Alle inzendingen over liefde OR verlangen OR hunkeren

Dromen van vrijheid varen op wereldzeeën hunkering naar avontuur tot liefde ontvlamt in strijd met verslindende kracht van oneindige liefde een leeg huis waar het licht brandt een sprong in koud water…

was ik te vrij maakte ik je bang kwam ik te dichtbij omdat ik te veel verlang… dit is echt niet wat ik wilde en heus niet wat de bedoeling was dat je m’n stiekeme hunkering stilde mijn lieve glimlachende wildebras mocht je helemaal niet weten hoe heb ik me toch verraden… ik moét je nu vergeten… ’t is te beladen…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Want diep van binnen in mij, wat geen mens van buiten ziet, zit een hunkering naar liefde, maar die liefde krijg ik niet...…

Mag ik uitzien naar de dag tastend naar de dag van morgen en verlangen naar een moment zonder al mijn zorgen ? Ik wil uitzien naar de dag hunkerend naar morgen om te mogen leven in een roes van die verdwenen zorgen ! Verlangend zoek ik naar die dag en hopelijk komt hij al morgen waarop ik dan onverwacht verlost zal zijn van zorgen…

mijn liefde huisvest in jouw landschap je hoort mijn stem ik noem je naam er is een hand die streelt als vriend wil ik geluk met je delen hunkerend in het licht van leven…

Ik hunker, ik verlang, maar ik ben zo ontzettend bang...: jouw koele blik; een gekrenkte ik, een natte snik. DE AFWIJZING! VRESELIJK!…

Toen kwam de verlichting Hunkerend naar de waarheid Een ontkenning van het patent Twee benen verweekten Een onweer in het brein Een ondraaglijkheid van pijn Schokkend raakte een lijf de grond Beklad met tranen en verlangen Een hart al brakend eruit God heeft zich verhangen omwille van mij…

noem een onderwerp en ik zal iets schrijven om over na te denken zegt de dichter wij opperen 'verlangen' en de dichter schrijft van gindse verten over zijn te wijde jas met plaats voor twee en van hunkering naar luister... fronsend lezen wij zijn werk en veinzen een diep nadenken…

Ook nu nog voel ik jouw hunkering aan de overkant; het missen van het onbekende, vliegen met lichte vleugels, en voor eeuwig de jouwe zijn...…

er bestaat alleen nog maar een wereld met weghaastend wit een rugliggend hunkerend naakt die tracht de maan te misleiden om in het pikkedonker eindelijk de geneugten van begeerte te leren weten…

winter ik schrijf je nu stil in het stilstaan van een klok koude kaarsen blaas ik uit in bevroren hunkering huil maar, geen overlast meer van je koude gestalte wolken strooien lettergrepen als initialen in basten van bomen uitgebluste winterzinnen in geelgelente bloemen vatten samen in vroege aprilgeluiden…

met hunkering miste ik vandaag warme zonnestralen en zwoele streelwind in plaats daarvan vandaag alleen warme zwoele regen geen wind en glimlachende avondzon met tranen uit de hemel ik hoop dat morgen Apollo Jupiter vervangt…

fijngesneden appelgroen gestreepte mouwen opgestroopt deinend op borsthoogte vlezige vulmond rose moerbei ivoorbeklede lachspier beneveld door een perzikfluwelen vruchtlichaam staande in de deuropening gaande met besliste tred beklonken en hoorbaar fluisterend bruinogig engelengezicht amandelrijp dorstig naar mosgroen neigend naar…

Zou ze weten van mijn hunker, zo heftig en haast animaal. Ik sta bevroren voor haar bunker, ze blijft zo pijnlijk cerebraal.…

doen hunkeren naar meer ...…

Bij de eerste blik een brandend verlangen door mijn ziel. De tweede ontmoeting zag ik alles bij je wat me beviel. Als een engel met gewonde vleugel zag ik je staan opende mijn hart en vloog met je vandaan Weg van een aarde stekend koud. Hunkerend en in extase naar een hemel die ons warm houdt.…

Dit is het niet meer waar ik naar verlang Ik hunker naar praten alles vertellen aan jou omdat ik zo ontzettend veel van je hou Het doet zo'n pijn als jij me niet begrijpt dan is het net alsof de angst van binnen rijpt Ik hunker naar praten alles vertellen aan jou omdat ik zo ontzettend veel van je hou…

De vraag staat nog open nu de woorden ontbreken die kunnen omvatten het ont-hoopte verlangen naar een zinloos gedicht. De vraag staat nog open nu de zinnen ontbreken die kunnen ont-vatten het verlangde gehoopte in een woordloos gedicht. Zwijg de vraag op het ontstelde antwoord van gestolde hunkering tot opgehoopt verdriet.…

het toevertrouwde vleugeldier je probeert jezelf te behagen ontdoet jouw lichaam van textiel bent weer naakt met al die vragen je neemt een kijkje in de nachtschaduw van de maanspiegel je komt weer terug naar de bloeiwijzer vol hunkerende liefde wijzer door ervaring je weet dat alleen liefde het duisterhart kan breken de vogel…

In een donkere wei nabij Meegen Stond een eenzame hengst in de regen Hij verlangde zo zeer Naar die ene keer Toen had ie opeens een nachtmerrie gekregen…

Ik ben een vette kater en jank tot ochtenddauw dan ben ik aan het hunkeren naar een kattenvrouw. Die wil ik dan beminnen bespringen ook daarbij ja zo’n heerlijk wijffie wil ik aan mijn zij.…

stil bewoog je hand boven mijn huid het was geen raken meer een vriendelijk vragen net geen ontmoeten wel een warm begroeten in een vluchtig eerste verkennend contact getraind als jij was voelde je energieën ontspannen de hunker naar meer in verbazing opvlammen jij lachte om de focus in rust te vertragen leidde af…

Wanneer is al het COVID-leed geleden IC-bezetting stijgt weer, ook vandaag De Nederlander worstelt met de vraag Is dit de derde golf, of nog de tweede Mark, Hugo, wij zijn echt coronamoe Dus sta nu snel versoepelingen toe!…

diep in je roep ik om geborgenheid onpeilbaar diep je warmte om mij heen diep in je zoek ik naar geborgenheid voor wie ik ben en wat in mij verborgen is…

Vernieuwd door het systeem versleten door ruimte en afstand hunker ik naar de lach van onze allereerste oogopslag…

Het is niet bij mensen dat mijn hunkering een huis vindt, een plaatsje om te slapen, een deken voor de nacht. Weggedoken in mijzelf wacht ik de zucht die ’t vuur laait, de stem die zal spreken, het woord dat daden knecht. De wind door het schuifraam wappert het gordijn en speelt met de vlam van de kaars die in mij brandt.…

[Tanka] steeds weer gestuntel van onbeholpen mensen die liefde zoeken samen verder strompelen op weg naar innerlijk licht…