Alle inzendingen over man OR angst OR liefde

Als ik maar eens wist dat onze liefde voor eeuwig was, dan had ik geen angst om jou op een dag te verliezen Als ik maar eens wist dat al m'n dromen werkelijkheid werden, dan had ik gaan angst om m'n mooiste droom met jou te verliezen Als ik maar eens wist dat jouw gevoelens voor mij oprecht waren, dan had ik geen angst om…

Angst is een slechte raadgever zei men vroeger tegen mij maar angst en raad geven da's er voor mij niet bij. Want angst en raadgeven combineren kun je 't niet of je nou loopt te zweven of te barsten van verdriet. Echter "tijdens" een angstexplosie om dan te adviseren bij die enorme emotie moet men nog heel veel leren.…

Wij weigeren te buigen Voor gevoel van angst en haat Zodat liefde kan groeien Tot ongekend formaat…

Een leven aan rijkdom gevuld, is niet gehuld in donkerte of in de duisternis maar is open en eerlijk vol gratie aan liefde genoeg en geven en nemen zijn in evenwicht en kunnen en worden goed ontvangen: voor liefde is geen angst.…

het verdriet dat in je ogen brandt de blijdschap waar je van straalt de schrik van de angst het rode van de liefde mijn gevoel niet te beschrijven…

Liefde kan alleen tot bloei komen bij echte gelijkwaardigheid Waar geen angst bestaat en daardoor geen verdedigingen en beschuldigingen…

Laat nu de dag maar los de nacht kent haar eigen regels het raadselachtig herbeleven van schoonheid, angst en pijn Maak je hoofd nu maar leeg de zon geeft alles over aan de maan draait zich om in haar wolkenbed tot ze de nieuwe dag begroet Geef je zelf maar over nu al zit er blijkbaar veel verborgen angst maar die lost niet op bij…

Is het liefde op zoek naar liefde? Is het in mensen die dat zoeken? Is het in hen die dat durven doen? Woont het in angst of in moed? In oorlog of alleen in vrede? In voor- of in tegenspoed? In tegenstellingen? In jong of in oud? In alle leeftijden? Uit liefde zich in mensen, die durven schreeuwen? Vol van van liefde.…

de nacht ligt gebroken aan mijn voeteneind een maan die geen verlichting geeft hoe donker kan het zijn verstrikt in kluwen van herinnering zoek ik naar rust in het vocht van angst trachtend een zonsopgang te wekken…

het was de man met de donkere ogen waar jij voor viel hij sprak en zong over liefde en geloven raakte jou tot diep in je ziel zijn innemende lach nam je mee naar verre bossen en golvende zee in zijn verhalen kon je verdwalen maar zonder enige angst ging je mee bij het vlammende vuur speelde hij zacht het warm verlangen van het…

Angst is het echte kwaad. Vader van geweld en moord. Geef angst daarom liefde. Nooit het laatste woord.…

Geloof me, ik ken je ik ken jouw angst zo goed, zelfs meer nog dan mijzelf. Vlucht je voor mij? Of voor de liefde in jou? Weet je nog wat je ooit zei 'Ik laat je nooit meer gaan omdat ik té veel van je hou'. Is mijn liefde erger dan jouw angst? Wil je het daarom juist vergeten?…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

In de liefde, mekaars spiegelbeeld. Zij bleven in leven voor elkaar. Zij werd ziek en zei tegen haar schat: “Man wat word ik hier verwend”. Haar glimlach nog zo mooi, haar wang zo zacht als bij die eerste kus. Een paar uur later gleed ze weg. Hij schudde zijn hoofd Blijven leven voor elkaar werd nu heel nijpend niet meer waar.…

we zeggen ja, we schreeuwen nee we lachen soms nog samen we praten, maar ook alleen ik voel angst in jouw liefde waar brengt die weg ons heen jouw hand raakt zacht de mijne warmte maar liefde danst niet meer je laat los en draait je om de nacht legt stil haar sluier neer…

