Alle inzendingen over lieflijk OR voetjes

Hoi, Niet dat ik je mis of zo slechts een beetje ongerust verergerd door stormachtig weer jij zweeft altijd op vier voetjes neer Het komt waarschijnlijk door Sinterklaas en Zwarte Piet de Kerstman is ook vroeg de tijd van gezelligheid Vrienden onder elkaar familieleden met hun eigenaardigheden December neemt afscheid, kijkt uit op…

de vader hield zich verborgen in tranen vocht hij onder de zon nee, zijn kind kon beter spelen met een palmblad en stenen waarin het mooie vormen zag zoals vissen en paradijsvogels dansende vlinders lokten speels de handjes, vluchtigheid haperde de voetjes, ontelbare verschrijvingen de oogjes, vader op het netvlies…

Wankele stapjes verwonderde oogjes verroest mijn beentjes kunnen me dragen, een stapje en nog een, drie stapjes en ineens, loopt ze door de kamer, vergeten is het kruipen, want die voetjes, aan de onderkant, zitten niet meer aan de achterkant, als ze voorbij komt, maar stapje voor stapje, verkent ze haar groter wordende wereld.…

Zij schildert kleurrijke gedachten voor hem, van hem op smetteloos doek en vormen nemen aan Rond en lieflijk zacht in rood en roze en soms een enkel wit opdat hij kan zien hoe zij geuren…

zag voetjes gaan voelde weer hoe schelpen jaren geleden in mijn benen sneden ik mocht niet kinderachtig zijn heb toen die pijn verbeten maar niet in vergeten plastic schoentjes heb ik in de tas maar niemand die ze dragen wil ze komen niet van pas zelf het voorbeeld geven is geen goed idee zie mezelf niet met die grote schuiten…

één klein neusje twee kleine voetjes tien kleine nageltjes een kusje op je wang een klein naveltje twee grote kijkers tien kleine teentjes wachten duurde lang een klein lief mensje twee wiebelbeentjes tien kleine vingertjes je bent hier veilig levenslang ~*~…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

ze wrijft grijsheid uit haar ogen terwijl de klok twaalf slaat krult de fauteuil om haar heen vergroeid, één met het heden spint er in haar schoot een lapjes met wie ze lieflijk de tijd dood…

zachtjes wrijven lieve woorden over de zijkant van haar wang blozend slaat ze haar ogen neer geraakt bekruipen letters haar ongevraagd maar niet ongewenst drukken ze haar lieflijk aan 't hart…

De eenzame zee houdt mij gezelschap op het strand ik trek de avondzon als een deken over mij heen mijn blote voeten vrijen lieflijk met het warme zand en ik voel me heerlijk hier zo moederziel alleen...…

De tederheid die de stilte is Zo minnend en sereen De sluimer die de droom heeft teruggebracht Vervaagt en gaat slechts heen De naaktheid die mij niet vervreemdt Weldadig, zonneklaar Brengt licht in al haar lieflijkheid De dageraad is daar…

ik klaproos jou en ontfutsel lieflijk steelse blikken die de onschuld voorbij lijken guitig jouw glimlach middels de wind omstrengel ik jou en lief je almaar dichter…

en zo snel als hij viel met al zijn voetjes weer de witte muur opgerend roetsj naar boven tot ja, precies de plek waar hij zat. Niet gevallen, niks gebeurd. Kleine gekko grote meester?…

Wang Yue hoop op een leven dat lang mooi en gelukkig mag zijn je naam een liedje van letters die zacht dansen zonder elkaar los te laten onder de indigo hemel verkennen je dribbelende voetjes de markt van Foshan flarden van stemmen specerijen en kleuren vissen slippers schoenen en oh dikke kikkers…

En make geen wijn ons het hart er ooit warm, En zij 't in ons huisje zo pover, De koning te rijk zal ik zijn in de arm Der lieflijke meid van hierover! ----------------------------------- uit: Liederen (1868)…

je kus is een zon een zonnebloem in het licht ontluikend middaguur een beetje afscheid van je blik, verrassend weer ik zing het gedicht dat je streelde mijn borsten iets mooier lieflijk langzaam van vinger tot duim…

