Alle inzendingen over lichaam OR lusten OR vechten

ik herinner mij jouw onderzoekersdrang toen jij mijn huid ontdekte als braakliggend land jij maakte het vruchtbaar door kleine groefjes met scherpe nagels in haar te trekken het bloed drenkte mijn lichaam in lust en bloeiende tuinen ontstonden in nachten die naar liefde geurden.…

zie het vuur in je ogen waar vlammetjes dansen op een deinende wind voel je warme bloed als ik teder de huid van je lichaam ontmoet adem op de klop van je hart samen zonder geluid ervaren geluk in stilte en rust zonder dwingende lust…

Kan niet meer vechten, Wil niet meer elke dag weer dat masker opzetten. Mijn hart huilt hartverscheurend Mijn lichaam is dood Waarom? Waarom? Ik ben er helemaal klaar mee Zoveel gegeven, maar er niks voor terug gekregen... Waarom werd het “nee” niet gehoord? Het woord “moeten” haat ik, “moeten” is dwang! Ben zo bang, ben het zat.…

mijn hart klopt nog steeds, maar jouwe is uit elkaar aan het vallen mijn lichaam fit en gezond jouwe ziek en moe van het vechten mijn leven begint net 't jouwe eindigt al mijn leven, uw leven en de levens van alle anderen bruut uit elkaar gescheurd als gevolg van een ding, maar nog steeds durven mensen te schelden met de ziekte!!…

Niet met mijn lichaam noch ziel. Evenmin handschrift noch handen. Het zal de waarheid van mijn hart zijn, dat met jou leeft en voor jou vecht. Ja, lief, alleen ál het leven in het hart, dat ons dóet leven! Voor altijd zéér liefdevol hartelijk.…

Nu de kat na de nacht vol van lust en jacht het lichaam bolt bij de eerste stralen de nagels slijpt aan een tak over de muren van de buren springt en weggaat in het voorzichtig innuendo van een merel de vogel laag wegvliegt volgen de slaperige ogen van de kat: de dag is er…

Spreek zacht tegen de nachtvogel plak een veer op het hoofd om lust te voelen van zeventien jaren in het oude lichaam transparante huizen hebben geen blinden meer tussen twee onzichtbare muren van de kosmos rust de wind in het aardse vuur wij blijven wakkeren.…

getroffen vrijstaat vroegen niet de oorlog van morgen wezen naar zijn lust om te wreken Miljoenen nota genomen zorgen…

mijn lichaam is gekneusd het hart slaat over in dwalen en falen nog altijd onderkoeld ik kan er niet meer in zweef slechts rond herinnering van hoe het was en ging zie nog het koren wuiven op een warme zomerdag de bruidsjurk waarin jij de mooiste van de wereld was zij vechten voor mijn lijf begrijpen niet waar ik nu blijf om…

Het donker omsluit mijn lichaam, een vreemde sterrennacht... Wie loopt hier nu zo eenzaam? Je weet naar wat ik smacht! Een tinteling bruist in mijn lijf en wordt een wervelstorm... Je weet je met jezelf geen blijf, mijn lust wordt nu enorm! Ik neem je vast, neen, geen verzet, jouw lichaam voelt zo goed...…

Mijn hoofd verkrampt het kan niet rusten verhef het zwaar door tergen van mijn lusten woel en zweet ik in mijn dromen verlang naar iets dat nog moet komen iets dat niemand anders ooit geschilderd heeft niet eens begrijpen kan wat diep hier in mij leeft daar ligt zij slapend naakt mijn ogen glijden langs haar lichaam dat mijn hart…

Als een morgenster Zo schitterend geweven In haar nachtkasteel Haar rode paradijs De warmte van haar hart Doet mij beseffen Er is een God En zij is het bewijs Als een koningin Haar troon van lichte zeden Haar lichaam naakt Zo lustelijk bemint Door lust gehaat Door jaloezie verstoten Zo lieflijk schoon Men noemt haar satanskind…

Vechten kon ik niet meer Vechten had niks meer Vechten hielp niet meer, Nu dat het voorgoed voorbij is Doet me veel pijn Vechten voor relatie…

