Alle inzendingen over leven OR afscheid OR natuur

Mijn geest mijn ziel is vluchtig Daar kunnen wormen vast niets mee En als ik afscheid neem van het leven Dan pak ik geest en ziel heel luchtig En neem ze onder de armen mee Mijn lichaam schenk ik de natuur Zij die het weten konden me beloven Daarboven is alles gratis dus niet duur…

Door het open raam vangen je ogen de blauwe lucht Nog even genieten voor je allerlaatste zucht… Vogels laten zich meedeinen op de zachte adem van de wind Je ogen stralen in het schemerlicht Even voel je jezelf het kleine kind De angst voor je laatste reis is weg Genietend neem je afscheid van de natuur Nog één keer glijden je ogen de hemel…

Natuurlijk kom ik terug, zei je en pakt de stoute schoenen ga maar, ga maar en tart mijn tere ziel loop langs de zilveren stranden en waai de wind die zacht je ogen kust en leg je lege lichaam in de duin, die afscheid heet ga maar, ga maar ik zal je later zoeken.…

17 gram botjes en veertjes, mooiste kleuren, dit roestige kaneelbruin, zwart gestippeld, een kleine winterkoning kleurt de struiken, ik voel dit tere en slordige hoopje veren oprecht leven, bruin en zwart gespikkeld, kwetsbaar hoopje licht en lucht, donker asfalt, dit vogeltje: teer, een zacht kloppend hartje, grootste woorden helpen nu niet…

Als de zon schijnt over mijn mooie hei Komen gedachten in mij en verdwaal ik in stilte en rust Geniet van het een zijn met de natuur Vergeet ik elk uur en hoop dat ik niet verdwaal of de weg kwijt raak Maar kom altijd op het juiste pad…

kristallen transformeren op bevroren water… zonnestralen weerkaatsen licht op een klein wonderlijk theater fruitig geel en groen laten zich vooral gelden… gekleurde nevel zweeft verder boven uitgestrekte velden een moment van schoonheid die weldra zal wegkwijnen… wanneer de zon straks weer volop gaat… schijnen!…

wat donkere wolken drijven samen de hemel wordt plots hel verlicht gekraak, gedruis … een bliksemschicht een foto waard, die luchtopname. in mum van tijd, wat tellen later als hemelsluizen opengaan verlangen akkers drooggestaan... naar bakken vol met regenwater. de regen daalt nu heftig neder het levensvocht voor vele dingen laat dier…

Ik heb zoveel asfalt gezien Zoveel wegen Zoveel snelheid Zoveel ondoordringbare stenen Ik heb met zachte handen in de verbeelding het landschap uitgedacht Alles was vloeibaar Meerduidig Alleen maar stroming van een rivier naar zee Kijk hoe de kleuren zich vermengen met lucht en water Hoe de horizon verdwijnt Niets is hetzelfde…

Een nieuwjaar is aangebroken maar ik zie geen verschil afscheid nemen van het oudjaar was voor mij maar een afscheid nemen van een dag vuurwerk en dergelijke zorgen maar voor ellende het veroorzaakt maar pijn en rotzooi Het enige waar ik dankbaar voor ben is dat mijn dierbaren nog leven en niet voor pijn en rotzooi in mijn hoofd zorgen.....…

Dat dwars door de pijn heen leven terwijl je bezig was te sterven. En nu, zonder jou gaat de tijd gewoon z’n gang zonder jouw oren om mijn verhalen te horen.…

oudjaar, het is over het is bijna gedaan er resten je nog enkele uren afscheid doet lijden mijn hart doet pijn velen hopen reeds op het nieuw laten het oude onterven ik kan het niet meer aanzien zoals bij alles in het leven is het ook voor jou zo… alle schoonheid moet sterven vaarwel … tweeduizend zeventien!…

Nu is alles stil en donker om je heen bij het afscheid van jouw leven toch ben je niet alleen want jij bent onzichtbaar bij ons gebleven.…

Er is een boom geveld met lange groene lokken. Hij zuchtte ruisend als een kind terwijl hij viel, nog vol van zomerwind. Ik heb de kar gezien, die hem heeft weggetrokken. O, als een jonge man, als Hector aan de zegewagen, met slepend haar en met de geur van jeugd stromende uit zijn schone wonden, het jonge hoofd nog ongeschonden, De trotse…

donker grijs getamponneerde wolken steken af tegen het vuile wit hier en daar wringt een winters zonnetje om het blauw in de zee te weerkaatsen wentelende golven te verlichten die af en aan rollen op het strand meegebrachte schelpen slijpen in het tij aan het natte zand wanneer zonlicht het wolkendek breekt en het water kust, schept het…

nu de zomer doet alsof ze pas gestart is grijpen groene bladeren hun kans om zich helemaal vol te zuigen met leven zodat de landing, voor wanneer ‘ie dan ook geplant staat, aanzienlijk zachter zal zijn…

