Alle inzendingen over kinderversje OR zonnebloem

samenvervlochten dagen vliegeren achter elkaar aan op deze zonovergoten dag verwarmt de gouden gloed de harten van hen die al even bevroren leken dansen zonnebloemen aan de oppervlakte terwijl zwaluwen de Lente aankondigen…

ik heb een zonnebloem onthoofd gekromd in een doorzichtig uur de wonde met mijn vinger verdoofd geluidloos het leven weggeschuurd gekromd in een doorzichtig uur heb ik jou en mezelf gevonden geluidloos het leven weggeschuurd nog dieper met de dood verbonden heb ik jou en mezelf gevonden 't is de lege plek die mij zo raakt nog dieper met…

Aan de buitenkant is de hand van mijn vader een polderland met riet en pluimgras blauw gezwollen beken en hier en daar, verstrooid, wat zonnebloemen. Aan de binnenkant is de hand van mijn vader een stafkaart met snelwegen en wandelpaden.…

sonja zonnebloem tot een welgemeend van harte…

De zomer is van mij, Ik mag er zijn, als een zonnebloem, vol kleur en kracht.…

Betalen met de zonnebloem of snip Wordt de eurocrisis mini of enorm Laat papieren geld maar stuiven in de storm Want morgen koop je nog geen halve kip Het reddingsplan wordt vast nog niet doorkliefd Wanneer we zeggen a-a-alsjeblieft…

En dan zat ik er al, onder de plattebuiskachel, met poes op schoot, tegen de voeten geschaard om de pot -kelkbladeren rond een zonnebloem- aan te kijken. Boven me op de glanzend geschuurde plaat wist ik de waterketel en de zwarte strijkijzers. Me nooit nog zo geborgen gevoeld.…

Redelijkheid gebiedt ons te stellen dat er geen zonnebloemen groeien op de bodem van de Middellandse Zee. Vlinders brengen geen nacht door op de maan teneinde het stof voor hun vleugels te vergaren en zeesterren slapen niet op de rotsen van de Sierra Nevada. Dit is precies waarom men dichters onredelijk noemt.…

Zaterdagmorgen zonnebloemen zover het oog reikt geel de temperatuur stijgt zwarte zaterdag op de wegen naar het zuiden hier niets van te merken de katjes slapen eindelijk, na nachtelijk kattekwaad in de heldere schijn van de maan Zaterdagmorgen de vakantie is begonnen de crisis thuisgelaten…

de bladen van de zonnebloem zijn in steen vereeuwigd zij stierf, slechts achttien jaar dochter van ouders zus van twee broers haar nam was Floor zij bloeide in schoonheid elk blad van haar bloem was mooi passanten gedenken een moment haar kortstondige leven…

Wolken jagen, Wolken jagen, De onrust moet eruit - Zonder vleugels komen Mensen voorbijgedreven; De lucht klaart En kleurt hemelsblauw, Tussen twee knuffels En een zomervest Bloeit een zonnebloem Bad Meinberg, Duitsland, dinsdag 12 augustus.…

'k zag een vogel op een tak gulzig gluren naar een slak die mijn zonnebloem met grote slokken vlug naar binnen wilde schrokken op de muur wachtte de kat tot de vogel gegeten had overviel hem dan pardoes met de lenigheid van een poes of hoe ieder wezen door te eten bijdraagt tot de voedselketen…

Wij konden op water lopen mits licht genoeg, twee kinderen die elkaar schreven en voorlazen want het schrift was alleen ons bekend Wij keken naar de tekens groot en zwart in de krant Voor jouw handtekening koos jij een zonnebloem ik tekende een hand…

er bloeien kinderen in mijn tuin tussen rozen en margrieten ogen stralen als duizendschoon blond wiegt mee met groene sprieten langs zonnebloem en hazelaar drijven ijle stemmen op de wind en mijn geluk groeit in klein genieten van een zomer bloeiend kind…