De dagen vlieden, de vrouwen wiegelen voorbij: jonken op een blinkende zee van begeerte.…

ik houd het niet meer uit een lichaam vol verlangen in zijn ogen lees ik lust raak door zijn blik gevangen als hij me innig kust hij wil dat anderen kijken naar hoe hij mij verleidt in de hoop dat ik zal bezwijken voor zijn seksualiteit hij streelt me langdurig hijgt zachtjes in mijn nek zijn kussen meer dan vurig aan passie geen gebrek…

bouwlust is nu in maar wat gezegd van trouwlust…

Teder streelt hij haar geslacht, waarbij ze zachtjes lacht Hij kijkt naar haar gezicht, een warme blik op hem gericht Dan de ultieme daad en, voorafgegaan door haar schel gegil, het lozen van zijn zaad…

Ook mijn schaduw is verdwenen opgegaan in het eeuwige licht het is de lieve lieve lente die alles overwint en ja ja de eeuwige diepe diepe lust waar het waarschijnlijk opnieuw mee begint Het wordt groener en groener in jouw ogen o zo vol met lust gevulde wind dit wilde kind ik zo wild en gek van dat in de wind getinte kind wild van jou…

ogen glimmen huid smaakt lippen handen wrijven kippenvel we dalen en klimmen slokken en nippen ja, we lusten wel…

Passie als drijfveer tongen nat en heet Strelende handen bijna geheel ontkleed Wazige zwoele blikken trillend van genot Stotend en kreunend scheur je mijn string kapot Innig verstrengeld de lucht is vol lust Zwetend en zo geil als jij mijn zinnen blust…

u bent mij een toren van lust en luim verdiepingen van verrassing woedend teder banaal schoon ik zie u gaarne weder…

De lustbeleving, de levenslustbeleving, voor en na de dood. Het zijn die ik ben, op aarde en in hemel, in denken en doen.…

wil dat je komt in de stroom van schoonheid in een voortdurende vervoering van intense lust…

Jonge en oude kazen liggen er voor het grijpen en broodjes daarbij kopen als was het om te stelen…

Geeft u zich toch gerust Over aan een gevoel van lust. Het is toch uw lust en uw leven Om dat te willen beleven, Het is een hartstochtelijk overleven. Maar aan de andere kant, Houd uw lust wel in de hand.…

omdat ik als een oude bouwval staan blijf uit gewoonte zeg ik ja als een toevallig liefje midden in de nacht verbaasd mijn hardheid voelt en vraagt of ik nog lust heb lust is er inderdaad om vredig en bevredigd in te slapen en nooit meer te ontwaken want kan het mij wat schelen als zij morgen ontwaakt in de armen van een lijk bevrijd…

er komt verlangen in de zee van het verlangen, een draaikolk van lust in het golven van de lust: enkels vormen enkels in het water en het zand. het treiterkleedje deint omhoog, en valt nat neer. nog half aan land omrandt het maanlicht vals haar zachte lijnen, werpt vage schaduw scherp op algen, schelpen en botte ribbels in het zand.…

Je hele lichaam trilt de opwinding zie ik in je ogen ik streel zachtjes je warme lichaam twee lichamen tesamen verstrengeld in elkaar twee harten in passie tot bevrijding gebracht.…

Vechten tegen je eigen lijf Maar ook met je harde schijf Wat spookt er door je hoofd Is er iets waar je echt in gelooft Heb je nog vertrouwen Om weer van je lichaam te gaan houden Maar je bent bang De kanker houdt je in bedwang Je knokt en je bent sterk Maar deze ziekte woekert en doet zijn werk Je weet niet iedereen gaat er aan dood…

liever ben ik helemaal alleen zonder al die drukte om me heen beklim ik dan de hoogste bomen om rustig tot mezelf te komen mijn geest moet vrij kunnen bepalen hoe kan ik echte waarheid achterhalen mijn gedachten sterven dan zo lijdzaam zitten gevangen... in mijn eigen lichaam jij draagt op je borsten een sleutel van goud gebruik hem maar…