Waarom doet dit toch zo pijn, het afscheid na samen geweest te zijn. Alles is koud en kil, zelfs de natuur is al een tijdje stil. Niets is nog mooi of de moeite waard, na het nieuws dat door mijn hart ging als een zwaard. Onze tijd samen zal ik nooit vergeten, ik hou nog steeds van je en dat mag iedereen weten.…

Ik zou afscheid willen nemen Als dat mocht en had gekund Een laatste groet brengen aan mijn oom Die geen lang leven was gegund Een goed mens in hart en nieren Geen slecht woord verliet zijn mond Met hem viel altijd iets te vieren Hij was de lijm die alles bond Ik wil afscheid kunnen nemen Bij hem zijn een laatste keer Mijn eer bewijzen nu…

Een winter lang in duisternis begraven, geen hoop meer op een leven in het licht, geen ogen meer, geen glimlach, geen gezicht, geen water dat je diepste dorst kan laven, alleen maar pijn en vragen, kreunen, klagen, de muren stom, je lichaam zonder kracht, het graan sterft in de grond nog deze nacht, maar Iemand is er die je toch blijft dragen…

elke keer wij afscheid nemen wil ik jou mijn dromen geven gehuld in bitterzoete tranen helpen ze de pijn dragen de pijn is maar voor even dromen voor een leven leven zonder afscheid afscheid zonder tranen zoals de ondergaande zon gehuld in duizend kleuren beloftes maakt voor morgen een toekomst zonder zorgen laten mijn tranen jou beloven…

kille woorden op een koude dag een bleek, wit gezicht starend in het niets het einde was nabij de dood alles is nu voorbij niets lijkt nog te leven tranen oneindig veel betraande gezichten mensen op weg naar een kille, open plek een plaats om afscheid te nemen afscheid van een mens…

Het afscheid valt zwaar voor hen die achter bleven, maar kijken terug op een wondermooi leven. Een leven dat ze samen in liefde hebben gedeeld, het zal een poos duren voordat de wonden zijn geheeld. De laatste reis is begonnen het eeuwig afscheid is daar. Bloemen worden neergelegd als laatste liefdevolle gebaar.…

met veel liefde werd tijd rekbaar gemaakt en lange tochten werden vruchtbare reizen naar gloedvolle jaren in natuurlijk samenzijn tot een laatste zonsopgang de rietkraag aan de overkant verlichtte een laatste reis wordt werkelijkheid het afscheid is zwaar maar, de onbekende bekende zwaait laat de koffers maar staan een hand…

Ontkoppelen Je wil ruimte en moet afscheid nemen van wat eens was. Alles nog opruimen voor een nieuw leven begint. En daar sta je dan met het verleden in twijfelende handen.…

Eén verlichte dag met afscheid van een knipoog siert vriendelijkheid achter donkere wolken als souvenir voor leven.…

natuurlijk zag ik jouw vanuit mijn ooghoek natuurlijk zei zij alleen maar koekkoek natuurlijk hou ik van je voor eeuwig en altijd natuurlijk heb jij gelijk geen strijd dit leven o gaan we het beleven ga je weer leven naast mij of zomaar iemand anders zomaar iemand niet zoals ik stik we zijn niemand kansloos…

Afscheid nemen is al zo verdrietig, maar nu helemaal. Voor iedereen die dit meemaakt zal het leven nooit meer hetzelfde zijn als voorheen. Afscheid nemen zonder een hand vast te mogen houden is het allerergste wat je mee kunt maken.…

Een roemloos einde kwam aan zijn jonge leven. Bij heel veel mensen is er groot verdriet. Het afscheid zal zwaar zijn maar gelukkig kan er nog afscheid genomen worden. Het had heel anders kunnen aflopen. Rust zacht lieve jongen.…

Hoe vergankelijk is alles, het leven, de éne dag nog volop genieten, van alle genoegens gegeven, het volgend moment zónder afscheid of aanwijsbaar moment is het voorbij..... Hoe vergankelijk is het leven?…

De natuur Helpt me De ingewikkelde tijden Enigszins te ontwikkelen De natuur laat me de liefde en schoonheid zien van het leven De natuur helpt mijn levensweg begaanbaar te maken De natuur helpt me Brengt me naar De stilte en vrede Van mijn hart Geeft me vrijheid Om te zijn Brengt mij naar Mijn natuurlijke staat De…

Afscheid is niet erg, je ziet elkaar toch wel weer. Afscheid is niet erg, je ziet elkaar de volgende keer. Afscheid voor een tijd is niet fijn. Maar afscheid voor een tijd doet ook geen pijn. Afscheid voor altijd doet verdriet. Maar afscheid voor 'altijd' bestaat niet.…