Gretig liefste niet te ver in diepe dalen neer liever duister dwalen met de sterren wil van lieflijkheid niet weten geef passie aan je zijn in valend blauw vervloog jouw adembenemende dans.…

ik sta aan de vloedlijn waar zonnestralen hen omarmen die het ontberen wolken krullen er beduidend anders zo streelt de wind lieflijk zorgen uit de gezichten van zodat hun tred lichter zal zijn dan toen ze kwamen…

'k Voel me als een kindje, dat een volle kelk Langs diepdoorploegde paden zoetjes draagt, Zó bang voor 't storten van de blanke melk, Dat nauw 't de voetjes te verzetten waagt, Die dartle voetjes, rap genoeg voor elk Gevleugeld diertje waar de hand naar jaagt!…

Met zijn kleine voetjes stapt hij vrolijk in 't rond In zijn hand 'n bakje voor de eitjes vindt hij er al snel één op de grond Kraait hij vrolijk en blij en verdwijnt het eitje stilletjes in zijn mond Met z'n pretoogjes en z'n mooie lach rent hij speurend verder alsof de Paashaas echt bestond…

vandaag het brood gesneden, de dag betredend met een zwaai naar kind en kraai duizend voetjes in de tijd vogels zingen goedgebekt doorspekt met vrij gefladder rond hun voederhuis bij mij scheld mijn schulden kwijt zolang het duurt het leven schuurt al lang -genoeg wel wetend, dat het immer vroeg om zure woorden na te laten…

ja, dans maar door door de straten naar het vuurwerk op eeltloze voetjes van roze hoop je appt, dus je leeft je accu is nog boordevol geef een - Like - aan het leven, voordat je het niet meer terug kan vinden je hebt zoveel tijd te verspillen aan lange omwegen, en er is geen haast bij en dan gaan we alles anders doen als het op jou…

Eén hand woelt door mijn haar terwijl de andere me lieflijk bezweert me niets in het hoofd te halen. Wat zou ik , je buik is mals, je stem is zacht en je hals geurt vaag naar seringen. Fluisterend zing je mee met David Bowie en net als dat Chinese meisje leg je me genadig het zwijgen op.…

van de man die zijn simple things in een etude zingt voor Jellie maanvlinder de kunststofkoningin Vallende engel uit het noorden die dichter bij ons wist te komen in de stilte ongehoord was wat ontstond een scheppingswonder Dank, Titaantje voor je kussen en de vrijage zonder woorden Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or…

het meisje van de bloementuin streelt met haar blote voetjes het zachte dons van elk blad die zij, getooid met een fladderende hoed met voile haast zwevend betrad zij was uit het licht gesneden zo broos en ongerept en danste haar engelendans; al draaiend en huppelend, een mooie bloemenkrans waar vind ik haar nog aanschouwelijk,…

Violetje danst haar dansje lichtvoetig voor het woudpubliek tjilpend musiceren krekels Een suite van de nachtmuziek haar voetjes zweven hemels licht langs de paadjes door het bos haar grootste lief is Maneschijn die zachtjes straalt op het koele mos waarop dauw rust als diamanten twinkelend als de morgen gloort uit haar handpalm blaast…

is ooit voor mij een vers geschreven het verstild verdriet in mijn ogen gelezen het verlammend verlangen een plek gegeven breekbaar weerspiegeld mijn diepste wezen wie heeft mij ooit zo liefgehad dat hij dit rust'loos hart toch volgen wilde mijn voetjes in een vers gevat met liefde al mijn wonden streelde ooit zal hij mij dan zo nabij zijn…

mijn voetjes warmend hoog tussen je zachte dijen denk ik plots aan die kale man die vroeger de piano stemde en alleen maar melk en regenwater dronk.…

overleden de 15 jan. 1605 Groot van geest en klein van leden, Groen van jaren, grijs van zeden, Lieflijk zonder lafferij, Goelijk zonder hovaardij, Rein van hart inzonderheid Was zij, die hieronder leit.…

Lieflijk lachende oogjes Kosten een zee van tijd Te koppig om te denken Ik maak haar geen verwijt Het wachten slokt mij op Extase doet mij drinken Zullen onze monden één zijn? Liet ik het maar bezinken…