het niet Te zien... Het is mijn pijn Die ik moet lijden Mijn strijd Die ik zal strijden Niets vragen... Ik zal dragen Wat niet te genezen is...…

de helling op waar warmte breekt in vergezichten de zon in rimpels bron langs rotsen stroomt licht snijdt glas de pas af in doorzichtig existeren de glazen schijn gevat in filigrein van pijn sculpturen klinken kristallijnen tonen barsten als hun spiegelbeeld verstart in tijd mijn harten bloeien steen in dierbare herinnering…

Vooral op een somber emotioneel moment, Weet jij weer te stralen, en mijn pijn te verzachten…

nog altijd brandt van binnen de intense strijd tussen zekerheid en het dansen op het scherp van de sneden die liefde uiterst pijnlijk laat splijten meteen het vers rode bloed doet vloeien in plaats van de gevoelige warmte van kus knuffel en je sterke hand die voelen als geluk waar ik oh zo voorzichtig mee ben omdat de pijn…

Ik kan geen postzegels verzamelen ik kan geen vrouwenfoto's verzamelen ik kan geen amourettes kollektioneren en geen wijsheid ik kan niets meer ik kan niets meer Waarom doof ik de lamp niet en ga ik niet te bed Ik wil beproeven naakt te zijn bloot wie weet wel gevroren purper…

Leven trekt sleurt en kleurt maar uiteindelijk kleurt het mijn leven…