Alle inzendingen over jong OR explosief OR haico

Ze is zo jong maar lijkt oud door de helse pijnen haar voeten zijn zo koud waarom mag zij de zon niet meer zien schijnen. Op de foto aan de muur staat een levenslustige meid met zucht naar avontuur nu wordt ze liefdevol verzorgd maar mijn hart dat schreit.…

Toen we jonger waren hadden we in nachten als deze elkaar bemind naar de mate van onze dronkenschap en geilheid. Toen we jonger waren was het leven bloed en adrenaline. Toen we jonger waren: elke morgen een handvol ijs elke middag een parasol elke avond een paarse sjaal Ach ja, zo was het toen we jonger waren en nachten…

Van buiten word ik langzaam ouder Maar binnenin blijf ik eeuwig kind Als ik terugkijk over mijn schouder Is het de tijd die mijn lijf verslindt Mijn ziel krijgt hij nooit in handen Van binnen blijf ik altijd jong Toch ligt mijn lichaam in zijn handen Omdat ik ooit aan hem ontsprong.…

Voor altijd jong Staand op het dek “Dag” Een laatste handkus De boot vertrekt Voor altijd jong Foto’s in het zwart en in het wit Moeten mij vertellen wie je was Er is er eentje bij waar je op je hurken zit Zoekend naar iets Ik zou willen dat ik je gedachten las Kijkend over een kleed met prul Wat dacht je Had je op zo’n moment…

Meesjes dartelen in ruige wilgenkoppen nog jong van takken…

als ik weer de jongen in jou zie met ogen die guitig lachen dan gaat mijn hartslag in galop en jaren vallen uit als grijze haren weer twintig en er is geen leed de dagen lachen de jaren uit later is een laan met duizend bomen leven met jou is alle dagen feest elke dag verpakt in blauwe strikken en je lach bleef altijd schijnen verlichtte…

in de storm van jong breng ik je terug naar het meisje van weleer maak je geen zorgen blikkend in atlas van vroeger beginnen we weer op de eerste bladzijde die tijd wil ik omhelzen waarin ogen wentelden in liefdesvuur - in de onbestendigheid van verlangen over de randen van mijn handen tastend naar het geluk van toen…

Vandaag de dag is morgen ver weg. Nu moet het gebeuren. Gisteren was ooit, maar is nu niet meer. Nu is nu. Morgen zien ze wel weer.…

Gek, ik voel me peuter, kleuter of schavuit Ik lach en dans en spring en fluit. Is dat misschien al lente in het bloed Blij zijn, gekscheren het maakt niet uit maar het voelt erg goed. Zoveel dromen en ook wensen, dansend door de regen Ieder kijkt op en dat kan me niks schelen. Een ernstig telefoontje, plots de slappe lach Wat ben ik tevreden…

Te snel, veel te snel ging ze, veel te jong ze staan om haar heen: Maar zouden alles geven....…

Ze was kromgebogen, donker gekleed en hun haar in een knotje En kijk nu eens, we zijn nog even jong als vroeger. Ik wil niemand ontmoedigen, maar zeker ben ik niet dat twintigers even overtuigd zijn van onze onverwoestbare jeugdigheid als wijzelf. Oude mensen achten zichzelf jonger dan ze zijn en jongeren ouder.…

En dan plots kom ik jou hier tegen Op de bodem van mijn bestaan Iemand die mijn woorden koestert Een vriendschap om voor te gaan jij verteld over haar en ik over hem Dat schept een grote verbondenheid Liefde die ons heeft gebroken,gekraakt Het mooiste gevoel ooit zijn we kwijt We delen samen onze trieste tranen Praten tot in het diepst…

Vuur schittert diep in jouw ogen Brandende passie bedwelmt je ziel Liefde vol ongeëvenaard vermogen Sinds de dag dat ik voor je viel Zinnen spreken zachte woorden Als een vuurbaak leidt je m'n weg De toekomst vol nieuwe dromen Nu ik mijn hart in jouw handen leg Je betovert me met je glimlach Elke schaduw wordt een paradijs…

Regen klettert in de kilte van de nacht Sluipend langs achterstand woningen Je weet nog niet wat er op jou wacht Maar het zijn bepaald geen beloningen Ik heb mijn messen scherp geslepen Scherp als mijn blik, geslepen als mijn wraak Mijn woede bloed als nooit tevoren Bezoek het doelwit van mijn criminele taak Dan zie ik de plek waar ik moet…

Een dagje subtropische temperaturen Hete romance op het zoute Zeeuwse strand Verstrengeld in de zwoel brandende zomerzon Passionele vrijpartij in het natte bronzen zand Golven breken op de sierlijke lijn van haar rug Vlug grijpt ze me vast, houdt me stevig beet Hartstocht blinkt in de glans van haar ogen Haar wilde blik vervoerend tot…