Angst voor wat kan gebeuren en die zijn herinnering verliest in het moment zal veranderen in een veelkleurige bloem van liefde en veiligheid. Maar als angst haar vruchten blijft dragen in het licht van de dagen die zijn geweest zal in de greep blijven van haar triomftocht.…

Sterren sterren nacht, danst hij onder zachte maan vreest de tijd om weg te gaan in ego, de ego van de wind. Was hij nog een kind dan was hij vast nog zonder angst nu duikt hij weg, vol van angst in de koude sterren nacht.…

Het is besmettelijk, zeker en vast een plekje hier, een vlekje daar laat er naar kijken, 't lijkt een last wanneer je niet uitkijkt er niet op past is het straks foute boel. Hij laat ernaar kijken, de arts kijkt bedenkelijk fronst zijn wenkbrauwen en hij slikt ik denk niet dat het kanker is, maar je krijgt een zalfje en dan is het zo klaar…

Tal van zeer lieftallige personen in omgeving En dat is mooi Complimentjes en gemeende benaderingen Schatten van kinderen, onheus tactvol kleinkindje Zegeningen niet te tellen Dankbaar Gezond naar ziel en lichaam Muze steeds aanwezig Ochtendgloren wenkt Sterrenhemel lonkt De volle maan beste vriend Heelal zo heftig temperamentvol en wijs…

de ontevreden welvaartskneus heeft angst - humeur van likmevestje zijn métier - z’n tweet-vervuiling braakt een heilloos ‘nee’ hij líjdt en leidt; zijn kwelzucht duurt het langst gedachten kloppen in zijn brein: parbleu, kom op, breek áf die ongein, nomdedieu!…

Bang voor gist'ren, Bang voor vandaag Bang voor zo meteen, Bang zoals geeneen Bang voor morgen, Bang dat ik het niet meer kan, Bang voor de angst Die het leven platlegt Van een echte man…

De liefde kent eigen wegen. Zal straks met haar samen, mediteren gaan. Liefde weet wat ik niet ken. Liefde zoekt lief geluk voor ons, hetgeen wij niet vinden kunnen. Ik niet vinden kan. Zie! Liefde zoekt hier! Het zoekt ons samen. Het zoekt jou. Er wordt gezocht vannacht, mits onze ramen en deuren, wijd openstaan.…

die we uit angst steeds sluiten omdat daarbuiten alles anders is waar ogen niet meer kijken omdat ze zien en dus begrijpen waar geloven zeker weten is en hopen dus verkrijgen waar liefde alles is wat handen kunnen geven voorbij de deur die we uit angst steeds sneller sluiten…

Noch voor de geleerde vrouw of man als een huisvriend noch indien praktiserend in het geneeskundig institutioneel wezen hoeft de angst van een patiënt, uit de medische grond, een hartklem te zijn die zich in de ogen uit laat lezen.…

De liefde van de man gaat door de maag, maar hoe zit het dan met de liefde van de vrouw?…

terwijl haar lichaam zich verwijdert van mijn geest en haar hand met tijdloze gebaren uitgetrokken kleren leest streel ik zachtjes warme lakens van het bed dat zij verliet en verlang intens naar haar verschijnen als de maan weer sterren ziet…

het mos de zachtheid van je ziel niet meer dan de maan getuigt in stilte van een passioneel verlangen in tweevoud……

Man van stof en as die tot me kwam en met blinde vingers mijn vlees beschreef alsof je de liefde in brailleschrift bedreef nog hoor ik je stamelen in oerkreten witheet hoor ik je gegrom dat in zacht snikken vergleed hoe zal ik je zeggen dat ik stierf en leed terwijl jij als een Hunnenkoning mijn lendenen bereed en lichaam aan lichaam…

Gestreeld door de golven van jouw lief Vrees ik wellicht Angst voor de grief Beroof ik mezelf van verlangen Liefde Ben ik mijn eigen dief.…

nog altijd ruik ik de angst van onze jonge lijven zo klein als wij waren luisterend naar haat wij kropen in de verste hoeken en door het raam leek de maan ons te zoeken om wat verlichting te geven aan ons bestaan…