Alle inzendingen over levensmoed OR stervensmoed OR levenslust

de stilte van deze zomermiddag hangt zwaar over de groene velden een zuigeling tilt met slaperige levensmoed het kleine hoofdje op vandaag kan het licht de stilte niet bekoren met lichtvoetigheid moeder's ogen volgen de imaginaire lijn van uitgestrekte vingertjes naar witte wolken…

Aan levensmoed.…

Adem diep en duidelijk tot er ruimte is voor vriendelijkheid en levensmoed, voor lente en glimlach.…

zoete zonnedauw ontvangt het fruitig vliegje vol van levenslust…

Warm lig ik onder mijn dekbed kerst, de tijd is aan mij wekker niet gezet - o heerlijkheid, vrij! vrij! Plots hoor ik het kindeke Jezus Maria gilt er boven uit en een brombeer, Jozef dus, wat is dit voor geluid? Dan, gestommel op de trap het hele spul tegelijk naar boven de deur vliegt open, is dit een grap? Ik kan mijn ogen niet geloven…

Ooglijkende eenvoudige zaken laverend tussen dunne slierten inkt stempelt de dichter hetgeen hem ontriefde bij het wegnemen van zijn hand heeft hij het gelijk aan zijn kant - behalve dat van de liefde.…

Met ons hunkerend verlangen - nu zeg je het was een grap - had ik een toren kunnen behangen zelfs alle treden van de trap een grote boomgaard bemesten tien openhaarden in de fik niets meer te goed onder de resten ben weer terug van even niet ik.…

Eerst tikt regenwater tentzeil wakker even later valt beheerste intonatie nieuwe kleuren in poëzie gespannen lijnen trekken haringen ritsende gedachten in jouw tent druppels breken in het hoornvlies verder malend stampt het oude bos de voeten - takken vinden fluisterend licht.…

Nederlands, Dichtersweb, Poetry. Internet... och! Ik zou zo vergeten hoe al die sites ook mogen heten thans omvlochten door een keten zo ons dierbaar poëzie! Sonnet, vrij vers en parodie, och! me dunkt, we moesten denken wat al kracht we elkander schenken als we breken met literaire wetten, zie toe, de betovering van poëzie! Een hand,…

Het getjilp van kleine druktemakers, nieuwe knoppen tussen het groen er is nog veel meer van doen wil men spreken van lentekrakers. Een bloesje of rokje in de lentewind, een blote schouder schreeuwt zonneschijn. Wie wil er niet getuige zijn van hoe de lente weer begint! Die vrouwen gezien, getjilp, prikkelende nectar geroken, dan kan je…

Handen rustend op het stuur rood licht in het vizier maar ook de spiegel hier waar ik heimelijk in gluur zie de allermooiste vrouw de versnelling in z'n vrij drie, vier meter achter mij is ze even die van jou zet ze rap haar lippen aan met haar ogen gaat ze ook iets doen mijn wangen krijgen net geen blos wie kan zoiets weerstaan?…

Het zal mij niets verbazen wanneer over een aantal jaren plots dichtwerken van Claus in een boekwerkje verschijnen. Zo verging het immers Elisabeth, keizerin van Oostenrijk. Ze schreef in de laatste periode van haar leven, in vier jaar tijd, meer dan vierhonderd gedichten, een poëtisch dagboek. Haar gedichten noemde ze liefkozend…

Laatst zag ik in de duinen twee fietsen op elkaar liggen. Hand in hand kwam een stel uit de struiken, ze raapten vrolijk hun fietsen op. Ik was mijn gezicht in de badkamer, poets mijn tanden terwijl de bovenste handdoek van de radiator glijdt en de onderste meeneemt - even ben ik in de duinen.…

De vonk sprong over bij het vaccineren, mijn hartje sloeg vreugdevol op hol. Over een stoel lagen enige kleren, Cupido raakte mij volledig vol. Haar hand was zo teder op mijn arm, terwijl haar mondkapje zo lief bewoog. Op dat moment kreeg ik het zo warm, waarna ik op alle vragen loog. Een kwartier lang mocht ik bekomen – zat ‘k enkel…

Aan het verkeerde koord getrokken. Ook het witte touwtje bleek niet juist te zijn. Het zijn kansen van een op twee. Wanneer dan toch lamellen open gaan zie ik haar niet maar iemand die folders in mijn brievenbus wil stoppen. Terwijl de hond van de buren aanslaat, gaat mijn mobiel waarvan net de batterij is opgeladen. Voor Obama op het…

Je lichaam zit je als gegoten de weg naar jou betovert mij. Na een radslag sta ik voor je, mijn handen leg ik op je heupen. We worden jonger, steeds jonger… -ze lacht om het grapje dat ik nog maken moet- Wat ze me zegt lees ik in haar ogen, glansvol worden we gevangen – een wilde vonk is het logische vervolg.…

Ik voel mijn levensmoed ontwaken. Ik zie gedachten uit het niets ontstaan. Woorden gaan naar woorden zoeken. Wat is het toch onverwacht heerlijk, wanneer je in je ziel kunt kijken. Totdat de slaap je vreedzaam overmant.…

Doodsmoed is doodgewone levensmoed.…

Ogen zo trouw, waauw Bron van licht en wonne Levenslust totaal.…

Een klein gebaar van vergeving, een glimlach en wat levensmoed.…

Is het levensmoed?…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Alles zweemde naar ontmanteling of balanceerde op een grens van levensmoed en levensmoe.…

Een klein vonkje springt uit de vredige gloed, zweeft langs de mensen, brandt op ieders voorhoofd, schenkt herboren levens- en stervensmoed, zendt ons manend heen: "Hoe men ook gelooft, vol vertrouwen het duister tegemoet, zélf vuur zijn. Laaien? Smeulen? Nooit gedoofd!"…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Haar dagen rekken eeuwig voort, met bit're grimlach naar het heden als uitgerekte elastiek waaruit de kracht is weggegleden. Verlaten zit ze in de zon haar goede dagen zijn voorbij nog voor er ooit iets echt begon draaide het tij al averij. Het schip vol dromen zonk voorgoed, de stormen sloegen alles neer het leven kent slechts tegenspoed…

Dat onaanzienlijk plantje, dat met zijn worteltjes, tussen de steenoude rotsen, van nature trots en moedig, naar een druppel water zoekt. Dat bescheiden rotsplantje. Dat kwetsbaar schepseltje. Dat ben jij. Dat ben ik. Dat zijn wij.…