Vergeet maar dat ik heb bestaan En laat me verder gewoon met rust Mijn leven zal alleen maar beter gaan Daarvan ben ik me volledig bewust Laat me los, ik wil niet meer Ik wil niet meer op mijn tenen lopen Schenk je geslijm maar aan een ander Mij zal je niet meer slopen Ik kan jouw woorden niet meer aanhoren Ze zijn nietszeggend en zo leeg…

Ik lag gewoon te genieten van de zon Op het warme Scheveningse strand Droomde hoe romantisch het zijn kon Met jou, samen, hand in hand Plotseling lag er een hand op m'n schouder Vingers streelden m'n zonovergoten huid Ik draaide me om, m'n hart sloeg over Dacht: mijn God mijn droom komt uit Je knielde naast me neer in het zand Keek diep…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Als diepe trechters van een vulkaan, waren je mooie groene ogen. Ik zag in hen de zee, de zon, de sterren en de maan, nooit hebben zij gelogen. Voel regen als tranen vallen in het haar, de wereld huilt er is een cirkel gebroken. Want ik ben hier en jij nu daar, ’n mes diep in mijn hart gestoken. Vertwijfeld kijk ik nog eens naar boven…

Tegenover haar zit een dichter pen en papier in zijn hand kijkend hoe ze kauwt lezend in Vrij Nederland geluidjes makend met open mond Kauwgum te zijn tussen haar tanden en wangen verplaatst met haar tong vochtig en warm op zoek naar de volmaakte vorm Een rosse ballon knalt met een explosief geluid Zij haalt de resten in over haar…

Zweten bezeten zijn schaduw zichtbaar op de muur verbeten kreten neemt hij haar heilige vuur Dierbaren paren explosief vanuit het brein gevoelssnaren doordringbare begeeft hij zich op haar terrein Erotiek magnifiek stijgen zij naar het ultieme dramatiek fotogeniek zweven ze uit het anonieme Buitengemeen…

zacht komt zij daarvoor uit ook de kleine rimpels tekenen je warme lach helder stralen ogen gefocust in een verre blik die haar rust ontleent aan het niet accommoderen ondanks een steeds proberen ook de kleinste details te zien een lieve open uitnodiging om deze ontspanning te delen in elkaar raken het het aanwezig explosief…

zo menige mensenbroeder gaat aan mij voorbij ogenschijnlijk in ontkenning van mijn bestaan in schaduwen van onvrijwillige vergetelheid blikkeren mijn bloemrijke tanden wraakbelust naar weke kelen van evenzovelen kartelmessen spelen in mijn handen met bloedgleuven niemand negeert een unabomber willekeurige woorden willen explosief…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Zandkastelen bouwen in het warme zand water vult de kerkers een vlag siert het bestaan Wit schuim treedt statig binnen buigende schelpen transpirerend zand ontluisterende stilte Een straaltje zon verlicht de toren de golven komen vesting van oranje klaar voor ontvangst Langzaam ruisend ongeduldig, steeds luider explosief…

Middelheimtanka – zaterdag 29 maart 2014 Lente in het park. Vorm en lijn onverstoorbaar in de zoele bries. Geluk fladdert in mijn hart als prille berkenblaadjes.…

bouwt zichzelf op zodra ze wakker wordt omringd door herinnering rekt zij en wikt licht en geluid dat van buiten komt snuit langdurig haar neus trompettert luid in de nieuwe dag zij gaapt als ze voor de spiegel staat vindt haar borsten te groot, te zacht besluit de wereld op te blazen met de middelen uit haar make-up tas trekt daarbij een explosief…

ieder heeft een eigen blik op het verschijnen van een plotselinge bliksemschicht ik grillig lijn en kleur in een gigantische speed elkaar explosief ontladend waarbij het netvliesbeeld de blauwdruk van een persoonlijke werkelijkheid geeft we kijken om ons heen maar dit panorama is een deel van het geheel een volgende blik laat…

Ooit komt ze explosief terug op andere grond. ’s Avonds balsemt hij en bouwt haar mausoleum. Hier mag hij traag ademen. Het schrijn van klaproos draagt altijd haar kleur.…

in hun ogenspel onderken je als geen ander hoe de stemming plots verandert en omslaat als het weer waar redelijkheid ontbeert in zachte woorden is hun agressie snel geboren eruptief uit de nog slapende vulkanen lava is dan onvoorstelbaar heet omdat het magma zonder weten zich in een ver verleden explosief heeft opgehoopt…