Alle inzendingen over levenslust

wanneer het leven te koud is geworden geen dekbed nog kan voldoen aan de wens van voortbestaan dan bestaat de mogelijkheid dat triestheid je te grazen neemt wanneer de trein van levenslust uit de rails dreigt te lopen en er van hersporing geen sprake meer kan zijn dan delf je het onderspit en wint de pijn...…

Lachend liet ik in het labyrint van liefde mij verleiden labiel en laconiek leidde dat mij tot lamlendig lijden later leerde latere liefde mij uit het lijden leiden gelouterd letsel van lang lijden is nu mijn levensles met levenslust laat ik mij door die laatste liefde leiden…

Genoeg verleden tijd Heb ik nu En weemoed evenzeer - Naar hoe 't was, Ooit, destijds, Toen m'n leven begon Mijn leven nog Een open boek, Een onbeschreven blad Alle levenslust van toen Nu als 'n deken opgerold En wat ooit leven heette uitgehold…

Voor Jeannet Koninklijk opent Zij de luiken Voor het nieuwe Licht dat vol Levenslust binnenstroomt Cipres en salamander Om voorrang strijdend In dit nieuwe licht Dat naar 't lijkt Altijd duren zal Geschreven voor je 54e verjaardag, 1 september, Dolomieten, vakantie 2012…

De lente lacht de lente leeft de lente leidt de lente heeft iets levendigs iets lichts ik leef er op los en laat mijn lasten los de lente lokt de lente kust de lente geeft mij levenslust. Ga het ook beleven en laat de lente in je leven.…

Ik ben jouw grote held Groot en sterk En zelfs dapper Werpen je ogen me toe Maar als ik je daar zo Zie lopen Je schrille levenslust In haast te grote sprongen gegoten Hou ik m’n pas in Weet ik wat moed is Een sluwe poging Om het leven bij te benen…

Zoals zwaartekracht geen kracht is en continue tijd illusie is het fort benoemd als ik van eigen makelij: gestolde levenslust in vergelijking. Buiten dat veilig kader - en waarom zou het veilig moeten zijn - de handen zonder houvast leeg en vierend in het open veld blijk ik de ander…

Tomeloos neemt zij deel aan het geheel Jong levenslustig als zij is Versmolten in het nu Mateloos jong Onoplettend danst zij voort In de stroom met trots Dan spat zij uiteen Op de rots Verhit keert zij in de moederschoot Wacht op haar wedergeboorte Om weer deel te nemen in Die blijde stroming…

het vrouwtje in de rode jas heeft nog veel levenslust ze is al vijfenzeventig toont zich als net zestig na haar weduwtreurnis lacht zij weer naar het leven op de golfbaan ontmoet zij hem een poener met een petje hij is een prille vutter kent niet haar aantal lentes tevreden delen zij getwee zijn brood, zijn bad, zijn bed…

De dag van levenslust. De dag van oorlog. De dag van soevereiniteit. De dag van onrust. De dag van liefde. De dag der dagen.…

“Tonight we’re gonna party like it’s 1999” zei Marianne en ging met haar fiets van huis van de disco kwam zij echter nooit meer thuis levenslust en jeugd, het mocht toen niet zo zijn asielzoekers, die waren hoofdverdachten dna onthult: een boer die moordde en verkrachtte…

vogelsporen schreven stilte in de sneeuw ik was haar uit het oog verloren door de drukte om me heen uitgelaten waren mezen bezig met hun spel van tak tot tak en namen zo mijn stilte fluitend op de hak ik zag hun kleuren buitelen het duikelen in levenslust dat bracht de rust terug die ik zo nodig had…

gloeiend verschroeiend hartverscheurend je ziel besmeurend zo moeilijk te keren ook al wil men anders beweren langzaam kan het je verteren Laat hem niet z’n zaad zaaien het zal zich in je verwaaien voor je het weet is het te laat wortelt het zich in je levenslust die alles verzengende haat wees je ervan bewust het is een valse…

bommen en granaten kogels die ketsen kogels die raken tussen de puinhoop een laatste gekraakte eenzame geweerloop en waar ooit een tuintje was geeft een klein fleurig bloemknopje vol hoop en levenslust overtuigend gehoor aan het aloude motto het leven gaat door…

