Alle inzendingen over licht OR maan OR satelliet

de vijver glad en eenzaam heldere drager van het veelvoudig éne van het éne veelvoudige licht…

Van de sterrenhemel Hebben we elkaar gevonden De maan schijnt zacht Nog één moment Voordat we ons laten gaan In onze liefdesbundel van licht...…

spiegelend danste zij op maanverlicht water dat opkomend golfde zonder rust blad fluisterde tussen de sterren hun open gesprek zonder twinkelende starheid en aan buren geen gebrek in geel was de puzzel nooit te maken er waren stukjes die deze magie niet smaakten…

de laatste zonnestralen duwen regenbogend donderwolken naar het oosten de maan stamelt haar weg naar het zwerk en weet zich omgeven door sterren morgen doet de zon, oplichtend, weer haar werk…

koperploertend staat zij daar straalt zengend haar licht, slechts als de nacht arriveert doet zij haar ogen dicht pokdalig verlegen glimlacht de maan hij kan de zon aan en houdt haar licht tegen…

't Licht streek contouren Jouw maanverlichte huid Jouw ogen glanzen Dansend vuur Hemelse twinkeling De schittering in Schoonheid Heerlijk jouw lijf Jouw weelde Zo puur Nacht van verlangen Jouw maanverlicht gezicht Gracieus en sierlijk Zacht gekust 'k Voel jouw genegenheid Mijn handen strelen Zachtheid 'k Wil mij in jou Verliezen…

ik zie je, schielijk weggeschoven door de wind je schijnt met een lichtgeraakte rand heel even ben je helder zie ik in het donker jouw licht en dan verlaat je de aarde door de wolken gedicht…

Tragisch zond ik het licht weg overdag en wachtte op de magisch witte maan, zo koud. Benauwd heb ik bevend staan huilen in stilte en verwachtte een wolf die mij zou bevrijden. Er gebeurde niks en het leek of de muze dood was die ik als magere troost nog in mijn hart en hoofd ergens verstopt wist.…

Al jaren ben ik mijzelf dichterbij mezelf gebleven ingefluisterde waarheden en vervreemding liet ik aan mij voorbij gaan politiek en voetbal liet ik links liggen terwijl je naast mij lag zong ik een lied over het licht jij nam mij op in een gedicht en vroeg de zon weer op te staan bracht mijn tonen naar een volle maan maar bent…

maan! gij die de schone schepping Met zacht en kwijnend licht bestraalt, En in dit stille heldre beekje, Uw hemels beeld naar 't leven maalt. Gij, die in 't loof verscholen hutten Mij ginds in halve schaduw toont, Als vreedzaame oorden, waar nog de onschuld Bij stille vergenoeging woont.…

waai van windbloemen foto’s aan de muur waar woorden buigen valt licht vals licht dwars elke schaduw de dichter je minnaar masseert woorden in de maan…

Soms loop ik in het duister Dan weer in het licht ik voel de koude regen Verfrissen mijn gezicht Kijk ik dan omhoog En aanschouw ik dan de maan Wil ik roepen, lieve mensen Zie dan aan Dat in dit duister Een lichtstraal neerdaalt Zodat een ieder Nimmer meer verdwaalt Volg daarom met vaste tred Het door Hem verlichte pad Pas dan…

ik heb het maanlicht in een zwarte doek gewikkeld en op een plek neergelegd waar het ongestoord kan schitteren om het te vinden moet je door vele donkere kamers gaan chemische processen - en daarna in de dampende vroegte staan men zegt mij dat dit licht in wezen onecht is, slechts een reflectie van het werkelijke licht maar werkelijkheid…

Halve maan, een helft uitgezet en weggestuurd om kil onzichtbaar haar rondjes te moeten draaien in het diepzwart, godvergeten niets. Vanaf de horizon door een late zon helder aangegluurd, weten wolkenflarden jouw bleek aangezicht te aaien. Verhaal me van je trieste idealen, onthul mij tenminste iets van schepping en bruisende dynamiek.…

van de Maan…

Intussen waren er computers en satellieten. Kon er nog iets misgaan? Ja, dus. De geschiedenis stopt nooit. Dit, deze periode, zijn onze herinneringen van straks.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

z’n vaste baantjes draait als satelliet rond de moederlijke aarde, verrijkt in de omwentelingen van de geest om vrede te sluiten in een bloemrijk bestaan, onafhankelijk waaruit de wind waait.…

Fijne avond lieve Maan en hoop dat je dat je nog heel lang licht mag geven in mijn bestaan.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

hemels blauw Zich spiegelt in gouden velden De morgenzon de dauw doet sprankelen Raapt de nieuwgeborenen diamanten Luisterend naar het gezang van de merel Begeleid door de tonen van de panfluit Danst hij vrolijk op deze melodieën Hij hoedt zich niet vroegtijdig te ontwaken Dan scheurt de smetteloze hemel En verschijnt er een glanzende satelliet…

De NASA heeft een satelliet ontwikkeld die onderzoek gaat doen naar Zwarte Gaten. Alles in de buurt van een Zwart Gat wordt ernaartoe gezogen en verdwijnt dan definitief. De NASA gaat op zoek naar Zwarte Gaten, Men heeft daarvoor een gloednieuw apparaat. Behaalt men het gewenste resultaat, Dan zij ze daar terecht in alle staten.…

Een vrolijke god, genaamd Bacchus Orakelde in amfibrachus: "De mens loopt te mokken En noemt dat betrokken Mijn raad: drink in godsnaam, en lach eens"…

Rood raakt niet elkaar opgelijnd in orde houden ze afstand zuiver zijn ze niet beiden zwartigheid laat sporen na ingegroefd de onuitwisbare tekens van ander leven Rood wordt vloeibaar bloed dat stroomt zwartgalligheid zuiver zevend De satellieten in Crème wachten als engelen voor de poort te worden toegelaten om Zwart te verzachten…

langs de haven, snuift diep de geuren in van touw, teer en vis hij ziet hoe grillig, met de kleur van parelmoer, de olie glanst op het water hij verschuift zijn pruimtabak van linker- naar rechterwang, en proeft de bittere smaak hij denkt aan alle vrouwen die hij heeft bemind, in verre, uitdagende havens hij schudt zijn hoofd, satellieten…

Ik ben een man, die sterk werd in de strijd, die strijdend zong en zocht opnieuw gevaren, wetend, diep-in, dat ééns de dag zal klaren, als vogelstemklank door de luchten glijdt. Vaak was het nacht. In gans verduisterd woud droomde ik van sterren… en een maanlicht pad, naar lichte verten voerend, zag ik mijn geest.…

een oude man heeft licht nodig meer licht en kleur hij hoeft niet grijs te zijn de oude man denkt aan vandaag hij hoeft niet te worden die hij al is een oude man alleen zijn stramme lijf weet vaak niet hoe het verder moet…