Alle inzendingen over last OR Leven OR Optimisme

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Haar ex, Had last van zijn dreigreflex Was het daar maar bij gebleven Dan was er nog mee te leven Zat ze nu niet met een angstcomplex. Maar is je ex, werkelijk ex, Dan is je situatie vaak complex.…

in een mondiaal reservoir Een nieuw jaar om weer van alles te beloven Het vertalen naar de nieuwe moraal Na theorieën van het beloven Optimisme in een streven naar ideaal…

Hier staat Het Leven! 'Ziet u het ook?' 'Doet het u wat?' Dan duurt het 'even' voor u antwoordt. Dus zeg ik: 'Ga meebewegen.'…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

De maan herinnert me aan mijn dromen, het plezier van het zingen, het spel waarmee alles begon Geen last op onze schouders geen onderlinge wrevel Het heilige moeten is uit ons weggevloeid de wereld in getrokken dwingend en mateloos, kinderlijk eisend dat het tijd is om volwassen te worden maar dat ben ik al en de last van mijn leven…

De last zonder slopende gedachte De dragende muren die het dak laat rusten De last is zwaar De last lacht, ik rust…

in één van de zonnestralen één van de regendruppels één ademstoot van de noordwestenwind zat een sprankje een spettertje een zuchtje geloof hoop en liefde maar veel meer heb je ook niet nodig op zo’n dag als vandaag…

Z'n optimisme is niet in te tomen Aan vrienden zegt-ie stralend van geluk: 'M'n midlifecrisis is nog niet gekomen!'…

Op een dag likken de straten hun gezichten schoon, ze verjagen de schimmen uit het verleden. Op zo’n dag wordt de morgen geschreven, leg ik mijn kleinste nerven bloot. Op die dag kus ik je zacht op wakker geworden lippen en doe mijn schaamrok af ----------------------…

Je hebt ons geleerd om van harte te vertrouwen, op de krachten die door ons leven stromen, op de goddelijke bron van onze moed. Je hebt ons getoond dat innerlijke rust bestaat. Dat een mens zich kan bevrijden van angsten. Dat we met wijze overgave sterven kunnen. Dat liefde niet vergaat.…

Mensen die denken, dat politiek vals en saai is. Dat mensenmensen soft zijn. Dat politici op baantjes jagen. Dat regionalisten nationalistisch zijn. Dat de Friese dichter Troelstra zwijgt. Die mensen kennen Lutz Jacobi niet! Mensen, maakt u zich geen zorgen. Pieter Jelles is niet van gisteren. Lutz is van vandaag de dag. Met het oog op…

vanaf blanke duinen reeds des morgens door vogelkoren in gezet liederen beschreven in poëtische woorden zoals het in het brein des dichters leeft hij het met zijn ziel en hart te kennen geeft dat hij bestaat uit enkel lofakkoorden maar mogen de dagen hem soms niet bevallen zwijgen de vogels en ontbreekt zonneschijn zullen deze toch zijn leven…

Schoon ge uw antwoord niet verheelde, Schoon ge ‘ja’ knikt op die vraag, Draagt ge toch geen last zo graag, Als die last vol moederweelde. Ja, we weten 't wat gij torst, Last!... Kunt ge ons dat woord vergeven? Zie mij, zegt ge, als 't jeugdig leven Ademt aan mijn dankbre borst! Last!…

ik uit op mijn reserve Waar de keten naar toe gaat de zin van m’n bestaan blijkt helaas teveel gevraagd Het was mij het dagje wel mijn leven in een oogwenk van deze kosmische tijd…

je ligt op bed zoals eens in je moeder niet licht maar zwaar als een loden kind ontstijg je last val naar boven in het leven word licht in je geboorte…

als klaprozen uit de hemel vallen honderd en meer jaren later vraag ik één van de zeshonderdduizend die een brug te ver is gegaan het licht aan het eind van de loopgraven zwart zag mij als immer aards te herinneren…

ons vier Je bent een gevaar Voor jezelf en voor mij Je ontneemt mij mijn plezier Wees toch eens klaar Wordt toch eens vrij In plaats van schoppen naar iedereen Kijk toch je been Vol blauwe plekken Je vloer vol vlekken Je kranen die lekken Je naasten die verrekken Jouw kar nog te trekken Als je wegloopt van jezelf Neem dan die last…