Los van het feit dat je nu iemand anders vol liefde in jouw armen neemt dat je volledig vrij van mij bent in dagen en nachten vol weemoed en pijn dat je nog altijd de oorzaak bent van mijn tranen van onzekerheid en verloren levenslust dan nog kan ik niet ontkennen dat over jou dromen mij doet sidderen van intens genot..…

in rakende handen breekt eenzaamheid zoeken haar ogen naar levenslust omhelst zij verlangen dat tranen vermag beheert een toekomst die onmogelijk blijkt drukt haar verleden het dromen naar morgen wentelt zij angst in herinnering huilt zij verborgen vergeven tijden haar lot ondergaan in verbetenheid…

ze zijn blauw in mijn ogen paars maar het kan zijn dat ik dat liever zie nu nog kleuren buien de knoppen donkerder het wachten is op de zon die eenmaal opgewekt tinten laat verschieten je zei als lavendel zich laat zien kan ik Napels vergeten met liefde leen ik je mijn roze bril en kus je levenslustig onder de blauweregen…

Vragen die je beter maar niet stelt Antwoorden die je niet krijgt Tollen blijven ze in je hoofd Van levenslust beroofd…

Bekoorlijk is zij in 't licht van haar schoonheid niet bewust straalt ze vol levenslust een glimlach op haar gezicht.…

Lauwe lentelucht Die geurt naar liefde En levenslust, Die in 't voorbijgaan Mij op de wangen kust - Vogels in mijn tuin Zingen hun hoogste lied, Hommel die voorbijkomt En zoemend langs mijn Bloemen gaat, en in Bijentaal vertelt waar Het om gaat - 't Wordt zomer, Vroeg dan wel laat!…

wat is dat toch met kwaad hoe dat gezond en goedheid overheersen kan wat is dat toch met woede hoe dat door tijd met spijt verwoesting achterlaat wat is dat toch met haat hoe dat voed en bloed zolang je toestaat geef mij maar liefde geef mij maar rust vrede en lieve levenslust wat is dat toch met liefde hoe dat altijd wint hoe…

Zij slaapt, die steeds vol leven was En levenslust. Nu ligt ze bleek, verstijfd en koud, In doodse rust. Ween niet om haar, ween heden niet, Nu ze onbewust Van pijn en ziekte sluimert, ziet, Ze slaapt, ze rust.…

Alleen levenslustige mensen wisselen van gedachten. Zonder respect voor tegenstellingen kan niemand aandachtig worden. Wordt zich geen mens bewust.…

Ik heb jou aanbeden jouw voeten gekust alles wat wij deden bracht mij levenslust De tijd is voorbij gevlogen zo ook mijn liefde voor jou ik keek recht in jouw ogen en zag ineens de ontrouw Terwijl mijn hart zich bezeerde is mijn leven ontspoord en de levensles die ik leerde bracht mij geen antwoord...…

ik snoei takken van mijn stam en maak het zicht weer vrij eens was ik blij met iedere loot die uit mijn bast vol levenslust ontsproot ze bladerden snel door de jaren ik heb ze niet voor storm of regen willen sparen ik scheur in kraak en breek wil nu de horizon weer zien waar ik als eersteling naar keek…

Op de foto aan de muur staat een levenslustige meid met zucht naar avontuur nu wordt ze liefdevol verzorgd maar mijn hart dat schreit.…

Gewoon een lege dag Een mistroostig gevoel Omdat ik weet en besef Dat jij niet meer leeft Jij zo vol van kracht Glimlach op je gezicht Altijd weer de redder De eeuwige optimist Zo jong vol levenslust Maar je niet gegund Je lichaam was je voor Tot het uiterste gegaan Gedachten hopen zich op Een traan over mijn wang Voor jou en voor…

haar kleur is overleden nog voor ze ontluiken kon gebrek aan rust dreef haar steeds verder van het colofon ze fladderde tot diep in de nacht waar stilte haar gevoel versterkte daar straalde ze vol levenslust zonder dat iemand het merkte haar letters verschenen niet meer overdag was ze slechts een naakte nachtvlinder die tussen de toetsen…

Te sluimeren in dit licht van luisterrijke levenslust vernieuwt versleten krachten doet alle zinnen zinderen laat mij weer leeuw zijn en al mijn sterren schitteren.…

Vol verkregen levenslust gooit zij haar gordijnen open kijkend naar ondergang van volle maan, vervangend in prille ochtendzon. Een zware deken valt van haar af. Ze voelt zich vrij, eindelijk haar ogen, kijken weer blij. De nacht; eindelijk voorbij.…