Alle inzendingen over kleine OR stroomt OR vliegeren

Ik zal je brengen naar mijn paradijs vol vliegers groot en klein en vanaf dat moment zullen we weer samen zijn…

de stille gedachten in een klein gebied waarop men levende letters in het leven ziet stroomt langzaam samen tot een klinkend rijm aan de gedroomde grenzen van het zwijgend zijn…

als het nieuwe maan is trekt zij de wereld binnen onweer in haar hart wind haalt zuurstof zee stroomt leven ze heeft geen stem er klinkt wel een kleine melodie…

Achttien jaar vliegeren wij nu samen. Trekken de touwtjes op en neer. Onze vlieger duikt en stijgt, naar onbekende hoogten. Bleek bestand tegen wind en weer. Wil met jou, nog wel 100 jaar samen, aan de touwtjes trekken als weleer. Met de wind van achter, of van voren. Naar onbekende hoogten, keer op keer.…

Een rivier vol babbelende woorden stroomt aan mij voorbij. Ik werp mijn hengel uit en vang zo nu en dan een woord, soms groot, soms klein, en keer tenslotte huiswaarts met een potje visserslatijn.…

Wind blijkt heer en meester Rukt en trekt aan boom en tak Meester en heer gehuld in somber wolken Een schrale zon zoekt zich een wak aan blauwe randen van schuchter lente De optimist in het jongetje laat z'n vlieger op Wind rukt en trekt vlieger met touw uit bei z'n handen.…

vlieger vlieg er heen naar de zon aan ’ t lijntje in mijn handen zal ik inhalen zal je landen zal ik vieren zal je verbranden…

over de daken klinkt muziek als de ochtend in mijn ogen stroomt en het licht zijn armen spreidt zoete klanken zoeken mild gestemde oren in dit kleine land van korte onschuld is nog niets verloren…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

en zie - in de verte de oude vrouw haar kinderogen nemen waar een houten kruis - gekleurd papier behanglijm en een klos met touw een rode vlieger met een staart en dan haar vader meisjeshandje in grote mannenhand samenlopen van verwachting tegen de wind in die rode vlieger naar de hemel blaast zie haar handjes voorzichtig papieren…

een kleine zwerm onbewust van de gevaren strijkt steeds westelijker neer boeren worden weer onrustig en bang voor dit onbekende, zoals in vroeger tijden er zat er één in mijn tuin wat heb ik een hekel aan die vliegers sluw als ik ben, was hij snel gevangen gevuld met gekruid gehakt smaakte hij heerlijk……

Een visser en vlieger uit Vorden zien vissen en vliegen bij horden. Een vlieg of een vis, die gevangen is, is zo een bromvlieg of bakvis geworden.…

Kometen aan een koord, strikken in de staart van een kosmische vlieger. Een snoer van planeten, de parels rond je nek reflecteren de maan.…

weldadige zon verwarmt mijn lijf op de blauwe koepel tekenen enkele hoge vliegers met witte stoom hun tamtam…

Wie leeg wordt, stroomt vol. Het kleine wordt weer groot. Wie alles denkt te bezitten, bezit helemaal niets. Wie volmaakt is, is dood. Lang leve de onvolmaaktheid. Wie durft te delen vermenigvuldigt. Liefde!…

Maar het moest en zou Amos dit keer lukken de zon met zijn vlieger af te schermen. Tien seconden lang wist hij verterend vuur te temmen tot een haard die door de vlieger scheen. Maar toen sloeg uit zee een forse windvlaag hem de toom uit handen en werd het frame op roestig prikkeldraad gespietst. tomeloos in lichterlaaie de zon…

je zou nog een vlieger voor me maken van latjes, papier en lijm en heel veel touw zoals vroeger mijn vader op het strand zouden wij weer uitgelaten kinderen zijn rennen zouden we - op blote voeten met wind en vlieger mee ik weet dat je nooit wilde geloven aan wederopstanding maar toen ik je vroeg een vlinder te zijn liet je niet lang…

Een hond, een vader, een moeder en drie kinderen hoeksteen van de maatschappij vrolijk vliegerend op het strand een tableau vivant passend in Nederland…

Een kleine vlieger, rustend op de frêle schouder van de vrijheid, tegen het contrast van het firmament verkend, ontrolde ze het ragfijne touw van haar dromen, waarna zij - voor mijn oog als toeschouwer - de "gedachten kluwen" ontrafelde en de binding brak.…

dagen van gesloten gordijnen van schemerwerelden van zijn en niet zijn van inbedding in leven en dood dagen van opgaande vliegers van serene stilte van rozenblaadjes van bonheur wat geluk is…

Ik moet me vaak bedaren voor gezworen haat, vergaar het spoor waar ikzelf om vroeg, laat de daden stromen op nog niet gedichte wonden, bewoon het streven om niet in wraak te leven, het bloed blijft niet geronnen, het stroomt oprecht over kale botten en maakt me levensecht. Uit de bundel: 'Slip op de tong' (pama)…

Met handen nog ragfijn gebonden in onschuld Met lichamen tesamen gevangen, bevangen in een oogverblindend verlangen Naderen we worden we schepper van een mysterieus web wederzijds verankerd met een zoet gefluister om als één enkele hartslag ritmisch elkaars lichaam te doorkruisen wij, volgens tastbare dimensies zintuiglijk bestempeld…

Even geen zin in woorden té lang op vragen gewacht die niet kwamen enkel zin in niets zittend in mijn nood naar woorden kijkend naar de zee omdat zij me misschien kan helpen zij laat elke keer moeiteloos alle korrels los krassend wrijf ik het zand uit m'n ogen…

De maan weerspiegelt een stille traan en toont hoe koud de nacht kan zijn…

Wederzijds zoeken van tranen naar échte troost zachte omhelzing In verbondenheid vloeit enge hopeloosheid zóveel sneller weg…

De winter regent, stuurt tranen over m'n gezicht. In de lente vele druppels zout, weerspiegeld door het licht. De winter sneeuwt, dwarrelt de pijn in mijn hart. Maar pijn dooit niet zómaar, omdat het warmer wordt.…

Ik ben jouw grote held Groot en sterk En zelfs dapper Werpen je ogen me toe Maar als ik je daar zo Zie lopen Je schrille levenslust In haast te grote sprongen gegoten Hou ik m’n pas in Weet ik wat moed is Een sluwe poging Om het leven bij te benen…

je eet een haring en neemt er drie mee of vier of twee je eet een haring je hoofd in je nek ik val op je, vindt je het gek? je vergeet te betalen ik hol je achterna je lust me wel, ja!! 't zijn jouw woorden niet de mijne maar jij bent getrouwd niet de mijne een haring en twee lekkerbekken da's wat ik wilde: even lekker bekken…

Hier sta ik breekbaar als glas je trapt op me breekt me in duizend stukken waarom heb ik je verteld dat ik om je geef? Hoe kon ik zo dom zijn? Je blijft terugkomen keer op keer je trapt op mijn glazen hart en ik ga kapot je weet dat glas scherp is zeker als het stuk is en auw....het doet zeer…