Gekke is,het lucht me op en als ik na het legen stop is mijn rugzak weer te dragen, oud zeer kon ik verjagen Vrij kijk ik de wereld in met mijn lichte last Krijg er weer zin in met die rugzak die nu beter past…

De late verwoording zorgt dat pijn snel slijt troostende dankwoorden met een 'last post' verdriet verzacht voor vrouw en kroost. Na begrafenis wordt 't geestelijk testament als de grote stilte intreedt, thuis bezorgd. Van alle schuld vrij gepleit en getroost leven nabestaanden verder zoals gewend.…

Hij kijkt alleen naar problemen Hij ziet alleen maar problemen Zijn ogen kijken en zijn mond roept maar zonder na te denken Hij doet maar wat Nu heeft hij last van polen Ik heb geen last van polen, maar wel van hem…

Het is al met al wél zo als ik een te zware rugzak draag ga ik gebukt door het leven en zie alleen mijn voeten maar. Dus als ik rechtop ga lopen, wellicht met wat minder last zal ik me opgeruimder voelen letterlijk en figuurlijk dat staat vast.............…

Ben ik oud, als mijn knieën knakken, als ze knakken, als ik loop op de trap? Ben ik oud, als mijn kaken kraken, als ze kraken, bij het gapen? Ben ik oud, als mijn kam zijn tanden verliest, als steeds meer haar, de vrijheid verkiest? In m'n hart ben ik jong gebleven, laat de ouderdom bibberen en beven. Want zolang men me nog nafluit…

Het jaar is uit- en tenden geleefd: van al zijne oude ellenden en heeft de last het ons ontgeven; het nieuwjaar heeft, van heden af aan, voor elk ende een, een schrede gedaan: wie zal ‘t tot tenden leven?…

Het leven is een kruis met rozen. Schoon en stekelig te gelijk. Een last die jou doet blozen. Een pelgrimstocht tot in het hemelrijk, Want de weg naar God gekozen zal zeker de juiste zijn. Vrede gloort na aards verpozen in een eeuwig leven zonder pijn.…

De man die ieder hitje orkestreerde De Kruidvatkoning van de popmuziek Die met zijn potpourripureetechniek Elk origineel tot pulp egaliseerde Hij zegt ons nu na lange tijd adieu Hij gaat en wat ons rest dat is Rieu…

Die vreselijke pijn Mijn positiviteit Mijn optimisme Het had uiteindelijk geen zin Wat ik ook deed Of wat ik vond Men ging er meestal Tegenin Waarom zou ik Opnieuw beginnen Waarom zou ik Er steeds weer zijn Wat er steeds was En wat ik hoopte Liep meestal uit Op hartenpijn…

Wat jeugd genoemd wordt, Wat je als kleding Voor het leven wordt Meegegeven, kan licht zijn Om te dragen, passen als Een goed zittende jas, Als een fijn zittende hoed, Maar ook een loden last zijn Waaronder je wel bezwijken moet…

Jaren sleepte hij zijn ziekte als een zware last waar hij moeilijk mee leven kon en die hem bleef belagen na uiteindelijke acceptatie vond hij de kracht het niet te slepen maar te dragen mijn kind met Parkinson…

Die arme oud-dictator Pinochet (hij was fysiek al niet zo best in orde) is geestelijk opeens niet goed geworden, hetgeen opnieuw een strafproces belet. Wat heerlijk dat Milosevic terecht staat voordat het ook met zijn gezondheid slecht gaat!…