Alle inzendingen over knappend vuur

hongerig lekkend vuur op het verlaten strand aanrollende golven stuivende wind stralend de maan hoog aan een donkere hemel de kosmos groet me…

Die werden knetterend verbrand, in een laaiend vuur Waarom wij... vrolijk dansten.…

De kinders vol in't leven met eigen gezin en cultuur voel me rot, het is even gedoofd het heilig vuur.…

kijk nog éénmaal om, richting een waterval van tranen het gaat duidelijk om de vorm als de verbeelding dromen ,zachtjes aan verlaten streepjes veraden het seizoen en alles loopt op sloffen de uren en poen dit leven valt te poffen schuld en onrecht staan samen aan een tafel vol waarheid wij zeggen samen zachtjes amen wierook stijgt boven…

Begin van vuur dat uit mijn botten schiet; betekenis uit mist, die ik te laat bevroed; een stok die koud wordt in mijn vermoeid gemoed.…

De bron van mijn gedachten lijkt op een oerknal vanuit het vuur. Iets is ooit begonnen, opdat jij en ik zouden zijn. Op al mijn vragen naar het heilig vuur klinkt een stilte, diep vanuit mijn brein. Het land achter de spiegel is verborgen maar de branding zingt, als een fluistering, een traan, een licht, als opgetild.…

Vlammen in mijn hart Terneer geslagen, Warmte die grotendeels Verdwenen is, Niets is wat Het lijkt - Ondergronds Brandt het innerlijk Vuur dat zo Te zien onzichtbaar Blijft, maar altijd In waakstand paraat Om toe te slaan Als de vrieskou te Erg geworden is…

op denkbeeldige sneeuw in een dichtgewaaid spoor de ijzers uit het vuur…

En waar de reis begon op de windroos van het vuur, gevoed door teksten van een kwetsbaarheid, is slechts een welving in het aards gazon wordt de grond vruchtbaar op den duur. De tijd heeft daar geen verklaring voor. Dag vriendin.…

Hout is brandstof voor gedichten! Ook mensen vergaan ooit als hout, uniek levend naar een vurig licht. Een foto heeft zijn unieke weg gevonden. Onmogelijk om zichzelf te herhalen, of om een identieke fotograaf te vinden. Gedichten ontstaan als brandend hout. Vaak uit vurige gedachten. Soms uit bijna niets. Zo lijkt het.…

wereld van water schakering van blauw en groen rood en zwart mijn lijf als een splijtende vuurzuil triomf en schreeuw om redding…

juichend welbehagen de stille ongerepte plekken dat mij rukt uit bange overheersing van digitale wanen waar links en rechts 't ijle donker schreit gewassen in de reine plassen van Gods oneindigheid 't leven proeft door heen de zilveren nevelen hier beneden de zoete smaak van druiventrossen het gezang van de wijngaarden in vuren…

Gooi letters in het vuur hoor de woorden branden tot ze weer bij zinnen komen in een vurig liefdesgedicht vonken springen in het rond heb jij je ook gebrand aan dat ene woord?…

dan vuur…

Deze rivier ben ik over nu ga ik weer anderen zien, liefhebben als het lukt, iets voor elkaar krijgen, zo nodig strijd voeren nieuwe doelen halen andere feestjes vieren en eigen wegen volgen Maar morgen of later komen we weer samen bij het vuur…

Toen was er even niks geen maatschappij waarin iedereen zijn plek wil beschermen waarin de ene man alle vrouwen krijgt en de ander alleen staat zonder praat in verlegenheid naar een vrouw toe waarin de een het succes beleefd de ander verdriet heeft omdat niemand om hem geeft de winnaar wordt altijd weer een verliezer en het vuur blijft…

Bij het nachtelijk vuur van de volle maan ziet men hen naar buitengaan. Een man, een wolf, een wolvenman, niet voor het daglicht aanbevolen.…

In yellowstone park loost old faithful zijn vocht Hemelwaarts oprispend eenmaal per uur Spuit stipt zijn aardbodemdampen van vuur En gloeiendheet water dat een uitweg zocht Bruisende vuurvogel laait con fuoco Eeuwige wederkeer naar mama coco…

De wereld, wat hebben wij, mensen, ermee gedaan? Wat doen we met ons bestaan? Hebben wij bereikt wat we wilden... welke dorst werd gelest en wat voor honger werd gestild? De wereld, planeet in het universum vol van liefde en verlangen naar vrede... de wereld: ìs het reden genoeg om te stoppen met haat en oorlog? Is het nog op tijd om elke…

Als ik de wind ben en jij het vuur, blaas ik naar jou, en voel jouw hitte gloeien. Als ik de wind ben en jij het vuur, zal alles verteren. Tot de wind zich legt en het vuur is gedoofd, de melodie blijft klinken. Eindeloos.…

Watervaste vuren trotseer ik voor jou aanhoudend, verschroeiend, hete vuren Ik vertrap ze met blote voeten en mijn handen op mijn rug Niet te blussen, niet te vertrappen Brandend verschroeien ze, elke regel die, ik ooit ook had Deze watervaste vuren Van waarheid, voorzien, durven ze de leugens niet verder te trotseren dan…

je ogen, waarin ik ben aangeland zie ik voortdurend branden vuur dat ik niet doven kan ik voel de warmte in je handen mijn lijf staat nu in vuur en vlam geen water om mij heen ik blijf je maar beloven en laat je niet alleen dit vuur kan ik niet doven…

Hij zag licht en vuur in haar wilde wezen wilde het vuur in haar wezen strelen en wilde wezen in haar licht het licht van haar vurig wezen stelen, nee roven om het licht van zijn eigen wezen te doven en het wilde vuur te ontsteken in hem om haar lieve licht te strelen.…

Dichter, laat de vlammen dansen in uw haard, hout in ’t vuur, bouw hoog de schansen, niets gespaard. Hout in ’t vuur, dat al de vanen waaiend zijn, dat het vuur verteer uw wanen na veel pijn. Dat het fel in de ouwe schouwe vonken spat, eenmaal zult ge zeker bouwen nieuwe stad.…

Wierook uit aarde verspreidt zich via de lucht bereidt met water vuur werkt door middel van vuur etherische aantrekking…

want ik sta in vuur en vlam. Vuurvlammen slaan uit geest en lichaam, zonder enige schaamte... maar is er een brandweerman, of een heel corps, toevallig in de buurt... die genoeg water bij zich draagt om het wilde vuur te blussen? Het vuur grijpt schrikbarend om zich heen.…

Waar vuur is, is waarschijnlijk ook veel rook. Wat zegt u ? Een probleem ? Dat denk ik ook, én vuur, én rook, het zit u echt niet mee ! Da’s niet het rookvrij werk dat ons beloofd is, wij komen wel wanneer het vuur gedoofd is”.…

Eenmaal zoveel vuren branden tweemaal zo lang nog langer nog nog heter nog en als het vuur besterft nog stiller nog dan voorheen hou ik van jou.…

waar de wind het ijs splijt wil ik het vuur begraven het inbedden net vóór de vuurzee haar vlammen ontvouwt de gloed in ijs vereeuwigen net vóór het vuur het water raakt hoe het zich tooit in vlammend verenkleed waar de wind het ijs splijt wil ik het vuur begraven…

Vuur is vooruitgang van een zoekende mens. Vuur is ook Lucifer balancerend op een toelaatbare grens. Vuur verlicht als het gezicht kantelt van het licht. Als alle vormen hun betekenis zien afglijden. Als in de nacht de blindeman wankelmoedig op zoek moet naar een nieuw evenwicht.…