Even was er een witte wolk omkranst met zonnestralen die zweefde in het stille blauw over het heldere water velden met zonnebloemen waar jij altijd zo van hield. Daarin voelde ik jouw liefde, met de wind stuurde je me kracht die ik soms zo hard nodig had Moeder je bent me nog zo nabij.…

ik heb mijn verfresten bij elkaar geschraapt in cypressengroen mes ik gemis maar in de verre heuvels zonnebloem je toch het licht dat er ook is het glooien weidt zich uit in geel warmte zindert traag en langs een schaduwhaag spelen vlinders fladderend het spel ik wil je wel een klein penseel is toch te veel om alle kleuren te beschrijven…

de stilte waaruit een zwaluw vliegt draagt bolle buiken zilvervissen knipperen, velden bewegen en met een verziend oog wuift het zeewier over mijn schouder het huis, leeg van zomer verzamelt de vlinders van de dag ik waan me Van Gogh en schilder zonnebloemen met blinde handen uit het licht…

toen je hart maatloos klopte je met je lippen alle brieven las jij de lege hemel vulde vlammen in zonnebloemen zag jouw vingers het licht konden vangen toen je een weiland maakte om te slapen je met een teveel aan verlangen achter de horizon wilde kijken toen je zag dat je daar al was…

is een boom dan niet genoeg om de tijd te tonen het onbeschrijflijke wachten op oneindigheid zoals de schaduw in woorden van een dichter die in zijn stilste zinnen huid lostrekt schrijft dat wijzers op zonnebloemen wonden helen van vroeg tot later en dat cirkelrond, het voorbijgaan de bestemming is onbegrepen op het moment van…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Eigenlijk weten we niet veel maar genoeg om van dit bestaan een glans achter te laten, een klein vermoeden van licht en wat woorden uit een gedicht dat weinigen verstaan maar dat doet glimlachen naar de zonnebloem en de kleuter.…

Bloemen ben jij Zonnebloemen in zinderende zomerglans waarin het licht schittert van alle harten van alle sterren…

Sylvia Sylvia, open je ogen jij schone deerne jouw lijf zo geknokt toch heeft het je bedrogen Sylvia Sylvia, sta nou op veertig jaren jong in de bloei van je leven gebroken in de knop Sylvia Sylvia, moegestreden omringd door een zee van zonnebloemen en geliefden zachtjes uitgetreden…

Zonnebloem, schitterend licht Dat deze zomer alle kanten op Spat, het licht doet schijnen Op de donkerste plekken, Zelfs je schaduw is mooi - Als de zomertijd voorbij is Zullen je gele veertjes Roemloos in het vooronder Verdwijnen, maar je schaduw Blijft, en landt rechtstreeks In mijn hart, verlicht mijn Allerzwartste nacht…

Ik hoor de zonnebloemen dansen voor het venster in het nachtcafé. De sterrennacht is opgestaan. Ik verlaat mijn plaats en bewonder het landschap in de regen.…

het meisje met de zonnebloempitten kreeg zojuist een zaadlozing gelukkig had ze nog potgrond wat een aardse liefkozing wachtend op de zonnebloemen en de volgende lading zaad groeide het meisje belopend mee ze spinde in haar spinneweb nog een draad al de herinneringen in vakjes zie de foto's ingelijst aan de wand van al wat is en wat was…

ik zag op het wiegen van de wind de gele schicht van een verre bloem zo op de grens van horizon en opgeschoten weidegroen zij markeerde in haar ludieke intrige het einde van de nog zichtbare wereld haar grootsheid dwong mij in gepaste eerbied dichterbij te komen haar droomgrens te raken om van van wind en wiegen met zonnebloem…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

droom mijn gedachten gedichten zo prachtig de woordjes zo lief voor jou hartendief zonnebloemen violen emoties die dolen zoentjes verdwalen in de dalen van emoties zo lieflijk huppelend verblijven verwarmt onze lijven voel hoe gerieflijk je ogen behagen de vonk kruipt in mij het vuur verwarmt we voelen ons blij…

Mijn leven is vergankelijk Elke dag een beetje sterven Maar morgen leef ik nog Om de stand bij te houden Hoog jubelend beklim ik de zonnebloem Licht geworden door de barometer Bezin ik helemaal te loor Zak ik af naar de goudsbloem Passeer de metafoor Ik schat mijn kansen in Haal ik deze lente Of bak ik zo bruin Dat men mij begraaft Onder…