Alle inzendingen over klokken OR keer

keer in jouw bedje willen leggen.…

stuwende stromen kerende kanten kaatsende wanden bepalen de grens…

Wat later staat ze onbewogen, vol verwachting aan haar raam, op de lippen fluister ze een naam, er welt een traan in haar blauwe ogen, een Messias wordt niet voor de tweede keer geboren .…

Ik keer terug na een lange dag met jou Ik kijk nog achterom Misschien zie ik je nog Maar het is te laat Je bent al te ver weg…

Alles heeft een eerste keer daarna wordt het gewenning…

Zwetend en met trillende benen, hield ik een toespraak voor de eerste keer. Slapeloze nachten gingen er aan vooraf. Tóch, eenmaal achter het katheder, ging het mij gemakkelijk af. Door wat ik zei, in mijn rede, stonden de mensen paf...…

we moeten onze regen nog verschuilen onze wegen nog banen, in wederkeer begaan de maaltijd verteren, vragen om vergeten voor de wolken uit in hun vlucht vooruit ter elfder uur, voor het later is dan morgen…

Morgen is een andere keer.…

achter zwervende wolken verdwijnt een vogel met oude veren in langzame vleugelslag vindt hij de oneindige tijd beschermd gesloten en een keer vrij…

Er is geen zin Meer in dit Dichten Ik ben gelukkig Nu Er is geen pijn Om nog te uiten Het gaat dicht De poorten sluiten Het gaat je goed Veel goeds veel moed…

heb net de klok weer opgewonden de tijd gelijk gezet in algemeen besef maar nog hoor ik seconden tikken mijn haast heeft jou toch weer gevonden minuten tellen daar tot vele uren maar de kerkklok gaf ons een ongekend soelaas de koster had geen haast sloeg vijf in zesder uren hij wist die tijd zal in emotie twee keer duren…

ook een rietgors mag geen naam hebben in verdwaalbaar moeras, iets zonder vorm is bezig terug te keren, het geheugen te herwinnen voort te duren tot plaats van vertrek…

tijd voor één keer afremt of toch traag aan mij voorbij rijdt…!…

drempel Vraag Allah vergeving voor de zoveelste keer…

waarom dit afscheid zo koud ik hoor het je zeggen dat je niet meer van mij houd een leven vol liefde veranderde snel je ziet geen toekomst meer waarom ik dan nog wel ik hoor de klok tikken precies duizend keer sinds jij ging je liet mijn hart vallen waarna niemand het ving verspreid over de vloer zie ik nu alle stukken…

De klokken van ellende en dood, de klokken! Ze luien over de oude en grijze stede... De klokken luien!…

Ik besef het keer op keer als ik weer eens doelloos naar de klok staar. De tijd tikt gewoon door met in iedere minuut standaard zestig slagen. Wanneer is het streven naar geluk nou toch eens eindelijk klaar? En hoe lang moet ik deze ongelijke strijd en oneerlijke ellende nog verdragen?…

Na de dag met z'n drie keuvelend, betastend, zoenend zwemmend en zwetend, op weggetjes door 't donkere bos alleen terug terwijl zij over een aanrijding met een hert, met een hond gesproken hadden, toen ik thuis was kwam hij nog langs na over het verenigd veld verteld, even te kussen, kers op de taart en 's morgens kreeg ik van…

Een beeld, een papiertje en een schaap, is alles wat ik nu nog heb maar meer zal het worden en worden zal het meer want deze keer zal ik niet rusten tot ik alle vruchten raap van het fenomeen dat liefde heet, laatste keer!?…

in het donkere bos wuiven de bomen zacht heen en weer voorzichtig valt een zonnestraal door de takken leidt het licht bij vooruitzicht de weg nog een keer…

een keer Nog een keer…

Dichters, ingenieurs met manieren heren en beren boeren en matrozen met chocolaatjes of rozen en soesjes uiteindelijk komt het er op neer en nog een keer telkens weer met tussenposen smullen van onze poesjes de kunst echter, ligt niet in de openingszin maar weggaan zonder goedkope smoesjes.…

Nog een keer, ja dat zou ik heel graag willen, trek me in je met je handen op m'n billen. Nog een keer zal ik je geven, en nog een keer en nog een keer.…

Ik wil niet met een twijfel leven Dat is niks voor mij Zeg me waar het op staat Dat maakt het allemaal makkelijker Stop met die spelletjes En maak het echt Iedereen heeft een zwakke plek Jij bent die van mij Nooit zal die weggaan Kan het dan niet voor Een keer Een keer maar Goed gaan. Jij en Ik.. Of is dat nou echt teveel gevraagd?…

Eens, op een keer, ben ik verdronken, er kwam geen water aan te pas. Mijn lot was feitelijk al beklonken, ik wist zelf niet meer wie ik was. Ik had toen echt niet durven dromen, dat er nog redding komen zou.…

Toen die keer dat ik in de bus in gesprek raakte met de stilte ze zei natuurlijk niets en ik dus ook dat was nog eens iets anders een gesprek dat bestond uit luisteren alleen.…

men moet er zich bewust van zijn dat een keer de laatste is dat is logistiek lastig omdat men elke keer alsof moet doen of er het beste van hoopt wat ook niet opschiet…

voor de derde keer tranen van verdriet oma is niet meer alsjeblieft niet nog een keer…

Geen stem laat spreken met weemoed of koude woorden bedekt met een eenzame echo of hand die een richting geeft of verlossen kan wat de tijd laat stilstaan met gedachten aan een bevrijdende dooi of boodschap die ik begrijp wanneer ik terugkeer met een lente die ook jij wilt omarmen omdat je niet meer twijfelt aan de volgende keer dat ik…

vier lange poten gelijk op stelten en 'n nog langere nek kennen doet hij ze allemaal maatjes voor het leven zo leek 't, want nu is hij geveld door zijn laatste wens over duidelijk nog een keer die langnekken groeten en 'n kus toe ~ goede reis Mario ~…